مدال‌های اسکواش بیش از ورزش‌های تیمی است/ برترین رشته راکتی هستیم
به گزارش خبرنگار گروه ورزشی خبرگزاری آنا، ورزش اسکواش به‌خاطرِ موفقیت‌هایی که در سال‌های اخیر کسب کرده، بیش از گذشته مورد توجه علاقه‌مندان قرار گرفته است؛ اما ورزشکاران و مربیان این رشته ورزشی کماکان با کمبود امکانات مواجه هستند و نیاز است تا حاضرین در این رشته ورزشی بیش از گذشته مورد حمایت قرار گیرند.
محمدحسن سنایی سرمربی تیم ملی اسکواش به خبرگزاری آنا آمد و نظرات خود را درخصوص نیازهای این رشته ورزشی برای پیشرفت روزافزون مطرح کرد. گفتگوی این مربی فرهیخته را با خبرگزاری آنا در ادامه می‌خوانید.
آنا: ملی‌پوشان اسکواش اگرچه نتوانستند در بازی‌های آسیایی مدال بگیرند اما قبل از آن در سایر مسابقات بین‌المللی مدال‌هایی به‌دست آورده بودند. با وجود این مدال‌ها چرا رشته اسکواش کمتر دیده شده است؟
سنایی: من فکر می‌کنم جریان «حمایت به شرط مدال» نگاهی است که باید بازنگری شود. یعنی اگر فقط بخواهیم رشته‌ای که الان از مدال‌آوری آن مطمئن هستیم را حمایت کنیم، خیلی از رشته‌ها کنار خواهند رفت. اگر نگاهی از بالا و عمیق‌تر به رشته‌ها داشته باشیم، ببینیم که اصلاً استارت رشته اسکواش چه سالی بوده و با چه امکاناتی، و الان بعد از سالیانی که گذشته کجا قرار داریم و این روند را اگر برای هر رشته‌ای ارزیابی کنیم شاید بتوانیم نگاه عادلانه‌تر و برابرتری داشته باشیم.
آنا: اسکواش در ایران چگونه شکل گرفت و پیشرفت کرد؟
سنایی: اسکواش در ایران از سال 73 به‌صورت رسمی فدراسیونی داشت که مستمراً ادامه داشته است. پیش از آن هم فدراسیونی بود که یکی دو سال کار کرد و ملغی شد، اما از سال 73 کشور ما به‌صورت رسمی فدراسیون اسکواش دارد. حالا واقعاً باید نگاه کنیم سال 73 که ما هیچ جامعه آماری نداشتیم، هیچ مربی متخصص، هیچ بازیکنی که در سنین پایه اسکواش را شروع کرده باشد نداشتیم، کجا بودیم و الان کجا هستیم؟ موضوعی که اگر با یک نگاه عادلانه بررسی شود می‌بینیم که اسکواش خوب عمل کرده است.
آنا: ورود محمدحسین سنایی به اسکواش چگونه بود و در چه شرایطی با حریفان مقابله می‌کردید؟
سنایی: زمانی که من در سن 13 تا 14 سالگی به‌عنوانِ بازیکن تیم ملی جوانان در اولین تورنمنتی که تقریباً 20 سال پیش در سال 1997 یا 1998 میلادی شرکت کردم، خب اصلاً در این رشته حرفی برای گفتن در آسیا نداشتیم. یعنی اختلاف ما به‌قدری زیاد بود که آن‌موقع که پوینت‌شماری اسکواش 9تایی بود، شاید در مقابل یک حریف از کشور پاکستان که قدرت آسیا بود 9 بر صفر یا 3 بر صفر می‌باختیم و بیرون می‌آمدیم. این شروع اسکواش ما بود. زمانی که بنده شروع کردم. مربی تخصصی نداشتیم، آقای جهان که پاکستانی‌الاصل بودند آن زمان مربی بنده بودند و خیلی هم از ایشان تشکر می‌کنم اما در مقایسه با کشورهایی مثل پاکستان، مالزی یا هند که درواقع ابرقدرت آسیا بودند خیلی ضعیف بودیم و الان که خدمت شما هستم با این کشورها هم‌طراز هستیم. این هم نه به صرف حرف بنده، براساس مستندات خدمت شما عرض می‌کنم.
آنا: در مورد مستنداتی که بیانگر هم‌طراز بودن اسکواش ایران با تیم‌های آسیایی است، صحبت کنید؟
سنایی: عید امسال تیم بزرگسالان مردان ما برای اولین بار در تاریخ رشته‌های راکتی کشور، مدال تیمی آسیا گرفت، جایی که 16 تیم از کل قاره حضور پیدا کردند. پس ما اگر بخواهیم خودمان را با ابرقدرت‌های این رشته در آسیا مقایسه کنیم، می‌بینیم زمانی که من خودم بازیکن بودم به‌راحتی می‌باختیم، الان برای کسب مدال با این حریفان مبارزه می‌کنیم. یعنی ما آن تیم سابق نیستیم که زنگ تفریح باشیم. تیمی هستیم که تیم‌های دیگر از قبل روی ما برنامه‌ریزی می‌کنند، روی ما فکر می‌کنند، آنالیز می‌کنند و کل آن تیم با کل کادرشان سر بازی‌های ما می‌آیند می‌نشینند و پشت‌سر ما هستند با هر امکاناتی که دارند. من فکر می‌کنم یک مقیاس بسیار خوب می‌تواند برای نگاه به رشته‌ها باشد.
آنا: در بخش جوانان هم پیشرفت اسکواش رضایت بخش بوده است؟
سنایی: سال 94 برای اولین بار چهار مدال انفرادی جوانان آسیا را گرفتیم. در چهار رده سنی چهار بازیکن داشتیم، یعنی چهار بازیکن ما چهار مدال گرفتند. دو سال بعد از آن در مسابقات جوانان آسیا در اردن ما دوباره مدال گرفتیم و در مسابقات بین‌المللی مختلفی که بچه‌های ما شرکت می‌کنند، مدال می‌گیرند، چه مسابقات اروپایی، چه مسابقات آسیایی. سجاد زارعیان در مسابقات جوانان اتریش دوم شد، در جوانان فرانسه اول شد، حالا اصطلاح خارجی‌اش «فرنچ جونیور» از مسابقات معتبر جهانی جوانان است. مسابقات «پنانگ جونیور» که فکر می‌کنم بعد از مسابقات جوانان جهان واقعاً برترین تورنمنت جوانان است، سجاد زارعیان قهرمان آن تورنمنت شد، در جوانان جهان که ما بعد از 20 سال شرکت کرده بودیم، سجاد با قهرمان یک تورنمنت، یک مسابقه بسیار نزدیک انجام داد که با کمک داوران، بازیکن مصری به زحمت 3 بر 2 برد و سجاد پنجم دنیا شد.
آنا: کسب چنین نتایجی می‌تواند بیانگر رشد اسکواش ایران باشد؟
سنایی: این پیروزی‌ها یک‌سری واقعیت است و نظر شخصی بنده نیست. اگر این واقعیت‌ها را نگاه کنیم و از همه مهم‌تر با درنظرگرفتن داشتههایمان، یعنی داشته‌های ما را بگذارید کنار داشته‌های کشور مالزی، هنگ‌کنگ، فرانسه، انگلستان و دستاوردهای ما را با دستاوردهای آنها مقایسه کنید به رشد اسکواش ایران معتقد می‌شوید. در همین تورنمنت آخر به‌اتفاق مالزی هر دو تیم سوم مشترک آسیا شدیم. تعداد کرت‌های اختصاصی تیم ملی اسکواش ایران دو عدد است، تعداد کرت‌های تیم ملی اسکواش مالزی بی‌شمار است! وقتی اینها را مقایسه می‌کنیم، من فکر می‌کنم نگاه باید یک مقدار نگاه برابرتر باشد.
آنا: مدال‌های اسکواش چقدر به کاروان ورزشی ایران در بازی‌های آسیایی کمک می‌کند؟
سنایی: وقتی ارزیابی می‌کنیم یک کشور را در بازی‌های آسیایی، نمی‌گوییم چون فوتبال مخاطب بیشتری دارد، مدالش پنج برابر مدال اسکواش یا کشتی یا هر رشته دیگری ارزش دارد بلکه در رتبه‌بندی آن کشور، همه این مدال‌ها ارزش یکسان دارد. مدال کشتی، مدال شمشیربازی و... همه یک ارزش دارند، به‌همین‌خاطر وقتی ارزیابی یک کشور در بازی‌هایی مثل المپیک یا بازی‌های آسیایی یکسان است، شاید بهتر باشد در بحث تخصیص امکانات، در بحث نگاه به ورزش‌هایی که درواقع از لحاظ ارزش مدالی یکسان هستند، حتی شما ببینید تیم اسکواش چهار نفر است، تیم فوتبال مثلاً 22 نفر است؛ تیم اسکواش مدال تیمی دارد، مدال انفرادی دارد، مدال دختران دارد، مدال دوبل دارد، یعنی تعداد مدال‌هایی که در رشته اسکواش چهار نفره توزیع می‌شود، پنج برابر، شش برابر یا هفت برابر تیم فوتبال یا والیبال یا دیگر رشته‌های تیمی است. پس یک سرمایه‌گذاری درست بشود در رشته‌هایی مثل اسکواش، تنیس و دوومیدانی؛ درنهایت می‌تواند در جایگاه کشور در عرصه بین‌المللی بسیار تأثیرگذار باشد.
آنا: عملکرد در فدراسیون‌هایی مثل اسکواش که حمایت مالی قابلِ‌توجهی از آنها نمی‌شود، به‌صورت گلخانه‌ای است. چند ملی‌پوش آماده برای حضور در عرصه‌‌های بین‌المللی داریم؟
سنایی: یک تیم کامل اسکواش چهار نفر است. در هر رده همین‌طور است. در رده بزرگسالان سجاد زارعیان، نوید ملکثابت، علیرضا شاهین، محمدرضا کاشانی، فرزاد شکوهی، امین عطایی‌خواه و سهند قاسم‌آبادی، اینها بازیکنان خوبی هستند که درواقع دو برابر ظرفیت چهار نفره تیم بازیکن داریم حالا یک‌مقدار لِول بچه‌ها متفاوت است.
آنا: چه راهکاری برای حفظ ملی‌پوشان مدنظر دارید؟
سنایی: ما برای اینکه بتوانیم چرخه رشد ملی‌پوشان را حفظ کنیم و همیشه یک تیم پشتیبان در تمام رده‌های‌مان داشته باشیم امسال یک کار خیلی گسترده در رده سنی کمتر از 13 سال و 15 سال در دختران و پسران انجام دادیم که شاید جوابش را چهار سال آینده ببینیم. منتخبان و نخبگان این رده‌های سنی در سراسر کشور را هر ماه در یک استان جمع می‌کنیم، اردوهای کوتاه‌مدت باتوجه به شرایط تحصیلی بچه‌ها می‌گذاریم، برنامه‌ریزی‌های ماه به ماه را به استانها اعلام می‌کنیم و درنهایت بهترین‌هایشان را تحت حمایت تیم‌های ملی قرار خواهیم داد.
آنا: یعنی می‌توانیم اسکواش را از انتخاب‌های گلخانه‌ای رها شده ببینیم؟
سنایی: می‌خواهیم به جایی برسیم که دیگر انتخاب گلخانه‌ای نداشته باشیم و همیشه از سیکلی برخوردار شویم که در تمام رده‌ها اگر چهارتا بازیکن رفت، چهارتا بازیکن پشت‌سر آنها داشته باشیم. شاید یکی از مسائل مهمی که ورزش ما با آن روبه‌رو است، همین قضیه باشد. شاید یک زمانی در تکواندو آقای هادی ساعی را داشتیم، یک زمانی آقای علیرضا دبیر را در کشتی داشتیم، الان حسن یزدانی را داریم، الان یک نسل خوبی از والیبال ما وجود دارد، آیا بعدها واقعاً همین نسل ادامه پیدا خواهد کرد یا تیم ملی فوتبال بیش از 43 سال چرا نتوانست قهرمان آسیا شود. شاید این یک مسئله فراگیر در ورزش ماست. قطعاً در اسکواش هم وجود دارد. ما برای حل این مشکل این برنامه‌ریزی را کرده‌ایم، شاید این اتفاق یک مقدار دیر افتاد و باید زودتر می‌افتاد که هیچ‌موقع این گپ ایجاد نشود اما یک نکته خیلی مهمی هم که وجود دارد این است که ما از داشتههایمان بهترین استفاده را کردیم.
آنا: منظورتان از اینکه بهترین استفاده را از داشتههایمان بردیم چیست؟
سنایی: یعنی یک‌سری بازیکن داشتیم در جوانان، در بزرگسالان، در رده‌های پایه، بهترین نتیجه‌ای را که می‌شد با این داشته‌ها گرفت را ما گرفتیم. من فکر می‌کنم که واقعاً گرفتن نتیجه‌ای بهتر از این بسیار دشوار است. ما وقتی سوم آسیا شدیم، سه ماه اردو داشتیم و اولین بار بود که تیم بزرگسالان ما دور هم جمع می‌شد و حتی اولین تجربه من به‌عنوانِ مربی بزرگسالان در این تورنمنت بود. یعنی بالاخره یک اتفاق بزرگ رقم خورده است؛ بازیکنان بعد از مدت‌ها دور هم جمع شده‌اند و بعد از یک بازه زمانی کوتاه‌مدت ما توانستیم چنین نتیجه بزرگی را بگیریم. به‌همین‌خاطر ما از داشتههایمان بهترین استفاده را کردیم و الان برنامه‌ریزی کرده‌ایم که ان‌شاءالله در سال‌های آینده همیشه این سیکل وجود داشته باشد و ما نگران این نباشیم که اگر یک روزی سجاد زارعیان نبود چه کسی جایش را پر می‌کند، نوید ملکثابت کاپیتان ما رفتند، کاپیتان بعدی ما چه کسی است. این یک برنامه‌ریزی است که امسال انجام شده و نیاز به زمان دارد. این برنامه‌ریزی به‌شدت نیازمند حمایت مالی است تا ما بتوانیم منتخب‌مان را در طول سال تحت حمایت داشته باشیم.
آنا: اسکواش بدون لیگ با چه مشکلاتی مواجه است؟
سنایی: رشته‌هایی که لیگ دارند، لیگ پویا در رده‌های مختلف دارند شاید مشکلات ما را نداشته باشند. آنها در طول سال مربی بالای سرشان است، تمرینات منظمی دارند، انگیزه مالی دارند، در رسانه دیده می‌شوند اما رشته‌هایی مثل اسکواش، ببینید در سطح نوجوانان و جوانان که به‌هرحال ابعاد مالی و رسانه‌ای‌شان بسیار بسیار کم است، اینها باید درواقع از طریق فدراسیون حمایت مالی شوند. به‌همین‌خاطر برنامه برای اینکه ما چهار سال آینده، هشت سال آینده یک جریان پویا در اسکواش داشته باشیم که هیچ‌موقع گپ و فاصله بین رده‌های سنی ما و جوانان و بزرگسالان وجود نداشته باشد.
آنا: تیم ملی اسکواش ایران در المپیک 2020 شرکت می‌کند؟
سنایی: اسکواش در سال 2020 برای اولین بار قرار است که به‌صورت آزمایشی حضور پیدا کند و فدراسیون جهانی اسکواش تلاش‌های زیادی می‌کند که اسکواش در سال 2024 به‌صورت رسمی وارد المپیک شود. قطعاً در جریان هستید که در سال‌های اخیر همیشه بین چندین رشته برای ورود به المپیک رقابت بوده است. در المپیک قبلی رشته‌هایی مثل گلف و یک‌سری رشته‌هایی که شاید حمایت کشورهای قدرتمندتر را داشتند وارد شدند و اسکواش نتوانست وارد شود، اما 2020 به‌صورت آزمایشی برای اولین بار برگزار خواهد شد و امیدواریم 2024 به‌صورت رسمی وارد این بازی‌ها شود. اما در المپیک آسیایی سال‌هاست که اسکواش حضور دارد.
آنا: درخصوص حضور ایران در المپیک 2020 توکیو برنامه‌ها و اهداف‌تان را توضیح دهید؟
سنایی: هنوز شرایط حضور را اعلام نکرده‌اند. بعضی از تورنمنت‌ها هستند که خودشان شرکت‌کنندگان را به‌صورت منتخب اعلام می‌کنند از کشورهای مورد نظرشان براساس رنکینگی که دارند یا هر سیاستی که درنظر داشته باشند؛ اما هدف ما این است که بازیکنان به‌ویژه بازیکنان بزرگسال‌مان در رنکینگ PSA جایگاه داشته باشند تا در اولین گام به 100 بازیکن برتر دنیا برسند و بعد از آن حالا هر کس براساس اهداف شخصی که دارد، رنکینگ‌های بالاتر را کسب کند. میزان ارزش‌گذاری تیم‌ها هم در تمام مسابقات همین رنکینگ PSA است. هر چقدر تعداد بازیکنان ما در رنکینگ‌های بالاتر بیشتر باشد، درواقع نشان‌دهنده قدرت تیم ما خواهد بود. بر همین اساس همان استراتژی که خدمت شما عرض کردم را طراحی کرده بودیم که چهار پنج مسابقه PSA در داخل کشور برگزار کنیم. خود بازیکنان هم یک تا سه تورنمنت معمولاً در سال می‌رفتند که در مجموع در هشت تورنمنت بین‌المللی حضور پیدا می‌کردند که افزایش رنکینگ اینها را داشت. همین استراتژی پارسال باعث شد که سجاد زارعیان و نوید ملکثابت برای اولین بار روی سکوی اول تورنمنت‌های PSA قرار بگیرند. یعنی پارسال دو مدال طلای PSA را هم داشتیم.
آنا: مسابقات دهه فجر برگزار می‌شود و هدف ایران از حضور در این رقابت‌ها چیست؟
سنایی: هر ساله مسابقات دهه فجر ما همین مسابقات PSA بود که دلاری برگزار می‌شد، امسال قرار است با جایزه 12 میلیون تومانی در جزیره کیش برگزار شود. جزیره کیش هم دارد زمین‌هایش را بازسازی می‌کند، چون کیش یکی از پایگاه‌های اصلی اسکواش ایران است و البته یک‌مقدار زمان این بازسازی طولانی شده است. امیدوارم هر چه سریع‌تر این زمین‌ها بازسازی شود تا هم بازیکنان و بچه‌های کیش یک سروسامان مجدد پیدا کنند و هم این تورنمنت جایزه 12 میلیون تومانی در اسفند برگزار شود تا بتوانیم با کسب نتایج عالی رشدی بسیار خوب در رنکینگ PSA داشته باشیم.
انتهای پیام/4048/ن
انتهای پیام/