جای خالی مدیریت ورزش دانشگاهی/ آفت‌های قارچ گونه ورزش دانشگاهی
به گزارش خبرنگار حوزه ورزش گروه دانشگاه خبرگزاری آنا، ورزشکاران نیز همانند دیگر جوانان با موج مدرک‌گرایی به دانشگاه‌ها پا نهادند و در کنار ورزش حرفه‌ای به تحصیل در رشته‌های مرتبط و غیرمرتبط به حرفه خود پرداختند. همین امر نیز مورد استقبال جامعه دانشگاهی قرار گرفت و بسیاری از دانشگاه‌ها با ارائه تسهیلات ویژه به ورزشکاران پرچمدار «آکادمیک‌سازی ورزش» شدند و در واقعیت نیز تأثیر بسزایی در علمی‌سازی ورزش داشتند.
نکته قابل توجه این جریان این است که با وجود این ورزشکاران در دانشگاه‌ها، دیگر دانشجویان در میادین ورزشی جای خود را از دست دادند و این میادین در تسخیر ورزشکاران دانشجو درآمد؛ به طور مثال در یک مسابقه ورزشی کشوری با حضور ورزشکاران حرفه‌ای که پا به دانشگاه گذاشته‌اند دیگر شانسی برای پیروزی دانشجویی که از دنیای ورزش فاصله داشته وجود ندارد و به‌مرور دانشجویان تمایل شرکت در میادین ورزشی از دست دادند.
ورزش در دانشگاه و در دوران تحصیل در کنار سلامت جسمانی، سلامت روانی، نشاط و اعتماد به نفس را به ارمغان می‌آورد همچنین ورزش و حضور در میادین ورزشی مهارت‌های لازم زندگی در اجتماع را به فرد آموزش می‌دهد. مهارت‌هایی که جای خالی آن در زندگی روزمره کنونی به‌خوبی حس می‌شود. بر اساس آخرین آمار 27 درصد از دانشجویان کشور نیاز به مشاوره دارند و با بیماری‌های روحی و روانی درگیر هستند. این در حالی است که ورزش نقش بسزایی در جلوگیری از مشکلات روانی و روحی دارد و به گفته مسئولان هزینه در ورزش سرمایه‌گذاری برای داشتن جامعه‌ای سالم است.
چند سالی است که ورزش دانشگاهی ظهور و بروز بیشتری در جامعه پیدا کرده و با حضور در میادین بین‌المللی و کسب مدال‌های رنگارنگ نظر آحاد ملت را به خود جلب کرده است. فدراسیون ملی ورزش‌های دانشگاهی همان فدراسیون جوانی است که در این راه پیش قدم شده و با افزایش بودجه ورزش دانشگاه‌ها، استقبال دانشجویان و نیاز جامعه جایگاه و لزوم «ورزش دانشگاهی» شناخته شد و برای رسیدن به آن جایگاه تلاش‌های زیادی صورت گرفته است.
فدراسیون ملی ورزش‌های دانشگاهی زیر نظر وزارت علوم، تحقیقات و فناوری کار خود را از سال 84 آغاز و تا امروز ادامه داده است اما به عقیده بسیاری از مدیران تربیت بدنی دانشگاه‌ها و صاحب نظران ورزشی این فدراسیون باید زیر مجموعه وزارت ورزش و جوانان قرار بگیرد تا از موازی کاری‌ها جلوگیری شود همچنین دانشگاه‌ها ظرفیت و زیرساخت های لازم برای پرورش ورزشکاران حرفه‌ای را ندارد. هر چند این میان تعامل خوبی بین دو وزارت خانه علوم تحقیقات و فناوری و ورزش و جوانان ایجاد شده و دانشگاه‌ها نیز با فدراسیون های ورزشی تعامل خوبی برقرار کرده‌اند اما همچنان ایراداتی بر این ساختار وجود دارد.
آفت این روزهای ورزش دانشگاهی
دانشگاه‌ها برای پرورش ورزش و نهادینه‌سازی ورزش در زندگی دانشجویان از افراد ورزشکار و جوان در ساختار دانشگاهی استفاده کرده‌اند. این امر از طرفی مثبت ارزیابی می‌شود و از طرفی آفت‌هایی را در پی دارد به طور مثال شخصی که ریاست انجمن ورزشی دانشجویان را بر عهده دارد همزمان برای ریاست و گرفتن پست در یکی از زیر شاخه‌های وزارت ورزش و جوانان تلاش می‌کند و در این راه از روابط دانشگاهی نیز استفاده می‌کند. همین امر از در وظایف او به عنوان رئیس انجمن ورزش دانشجویی خلل ایجاد می‌کند.
این تمام مشکلات این روزهای ورزش دانشگاهی نیست بلکه بسیاری در تلاش‌اند با ورود سیاست و افراد چهره سیاسی به ورزش دانشگاهی آن را از یک محیط علمی و دانشجویی دور کنند و به اهداف شخصی که کوتاه مدت نیز هست برسند. موارد بیان‌شده در این گزارش بخش اندکی از مشکلات و آفت‌های این روزهای ورزش دانشگاهی است که بر آن هیچ نظارتی وجود ندارد و هیچ یک از مسئولان به تنهایی نمی‌توانند پاسخگوی مشکلات موجود باشند و تنها اسناد بالادستی و قوانین است که راه حل معضلات امروز از جمله کنترل روابط، جلوگیری از ورود سیاست به ورزش دانشگاهی، موازی کاری‌ها، صرفه‌جویی در هزینه‌ها و کاهش آن و ارتقا و توسعه ورزش همگانی برگزاری شورای عالی ورزش کشور با حضور رئیس جمهور و وزرای مربوط است. هرچند که در برگزاری این جلسه مشغله افراد مطرح می‌شود اما این اشخاص می‌توانند نمایندگان خود را به این جلسه بفرستند و به مشکلات قارچ گونه و رو به افزایش ورزش کشور به ویژه ورزش دانشگاهی خاتمه دهند.
انتهای پیام/4084/ن
انتهای پیام/