حقوق دریافتی محیط‌بانان نیازهای حداقلی آنها را رفع نمی‌کند
محمدحسین بازگیر در گفتگو با خبرنگار حوزه محیط زیست گروه اجتماعی خبرگزاری آنا در ارتباط با اهمیت حمایت بیمه‌ای و قضایی از محیط‌بانان که اخیراً لایحه آن در مجلس شورای اسلامی به تصویب رسید، اظهار کرد: محیط‌بانان یکی از اقشاری هستند که کار سخت و طاقت فرسایی را بر عهده دارند و از سوی دیگر تاکنون کمتر مورد توجه قرار گرفته‌اند.
وی ادامه داد: وقتی از نظر رفاهیات و مسائل درآمدی به این قشر نگاه می‌کنیم متوجه می‌شویم این افراد جزو ضعیف‌ترین مستخدمین دولت محسوب می‌شوند و حقوق آنها را با هیچ اداره‌ای دیگر در دستگاه‌های دولتی نمی‌توانید مقایسه کنید.
این کارشناس سازمان حفاظت محیط زیست در ارتباط با بخشی از سختی کار محیط‌بانان گفت برخی از این محیط‌بانان فضای کارشان حتی با نظامیان نیز متفاوت است زیرا آنها در مواردی حدود ۱۲ روز را مجبور هستند در طبیعت بیتوته کنند و فرق آنها با نیروهای نظامی که در پادگان‌ها و یا پاسگاه‌های حضور دارند کاملاً متفاوت است.
بازگیر تصریح کرد: بعضاً این تصور به ذهن می‌آید که این افراد در مناطق خوش آب و هوا خدمت می‌کنند ولی مسئله این است که تنها این یک بخشی از فعالیت آنها است و نکته‌ای که می‌بایست به آن توجه شود این است که خدمت این افراد در مناطقی است صورت که دارای امکانات بسیار محدودی برای زندگی یک انسان دارد.
وی اذعان کرد: ممکن است این افراد ۶ تا ۱۰ روز هیچ دسترسی برای برقراری تماس و اطلاع از خانواده خود نداشته باشند و یا اگر در طول دوره اسکان از سوی حیوانات مورد گزیدگی واقع شده و یا بیمار شوند هیچ‌گونه امکان دسترسی به خدمات بهداشتی برایشان وجود ندارد.
این کارشناس محیط زیست سازمان حفاظت محیط زیست سختی بیشتر کار محیط‌بانان را زمانی دانست که در برابر یک گروهی قرار می‌گیرند که به هر دلیلی می‌خواهند از طبیعت بهره‌برداری غیرقانونی کنند و گفت: گروه‌هایی که به اسلحه، تجهیزات انفرادی و خودروهای مجهزی دسترسی دارند و حتی تعدادشان نیز از آنها بیشتر است که این موضوع با وجود گسترش دوست‌داران طبیعت ناشی از فقدان زیرساخت‌های فرهنگی و نگاه جامع و کامل به طبیعت است که باعث می‌شود همچنان عده زیادی به دنبال بهره‌برداری غیر مجاز و غیر قانونی از طبیعت باشند.
بازگیر با بیان نمونه‌هایی از بهره برداری غیرقانونی از طبیعت همچون شکار و صید غیر مجاز، تغییر کاربری، قطع درختان، بوته‌کنی‌ها و همچنین آتش زدن مراتع و جنگل‌ها که این روزها کمر طبیعت را می‌شکند، افزود: آنچه که محیط‌بانان را به مرز ناامیدی می‌رساند و بخش تلخ این داستان است زمانی است که آنها حقوقی را دریافت می‌کنند که با آن قادر به تأمین نیازهای حداقلی‌شان نیز نیستند.
این کارشناس سازمان حفاظت محیط زیست اذعان کرد: خدا را شکر می‌کنیم که بالاخره لایحه‌ای که سال‌های سال صحبت از آن بود در اولویت قرار گرفت و کلیاتی از آن به تصویب رسید، اما من به‌عنوان یک کارشناس محیط زیست کلیات آن را کامل و جامع نمی‌بینم و این موضوع نیازمند کار بیشتری است تا پوشش بیشتر و مناسب‌تر را برای این حافظان آب و خاک مملکتمان فراهم کند.
بازگیر خاطرنشان کرد: این قانون می‌بایست به‌طور جامع از حمایت‌های عایدی، درآمدی و رفاهیات محیط‌بانان گرفته تا پوشش‌های حمایتی، مسئولیت‌های مدنی، درمان و سایر موضوعات مربوط به محیط‌بانان را مورد توجه قرار دهد.
وی با بیان این‌که با وجود همه این سختی‌ها، محیط‌بانان همچنان به‌عنوان اقشار پرانگیزه، پرتلاش و امیدوار جامعه محسوب می‌شوند، در خصوص این‌که چرا این دست از اقدامات به سرعت و فوریت در کشور مورد توجه قرار نمی‌گیرد نیز گفت: در کشورهای جهان اولی از دهه ۱۹۶۰ به بعد عصر اکولوژی و گفتمان محیط زیستی آغاز شد و پس از آن کنوانسیون‌ها و کنفرانس‌ها معاهدات بین‌المللی را در خصوص حفظ محیط زیست مطرح می کردند که از آن جمله می‌توان به اجلاس انسان و محیط زیست در ۱۹۷۲ در استکهلم اشاره کرد که در آن همه انسان‌ها و کشورها را ملزم به حفظ محیط زیست می‌کند.
بازگیر با اشاره به این‌که پس از استکهلم در فواصل زمانی مختلف و در نشست‌ها، اجلاس‌ها و هم اندیشی‌های بین‌المللی قواعد خوبی را برای محیط زیست دیده شده است، افزود: در حال حاضر حفظ محیط زیست بخشی جدایی‌ناپذیر از توسعه است و این در حالی است که ما همچنان توسعه را صرفاً در بخش اقتصادی آن می‌دانیم.
کارشناس سازمان حفاظت محیط زیست تصریح کرد: وقتی شما در مدیریت شهری صحبت از شهردار می‌کنید متوجه می‌شوید که در این حوزه همه به‌دنبال فردی هستند که در حوزه شهرسازی، معماری و یا عمران دارای تخصص باشد و اگر فردی جامعه‌شناس و یا دارای سوابق زیست‌محیطی برای اداره یک شهر مطرح شود نگاه‌ها آن را قبول نمی‌کند در حالی‌که این موضوع را باید مد نظر قرار داد که توسعه پایدار یک شهر در کنار ساخت و سازهایش باید پاسخگوی همه نیازها و جنبه‌های زندگی مردم باشد.
وی در خصوص تخصص نمایندگان حاضر در مجلس شورای اسلامی نیز گفت: تا پیش از دوره کنونی، نمایندگان مجلس شورای اسلامی دارای رشته تخصصی محیط زیست نبودند و حضور نمایندگانی که در این دوره دارای سابقه حضور در سازمان حفاظت محیط زیست را داشتند باعث شد تا بیش از پیش توجه به مسائل زیست محیطی به‌عنوان یک دغدغه مطرح شود.
این کارشناس سازمان محیط زیست در پایان گفت: امیدوارم از این پس نگرانی و دغدغه نسبت به محیط زیست بیش از پیش شده و در نگاه های توسعه‌ای رویکردی جامع در دستورکار نهادها و سازمان‌های تصمیم گیرنده مطرح شود.
انتهای پیام/۴۱۰۵/
انتهای پیام/