ماجرای عمل‌های جراحی که پزشکان روی بدن خود انجام داده‌اند
به گزارش گروه رسانه‌های دیگر خبرگزاری آنا، خیلی‌ها از عمل جراحی می‌ترسند و شنیدن اسم آن هم حتی لرزه به تنشان می‌اندازد. اما در این میان کسانی هم هستند که شجاعتشان زبانزد است. عمل جراحی فرآیندی است که به مهارت زیادی نیاز دارد و برای انجام آن به حضور جراح و بیمار نیاز است. اما در مواردی نادر پیش آمده است که یکی از طرفین غایب بوده‌اند؛ به این معنا که در بعضی موارد، تعهد جراح در درک او از بدن انسان فراتر از دیوارهای کتابخانه و مفاهیم کتاب‌های درسی رفته و دانشش از بدن انسان و مهارتش در جراحی به حدی می‌رسد که می‌تواند خودش را هم جراحی کند و نیازی به حضور جراحی دیگر برای انجام این کار نمی‌بیند. به گزارش medicalnewstoday، شاید در ظاهر انجام عمل جراحی روی بدن خود، فرآیندی معمول نباشد اما تاکنون نمونه‌هایی از آن را در دنیا شاهد بوده‌ایم که غیرممکن بودن آن را رد می‌کند.
عملی که پزشکی را متحول کرد
«وارنر تئودور اوتوفورسمن»، در دهه 1920 در آلمان در رشته پزشکی تحصیل می‌کرد که با پرسشی که یکی از استادانش مطرح کرد، به این فکر افتاد که آیا امکان دارد کسی بتواند بدون‌نیاز به یک جراحی باز، به عروق قلب راه پیدا کند؟ در آن زمان تنها روش راه‌یافتن به قلب از طریق عمل جراحی نسبتاً خطرناک بود. او مقاله‌ای را درباره دسترسی به قلب یک اسب با کمک سوند و از طریق یکی از وریدهای داخلی قلب مطالعه می‌کرد. این روش، خون را از مغز، صورت و گردن به قلب منتقل می‌کند. او درنهایت به این نتیجه رسید که در انسان‌ها هم می‌توان با یک سوند و از راه وریدی که در بازو قرار دارد و به قلب می‌رسد، این کار را انجام داد. ابتدا قرار بود این روش را روی یک بیمار انجام دهند اما از آنجایی که نگرانی‌هایی درباره امنیت و سلامت آن بیمار وجود داشت، درنهایت وارنر تصمیم گرفت این عمل را روی خودش انجام دهد که باز هم با پاسخ منفی رئیسش روبه‌رو شد. پرستاری که قرار بود در اتاق عمل به او کمک کند، پیشنهاد داد تا این عمل را روی او انجام دهند اما موقع عمل، وارنر درحالی که وانمود می‌کرد قرار است عمل روی پرستار صورت گیرد، سوندگذاری را روی ورید بازویی خودش انجام داد. او سوند را 30 سانتیمتر در داخل ورید بازویی بالا برد و پرستار تازه متوجه ماجرا شد و به کمک او توانست سوند را تا قلبش پیش ببرد و توانستند با اشعه ایکس از رگ‌ها تصویربرداری کنند که موفقیت روند کار را به آنها نشان می‌داد. فداکاری او باعث پیشرفت در عرصه پزشکی شد و 17 سال بعد از آن، وارنر به همراه دو نفر دیگر موفق به دریافت جایزه نوبل پزشکی در بخش ابداع سوندگذاری قلبی شدند.
آپاندیس‌های پردردسر
«لئونید راگوزوف» در سال 1960 عضو ششمین سفر اکتشافی به جنوبگان شوروی و تنها پزشک حرفه‌ای گروه محسوب می‌شد. بعد از گذشت چند هفته از این سفر، این جراح 27ساله علائمی از آپاندیس شامل تب، ضعف، حالت‌تهوع و مهم‌تر از همه، درد قابل‌ملاحظه در سمت راست تحتانی شکمش احساس کرد. هیچ دارویی دردش را تسکین نمی‌داد و باید حتما تحت‌عمل قرار می‌گرفت. در خاطراتی که از او به جا مانده، نوشته شده: «تمام شب قبل خواب به چشمم نیامد. درد مانند خوره به جانم افتاده و توفانی در من به‌پا کرده بود.» او تنها راهی که داشت این بود که خودش را عمل کند. این عمل را بارها روی بیماران مختلف انجام داده بود اما این شرایط با همیشه فرق داشت. تا آن زمان علامتی از سوراخ‌شدن آپاندیس نبود. از سه نفر از همکارانش کمک گرفت؛ یکی از آنها آینه را نگه می‌داشت و نور را تنظیم می‌کرد، دیگری تجهیزات لازم را به او می‌رساند و نفر بعد هم به‌عنوان رزرو در کنار آنها بود. او به دستیارانش آموزش داده بود اگر بیهوش شد، چگونه او را با اپی‌نفرین به هوش بیاورند. او در اول ماه مه 1961 آپاندیسش را عمل کرد تا خودش را از مرگ نجات دهد. او شکافی 10، 12 سانتیمتری روی شکمش ایجاد کرد. بعد از 30 دقیقه دچار ضعف شد و باید مدتی استراحت می‌کرد اما درنهایت عمل موفقیت‌آمیز بود و بعد از دوهفته توانست سلامت کاملش را به دست آورد.
در یک عمل آپاندیس دیگر، «ایوان او نیل‌کان»، رئیس بیمارستانی در پنسیلوانیا بود. او درحالی که در اتاق عمل منتظر بود تا جراح آپاندیسش را عمل کند، تصمیم گرفت این کار را خود انجام دهد. دستیاران و کارمندانش از این تصمیم او شوکه شده بودند اما او در 30 دقیقه با تزریق آدرنالین و کوکائین به دیواره شکم، برشی در شکم خود ایجاد کرد و پس از پیداکردن محل آپاندیس، آن را خارج کرد. در طول عمل، به خاطر خم‌شدن او به سمت جلو، روده‌ها کمی از ناحیه شکم بیرون زده بود اما او با آرامشی که داشت، توانست احشاء شکمی را دوباره به محل اولیه خود برگرداند. او بعد از دوهفته بهبود یافت. او در 70سالگی یک بار دیگر هم خودش را عمل کرد و این‌بار تصمیم گرفت فتق شکم را در شرایط بی‌حسی موضعی عمل کند. این عمل موفقیت‌آمیز تمام شد اما هیچ‌وقت بهبود پیدا نکرد و سه ماه بعد به دلیل ابتلا به ذات‌الریه جان خود را از دست داد.
عمل سزارین
بیشتر عمل‌های جراحی که جراحان روی خود انجام داده‌اند، مربوط به پزشکان مرد است اما در سال 2000 در روستایی دورافتاده در مکزیک که دسترسی به مراکز پزشکی بسیار ضعیف است، زنی 40ساله نهمین فرزندش را حامله بود. او دو سال قبل، یک فرزندش را در زایمان سختی که داشت، از دست داد. بعد از چند ساعتی که درد کشید و ممکن بود این فرزندش را هم از دست بدهد، تمام توانش را به کار بست و تصمیم گرفت خودش عمل سزارین را انجام دهد. او با چاقوی آشپزخانه سه ضربه به شکمش وارد و شکافی ایجاد کرد. او از مهارتی که در زایمان حیوانات داشت، در این عمل استفاده کرد و توانست این عمل یک‌ساعته را با موفقیت به پایان برساند. نوزاد که به سلامت به دنیا آمد، یکی از دخترانش را فرستاد تا پرستار روستا را خبر کند و او با حضور بر بالین این زن، زخم‌هایش را پانسمان کرد و او را به نزدیک‌ترین بیمارستان منتقل کردند.
ششمین سنگ‌کلیه
«ام.کلور ملدیگنی»، جراح 27ساله ارتش مبتلا به سنگ‌کلیه بود که سال‌ها قبل پنج عمل جراحی برای تخلیه آنها انجام داده بود. اما او این‌بار در سال 1824، خودش دست به کار شد تا ششمین سنگ را از کلیه‌اش خارج کند. او از یک آینه و از رد جراحی قبلی برای برش روی پوست استفاده کرد. این عمل با تمام سختی‌هایی که داشت با موفقیت به پایان رسید. چند سال بعد، هفتمین سنگ هم در کلیه‌اش ایجاد شد که مجبور شد بار دیگر تحت‌عمل جراحی قرار گیرد.
منبع: روزنامه فرهیختگان
انتهای پیام/4028/
انتهای پیام/