معتقدم رسانه تصویری تأثیر‌گذارتر است/ مردم حوصله خواندن ندارند
منصور ضابطیان در گفتگو با خبرنگار حوزه رسانه گروه اجتماعی خبرگزاری آنا در خصوص تغییر و تحولات حوزه رسانه و این‌که چرا برخی از فعالان این حوزه به‌واسطه این‌که نتوانستند با این تغییرات همگام شوند در فضای رسانه‌ای جدید حضور ندارند، اظهار کرد: زمانی یک‌سری اتفاق‌ها در یک مقطع تاریخی رخ می‌دهد که دست ما نیست، مثلاً اتفاقی در فضای سیاسی کشور می‌افتد و یا بنا به دلایل مختلف اقتصادی، سیاسی، ایدئولوژیک و یا قضایی نشریه یا خبرگزاری که در آن کار می‌کنید تعطیل می‌شود.
وی تصریح کرد: همچنین ممکن است زمانی در حال پرورش ایده‌ای در ذهنت در ارتباط با موضوعی هستی و یا به یک گزارش و سوژه‌ای فکر می‌کنید که دولت و یا حتی مدیر مجموعه تغییر می‌کند و باعث می‌شود همه چیز در آنجا شخم بخورد، همه آن آدم‌ها تغییر می‌کنند، در این‌صورت چطور از چنین فردی می‌توان انتظار داشت که خلاقیتش رشد کند؟
این برنامه‌ساز تلویزیون تصریح کرد: چنین اتفاقاتی تنها مربوط به روزنامه‌نگاری نمی‌شود، در رسانه‌های دیگر هم وضع به همین ترتیب است و ممکن است زمانی‌که من هم که در تلویزیون کار می‌کنم و تمام تمرکزم و خلاقیتم برای برنامه امشب است یک‌مرتبه به من اطلاع داده می‌شود که برنامه با مشکل مالی مواجه شده در اوج خلاقیت ذهنی معطوف به موضوع دیگری می‌شوم.
فعالیت حرفه‌ای در رسانه نیازمند ایمان و علاقه است
ضابطیان با بیان این‌که ظلم علی‌السویه عدل است و چنین شرایطی تقریباً برای همه ما وجود دارد، با اشاره به عواملی که در این بین قابل کنترل است و به‌دست ما می‌تواند محقق شود، گفت: یک فعال حوزه رسانه با در نظر گرفتن چنین شرایطی باید بتواند با هوشمندی خود را حفظ کرده و در قالب‌های رسانه‌ای مختلف حضور یابد.
این فعال رسانه با اشاره به این موضوع که فعالیت و باقی ماندن به‌عنوان یک حرفه‌ای مستلزم ایمان و علاقه در فضای رسانه‌ای است، اذعان کرد: من معتقدم اگر یک شخص در هر حرفه‌ای، نه فقط رسانه و روزنامه‌نگاری کارش به اصطلاح امضاء داشته و در آن کار نمونه باشد، شاید امنیت شغلی نداشته باشد ولی دارای امنیت حرفه‌ای است و در صورتی که به این نقطه برسیم در بحث شغلی به حاشیه امنیتی دست خواهیم یافت، هر چند در جهان امروز حاشیه امنیت وجود ندارد.
اگر یک شخص در هر حرفه‌ای کارش امضاء داشته باشد شاید امنیت شغلی نداشته باشد ولی امنیت حرفه‌ای دارد
وی در ادامه در پاسخ به سؤالی مبنی بر این‌که آیا شما در فعالیت حرفه‌ای‌تان تغییر فاز داده‌اید و لزوماً چنین تغییراتی در زندگی حرفه‌ای اجتناب‌ناپذیر است نیز اظهار کرد: ما باید بر سر مفهومی به نام ژورنالیسم به توافق برسیم، بنابراین چنین مفهومی در رسانه‌های مختلف تغییری نمی‌کند.
نگاه ژورنالیستی با تغییر رسانه کارکردش عوض نمی‌شود
این برنامه‌ساز تلویزیون تصریح کرد: شما می‌توانید یک ژورنالیست باشید ولی در رادیو، تلویزیون، فضای مجازی و ... فعالیت کنید، بنابراین در صورتی‌که ما این مفهوم را به‌عنوان یک نگاه بپذیریم که نسبت به اتفاقات محیط اطراف خود بی‌تفاوت نبوده و به آن واکنش نشان می‌دهیم، دیگر با تغییر رسانه کارکرد فعالیت شما تغییر نخواهد کرد.
ضابطیان در خصوص لزوم توجه به زبان و قالب رسانه نیز گفت: شما در فعالیت حرفه‌ای خود باید زبان و ابزار خودت را بشناسی، مثلاً در روزنامه و یا خبرگزاری ابزار شما قلم است ولی زمانی‌که شما وارد رسانه‌ای همچون تلویزیون می‌شوید ابزار شما به دوربین تبدیل شده و باید به‌جای متن و انتقال یک مطلب خاص از طریق یک یادداشت بنا بر تجربه و تحصیلات از امکانات تصویر استفاده کنید و تلویزیون انتخاب شخصی من بود چون معتقدم رسانه تصویر، رسانه تأثیر‌گذارتری است.
عدم تعصب حرفه‌ای در روزنامه‌نگاری ناشی از عدم آموزش درست است
این فعال حوزه رسانه در ارتباط با این‌که روزنامه‌نگاران در کشور به حرفه خود هیچ‌گونه تعصبی نداشته و به این شغل به چشم یک سکوی پرتاب برای مشاغل دیگر استفاده می‌کنند و اکثراً در حرفه خود بازنشست نمی‌شوند، اظهار کرد: با وجودی که من همچنان آدم‌هایی را می‌شناسم که نسبت به روزنامه‌نگاری با تعصب نگاه می‌کنند ولی تا حدی این صحبت را قبول دارم و یکی از مهم‌ترین عوامل آن را ناشی از عدم آموزش درست می‌دانم.
وی تصریح کرد: ما جزء آخرین نسل‌هایی بودیم که آموزش‌هایی که دریافت کردیم آن را به‌عنوان یک حرفه مقدس برای ما جا انداخت؛ به‌طوری‌که یک روزنامه‌نگار و خبرنگار بی‌خود نباید از کسی تعریف کند و یا بر سر موضوعی با کسی لابی کند، این قوانین سخت‌گیرانه در آموزش تجربی ما باعث شد نسبت به این شغل تعصب داشته باشیم و این در حالی‌است که ارتباط با چنین آموزش‌هایی دیگر قطع شده و همین موضوع باعث شده روزنامه‌نگاران عِرق چندانی نسبت به حرفه خود نداشته باشند.
اگر روزنامه‌نگار درست و زحمت کشیده باشد هیچ‌کس نمی‌تواند سرش را کلاه بگذارد
این برنامه‌ساز تلویزیونی در ادامه افزود: حال اگر کسی وارد حرفه خبرنگاری می‌شود تا این حرفه سکوی پرتابش باشد به‌نظرم خوب نیست ولی اگر آمد و حرفه‌اش سکوی پرتابش شد به‌نظر بد نیست.
ضابطیان ضمن اظهار تأسف از این که بعضاً این دست از روزنامه‌نگاران دست یافتن به جایگاه روابط عمومی یک مؤسسه و یا مدیریت فرهنگی یک مرکز را نهایت آرزوی خود می‌دانند، اذعان کرد: یک روزنامه‌نگار باید به این فکر باشد تا وزیر شود و بعد از آن به سابقه‌اش افتخار کند، چون اگر روزنامه‌نگار درست و زحمت کشیده‌ای باشد هیچ‌کس نمی‌تواند سرش را کلاه بگذارد.
این فعال حوزه رسانه در پایان در پاسخ به سؤال خبرنگار آنا مبنی بر این‌که آیا شبکه‌های مجازی عامل بی‌اهمیت شدن حرفه خبرنگاری شده گفت: مگر در خارج از کشور فضای مجازی نیست؟ مگر کانال‌های خبری در خارج از کشور گسترده‌تر از ایران نیست؟ مگر نه این‌که مثلاً یک وزیر پیش از آغاز یک برنامه، خبر آن را در حساب توئیترش اعلام می‌کند؟ به‌نظر من موضوع شبکه اجتماعی نیست، موضوع این است که مردم ما اهل تحلیل نیستند و حوصله خواندن ندارند.
انتهای پیام/4105/
انتهای پیام/