منتظر حمایت حاکمیت نمانید/ هیئت ظرفیت بزرگی برای تحول دانشگاه دارد

به گزارش گروه دانشگاه خبرگزاری آنا از مرکز ارتباطات و اطلاع‌رسانی نهاد نمایندگی مقام‌ معظم رهبری در دانشگاه‌ها، مهدی مبینی‌پور، رئیس اداره هیئت‌های دانشجویی معاونت فرهنگی سیاسی نهاد نمایندگی مقام‌ معظم رهبری در دانشگاه‌ها، عصر روز گذشته در جمع فعالان فرهنگی سیاسی دانشگاه‌های کشور که در قالب طرح ضیافت رضوی در دانشگاه فردوسی مشهد گرد هم آمده‌اند، با اشاره به تعریف رهبر معظم انقلاب از هیئت، گفت: حواس‌پرت‌ها رمز موفقیت هیئت را بودجه می‌دانند، اما باتجربه‌ها می‌دانند که رشد هیئت در گرو اخلاص است.

وی همچنین با اشاره به این فراز از بیانات رهبر معظم انقلاب که «برای هیئت‌های دانشجویی، عالمانه کارکنید»، تفاوت هیئت‌های دانشجویی با هیئت‌های محلی را در بُعد علمی آن‌ها دانست.

مبینی‌پور تأکید کرد: هیئت دانشجویی نباید خالی از روحانیت باشد و تا می‌تواند در مسجد مراسم برگزار کند، مگر اینکه مانعی باشد.

این گزارش حاکی است در ادامه، حسینی، از هیئت دانشجویی دانشگاه امام صادق (ع)، اکبر از هیئت دانشجویی دانشگاه هنر و شریفی از هیئت دانشجویی دانشگاه صنعتی شریف به‌عنوان سه تن از فعالان موفق هیئت‌های دانشجویی طی میزگردی به بیان تجارب عملی خود از هیئت داری پرداختند. مشروح این میزگرد به شرح زیر است:

رمز موفقیت هیئت خود را در چه می‌دانید؟

تلاش مستمر و بهره‌گیری از ظرفیت‌های درونی

حسینی: ابتدای ورودم به دانشگاه شاهد هیئتی بی‌رونق بودم و حتی به‌رغم تصور موجود، فضای دانشگاه هم مذهبی نبود، دهه محرم نیز نهایتاً سه-چهار شب مراسم برگزار می‌شد، اما در یک بازه تدریجی کم‌کم رشد کرد.

جمع شرکت‌کنندگان در هیئت بعد از سه سال تلاش و رایزنی با حجت‌الاسلام پناهیان برای قبول منبر، به حدود ۳۰۰ نفر رسیدیم.

دومین عامل رشد ما بعد از تلاش مستمر در گذر زمان، استفاده از ظرفیت‌های درونی هیئت بود؛ این را بدانید استفاده از ظرفیت‌های فراتر از خود هیئت برای رشد، اشتباه محض است.

ارتباط‌گیری و بسنده نکردن به خود دانشگاه

اکبر: هیئت دانشگاه هنر در اوایل دهه ۸۰ با کمتر از ۳۰ نفر شکل گرفت و بعد به‌مرور با ارتباط گرفتن با افراد ارزشی دانشگاه‌های تهران رشد کرد تا جایی که امروز شاکله حداقل ۳۰۰ نفری و مخاطب چند هزار نفری دارد.

تداوم هسته اولیه هیئت و اتصال به روحانیت

شریفی: بااینکه تصورات از دانشگاه شریف همیشه صنعتی و علمی بوده، اما هیئت آن بیش از دو دهه سابقه دارد؛ گذشته از اینکه فرآیند تکامل یک هیئت را باید طی زمان بررسی کنیم، از لوازم رشد هیئت، سرمایه‌گذاری زمانی ۵ تا ۱۰ ساله و پای‌کار ایستادن هسته اولیه آن است و در گام بعد، اتصال به روحانیت.

یکی از پارامترهای پیشرفت هیئت، داشتن چشم‌انداز و نیز تعریف مشخص از رشد و پیشرفت است. خروجی کار فرهنگی، ناظر به انسان است نه محصول که بگوییم اگر تیراژ نشریه هیئت بالا رفت یا به منابع مالی خوبی دست‌یافت، پیشرفت کرده است. ملاک پیشرفت یک هیئت به نقل از یکی از بزرگان، ایجاد جمع ایمانی از مؤمنان و تقویت این جمع چه ازنظر کمی و چه کیفی است.

دانشجویانی که برای پا گرفتن هیئتشان به چهره‌ها دسترسی ندارند چه کنند؟ آیا رسمیت داشتن تأثیری دارد؟

به‌جای چهره‌ها، در پی عرصه‌های نقش‌آفرینی هیئت‌های در دانشگاه باشیم

حسینی: نسخه خاصی برایش وجود ندارد و نباید صرفاً به چهره‌ها محدود شد؛ صرف اینکه مداح یا سخنران، فردی هیئتی، دلسوز و با اخلاص باشد کفایت می‌کند. درواقع به‌جای چهره‌ها باید دنبال عرصه‌های نقش‌آفرینی هیئت‌های در دانشگاه باشیم؛ هیئت‌های دانشجویی یک ظرفیت عالی برای تحول دانشگاه در عرصه‌های مختلف علمی سیاسی فرهنگی هستند و اگر هیئت‌های دانشجویی به این ظرفیت بالا باور داشته باشند، اتفاقات عظیمی رخ می‌دهد.

ما در شرایطی که دانشگاه نه به هیئت، رسمیت می‌داد و نه اصولاً مایل بود که هیئت وجود داشته باشد و بدون اینکه مسئولیت فرهنگی در دانشگاه داشته باشیم، دانشگاه امام صادق (ع) را به لحاظ فرهنگی متحول کردیم. برخلاف آنچه تصور می‌کنید، عضویت در مجامع رسمی دانشگاه مانند شورای فرهنگی، بیشتر مانع رشد می‌شود؛ هر چه خودجوش‌تر، موفق‌تر.

خود را به حمایت حاکمیت گره نزنید؛ مشکلات و موانع و بی‌مهری‌ها باید ما را پربارتر و برای ادامه، مصمم‌تر کند.

هیئت، یک نقطه شروع است که در بدنه دانشجویان، اساتید و فارغ‌التحصیلان حرکتی ایجاد می‌کند که سال‌ها بعد ثمره خود را نشان می‌دهد، لذا محور هیئت بیش از منبری آن اهمیت دارد. محور نباید غیرخودی باشد، حتی اگر از بیرون هم می‌آید باید خودی شود.

راهکارهای ثابت نگه‌داشتن هسته اولیه هیئت

اکبر: سخنران چهره ضرورتاً از مقومات ذاتی هیئت نیست. به‌جای آن به نکات مهمتری باید توجه کرد، مانند داشتن هسته ثابت؛ آفت جدی هیئت دانشجویی، دانشجویی بودن است، یعنی هیئت تا می‌خواهد شکل بگیرد، هسته اولیه آن، فارغ‌التحصیل می‌شوند، لذا بهانه‌های جدی برای حفظ هسته‌ای که هیئت را جزء هویتشان بدانند، لازم داریم. یک‌راه این است که هیئت‌مدیره یا امنا داشته باشیم.

دوم اینکه به فرآیندهای جانبی ورود کنیم مانند خیریه، صندوق قرض‌الحسنه، گروه جهادی و... . این‌ها بهانه‌های خوبی برای نگه‌‌داشتن فارغ‌التحصیلان و نشانه زنده و پویا بودن هیئت هستند.

پیشنهاد سوم برای حفظ هسته اولیه هیئت، داشتن نسبت با اتفاقات جاری روز مثل اعتکاف و راهپیمایی‌ها و اربعین است. تولید محصولات هنری مذهبی نیز بسیار مهم است؛ ما اکنون چند کارگروه تخصصی در زمینه موضوعات روز داریم.

رسانه و تأثیرات عمیقش را واقعاً جدی بگیرید؛ بخش زیادی از علل جذب افراد به هیئت ‌ما، کارهای رسانه‌ای ما بوده است. نیروهای متخصص رسانه‌ای داشته باشید و قدرت‌نمایی کنید؛ جوانان تشنه قدرت هستند و قدرتمندها را انتخاب می‌کنند.

ازدواج آقایان هیئتی با خانم‌های هیئتی نیز سبب خانواده شدن و عدم ازهم‌گسیختگی هیئت می‌شود.

پیشنهاد چهارم، داشتن نسبت با چهار مسئله کلیدی انقلاب همچون اشتغال، فرهنگ و... است. برای دورهم جمع‌کردن هیئت‌ها نیز کارهای مشترک برگزار می‌کنیم. تأکید می‌کنم در تنگناها حتی تنگنای مالی، دنبال راه‌حل باشید و خود را معطل و محدود به حمایت بالادست نکنید.

حمایت‌های رسمی، کار را خراب می‌کند

شریفی: من هم نظر آقای حسینی و اکبر را تأیید می‌کنم، چراکه هیئت دانشگاه شریف، عضو شورای فرهنگی است، اما هیچ آورده خاصی ندارد. تجربه نشان داده، حمایت‌های رسمی، نه‌تنها کار را ارتقا نمی‌دهد بلکه خراب می‌کند.

درعین‌حال اگر به رسمی‌ شدن و قدرت گرفتن اصرار دارید، تشکیل مجمع ملی هیئت‌های دانشجویی می‌تواند یک راهکار در این زمینه باشد.

سکولار نبودن هیئت به اهل عمل بودن آن است

حسینی در پاسخ اعتراض یکی از دانشجویان به سکولار بودن هیئت‌های مطرح دانشجویی گفت: سکولار نبودن هیئت و سیاسی بودن، صرفاً به بیانیه دادن در مناسبت‌ها نیست، بلکه به مرد میدان عمل بودن است؛ باید دید وقتی رهبر معظم انقلاب نسبت به امری تأکید می‌کنند ما چقدر گوش‌به‌فرمان و اهل عمل به آن هستیم.

انتهای پیام/4107/4115/