اهمیت جولان و گزینه‌های پیش روی ما
گروه سیاسی خبرگزاری آنا، اقدام انتحاری ترامپ در اعلام رسمیت اشغال جولان توسط صهیونیست‌ها، اثبات کرد که انتخاب عبارت «آمریکا رو به افول است» از سوی مردم به عنوان مهم ترین جمله سال 1397 امام خامنه‌ای تا چه اندازه هوشمندانه بوده است.
ترامپ با سرپیچی از قوانین بین‌المللی همچون قطعنامه‌های 242، 338 و 350 شورای امنیت سازمان ملل که امضای دولت آمریکا در پای آن است، انزوای مدعی رهبری جهان را بیشتر کرد و نشان داد به قدری مستأصل شده که برای بقا به هر راهی متوسل خواهد شد.
این امر اگرچه تازگی ندارد و دولت وی به‌طور بی‌سابقه از تمامی معاهدات بین‌المللی خارج شده و پایبندی به هیچ قرارداد و عرف بین‌المللی ندارد؛ اینک نیز با هدف کسب رضایت لابی صهیونیسم بین‌الملل و رهایی از مشکلات داخلی و بین‌المللی دست به اقدامات نامعقول و بی‌اعتبار کردن وجهه بین‌المللی خود می‌زند. اقداماتی که ادامه همان مسیر گذشته آمریکا است که با زیاده‌خواهی‌های ظالمانه از جمله لشکرکشی مستقیم و اشغال نظامی افغانستان، عراق و سوریه و تحمل شکست توطئه استراتژی خاورمیانه جدید توسط جبهه مقاومت و جنگ نیابتی و حمایت، پشتیبانی، تسلیح و آموزش گروه‌های تکفیری و تروریستی همراه بوده است.
انتقال سفارت آمریکا به قدس شریف، طراحی معامله قرن، به رسمیت شناختن اشغال ظالمانه بلندی‌های جولان توسط رژیم صهیونیستی و ... بی‌تردید بر مشکلات و بحران منطقه بیش از پیش خواهد افزود و جبهه مقاومت را در مقابله با رژیم غاصب صهیونیستی و حامیانش مصمم‌تر خواهد کرد.
بلندی‌های جولان بخش تفکیک ناپذیر حاکمیت و تمامیت ارضی سوریه است که سال‌هاست با نادیده انگاشتن اجماع جهانی درباره ضرورت بازگشت آن به سوریه تحت اشغال باقی مانده است.
این اقدام آمریکا، در صورتی که تنها به چند محکومیت بی‌اثر ختم شود، مشوق برداشتن گام‌های بعدی و رسمیت دادن به دیگر مناطق اشغال همچون کرانه باختری و اجرای طرح صهیونیستی تشکیل کشور فلسطین در بیرون از سرزمین آن (از جمله طرح تبدیل صحرای سینا به فلسطین) شود.
تصمیم ترامپ برای صهیونیست‌ها اهمیتی چند جانبه دارد زیرا جولان علاوه بر آنکه حدود یک سوم آب رژیم صهیونیستی را تأمین می‌کند، خاک حاصلخیزی دارد، جاذبه‌ای توریستی است، منطقه‌ای حائل میان اشغالگران و جبهه مقاومت بوده است و ... دارای منابع گسترده‌ای از نفت و گاز می باشد که در صورت تحقق حاکمیت اسرائیل بر آن، می‌تواند اقتصاد کشورهای عربی را به صورت جدی به چالش بکشد.
اقدام اخیر نشان می‌دهد که چند پیام کم خاصیت دیپلماتیک و اعلام انزجار کافی نیست، این مهم می طلبد دولت‌های عربی از خواب غفلت بیدار شده و پوچ بودن معاهدات آمریکا را بپذیرند و اگر در کنار جبهه مقاومت قرار نمی گیرند، با پایان دادن به آنچه «روند صلح» می‌نامند، راه را بر تعدی بیش از این آمریکا و اسرائیل نسبت به سرزمین‌های اسلامی ببندند. مگر نه آنکه آغاز مذاکرات صلح همواره با تکیه بر چند قطعنامه نقض شده اخیر از سوی آمریکا بود؟
این البته تنها پاسخ مطلوب نیست. امروز که به‌وضوح آشکار شده است که تکیه بر امضای آمریکا هرگز امنیت نخواهد آورد و بهترین گزینه، مقاومت است، باید به اقداماتی متناسب با رفتار جدید دشمن اتخاذ کرد. حدود دو هفته دیگر نمایش انتخاباتی صهیونیست‌ها تمام می‌شود؛ رویدادی که باعث شده است بنیامین نتانیاهو برای تداوم حضور ده ساله‌اش بر رأس دولت ادعایی اشغالگران، بر طبل جنگ بکوبد.
اما چه حزب او در پارلمان اکثریت یابد و چه ائتلاف رقبایش پیروز شوند، طبیعتا آثار رفتارهای نتانیاهو به سرعت از مناطق اشغالی دور نخواهد شد. طبق برخی آمار اینک حدود 20 هزار صهیونیست در مناطق اشغالی جولان در 30 شهرک زندگی می‌کنند که در چنین شرایطی می‌توانند مخاطبان خوبی برای جبهه مقاومت در آتش‌بازی‌های این روزهای صهیونیست‌ها باشند تا با یک تیر دو پاسخ داده شده باشد.
انتهای پیام/4082/ن
انتهای پیام/