تاخیر 9 ماهه در آماده‌سازی تئاترشهر، چرا؟
از آغاز کار بازسازی که چیزی قریب به یک سال و نیم می گذرد انتقادها و پیشنهادهای زیادی مبنی بر شفاف‌سازی طرح‌ها و اعلام تصمیم‌ها، از سوی اهالی رسانه و بالاخص هنرمندان تئاتر مطرح شد که همواره مورد بی‌توجهی مدیریت قرار گرفت. به طوری که حتی پریسا مقتدی در دو نشست خبری، درباره طرح‌های نهایی و برنامه‌ها برای سالن‌های این مجموعه و همچنین زمان اتمام بازسازی چیزی برای گفتن نداشت.
این در حالی است که با وجود وعده‌های مکرر و قول آماده شدن سالن‌ها همچنان مقتدی از آماده نبودن صندلی‌های سفارش داده شده خارجی سخن می‌گوید.
وی که همواره از پاسخ دادن به سوال خبرنگاران و مصاحبه با اهالی رسانه طفره می‌رود، پس از پی‌گیری‌های مکرر خبرنگاران به روزنامه صبا گفته است: «چون فضای سالن سایه استاندارد نیست باید برای آن صندلی‌هایی طراحی می‌شد که نسبت به استانداردهای موجود متفاوت باشد و از آنجا که صندلی‌های شرکت‌های معتبر ایرانی جوابگوی این نیاز نبودند و میزان درخواستی ما نیز محدود بود شرکت‌های ایرانی حاضر به تولید اختصاصی این صندلی‌ها نشدند بنابراین ناگزیر به خرید صندلی از خارج از کشور شدیم.»
این پاسخ در حالی ماه‌هاست تکرار می شود که سالن نمایشی چهارسو با وجود کمبود سالن به دلیل تعداد محدود صندلی غیر قابل استفاده مانده است. این وضع واکنش یکی از اهالی تئاتر را به دنبال داشته که پیش از این در بازسازی تئاترشهر مدیریت تئاتر را برعهده داشته است.
از سوی دیگر، امنیت و استانداردسازی سالن‌های نمایشی تئاترشهر به عنوان یکی از مهم‌ترین مشکلات این مجموعه محسوب می‌شود که امروزه حتی نظر و توجه مخاطبان را هم جلب کرده و برای همه به موضوعی بغرنج تبدیل شده است، به طوریکه تماشاگران و علاقه‌مندان به تئاتر می‌گویند با وجود چنین مدیریتی که حتی نمی‌تواند بر قول‌ها و وعده‌های خود به هنرمندان تئاتر بایستد چه اعتبار و ضمانتی برای سلامتی جسمی و روانی تماشاگران پس از بازگشایی وجود دارد.
در کنار تمام این موارد و نقاط ضعف و سوالات مبهمی که از پاسخ‌های مدیر تئاتر شهر در ذهن هر کس ایجاد می‌شود، هر روزه با ایده‌های جدیدی چون ایجاد 5 در برای تالار قشقایی هم روبه رو می‌شویم که همواره علاقه‌مندان به تئاتر را غافل‌گیر می‌کند. تمامی موارد یادآوری شده در حالی مطرح می‌شود که مقتدی هنوز تعهدات و صحبت‌های پیشین خود را اجرایی نکرده است که از این میان نیز می‌توان به صحبت‌های وی درباره بهره‌برداری از تالار قشقایی اشاره کرد که در نشست خبری، زمان آماده‌سازی آن را از نیمه خرداد ماه اعلام کرده بود.
علاوه بر این در پس بدقولی‌ها و برنامگی‌ها، مشکلات دیگری نیز به وجود آمده و با کمی جست‌وج.و و ارضای حس کنجکاوی در این مجموعه شاهد هجوم موش و سوسک به تئاترشهر هستیم به طوریکه گاه در پشت و یا روی صحنه وجود حیوانات و حشرات موزی توجه و تمرکز گروه را بر هم می‌زند.
همچنین نکته نگران‌کننده‌تر در این میان بازسازی سالن‌اصلی تئاتر شهر است که دوستداران تئاتر و هنر نمایش را با تجربه بازسازی دیگر سالن‌های نمایشی تا حدی راضی به تحمل موجود کرده است. برخی هنرمندان ترجیح می‌دهند که سالن اصلی به همین شکل باقی باشد تا اینکه در پس پیچ‌وخم‌های بروکراسی اداری و تامین بودجه و خرید صندلی و دیگر تجهیزات بماند.
یکی از موارد اثبات‌کننده مدیریت ناتوان تئاتر و بالاخص تئاترشهر، فعالیت گروه تئاتر گیتی است که به واسطه چندماه فعالیت در تئاترشهر برای آماده‌سازی رپرتوار نمایشنامه‌خوانی از نزدیک با مشکلات و نابسامانی‌های تئاترشهر در خلال بازسازی مواجه بوده است. اگرچه این گروه تاکنون هیچ یک از مسائل و مشکلات موجود را بازگو نکرده است چگونگی تمرین گروه گیتی با بیش از 150 همکار در فضاهای مختلف مجموعه از بالکن گرفته تا لابی سالن اصلی، از سالن اجتماعات گرفته تا کافه تریاهای مجموعه تئاترشهر، نشان از بی‌توجهی به فعالیت گروه‌ها و حتی رفع مشکلات هم‌صنفانشان دارد.
ظاهراً شرایط تئاترشهر به گونه‌ای پیش می‌رود که با وجود صرف مبالغی هنگفت، هنرمندان همچنان باید در انتظار آماده‌سازی تئاترشهر بمانند.
همچنین دیگر نکته بغرنج برای هنرمندان تئاتر و اهالی رسانه این است که با وجود دوره‌های کوتاه مدیریت در تئاتر، چه ضمانتی برای تکرار نشدن آنچه پیش از این هم رخ داده است وجود دارد؟ و به تعبیری چه ضمانتی وجود دارد که چند سال بعد خبری از مشکلات و مسائلی چون نبود امنیت نباشد و شنیده نشود که در دوره مدیریت فلانی چنین بی‌توجهی‌‌ها و بی‌برنامگی‌هایی وجود داشته است؟
انتهای پیام/