روند خصوصی‌سازی نیازمند ورود تخصصی تشکل‌های دانشجویی است
به گزارش خبرنگار حوزه تشکل‌های دانشجویی گروه دانشگاه خبرگزاری آنا، جنبش دانشجویی به شکل نوین آن از سال 32 و با شهادت سه‌تن از دانشجویان دانشگاه تهران در اعتراض به سفر معاون رئیس جمهور آمریکا آغاز شد؛ این جنبش در دهه‌های مختلف چالش‌های متفاوتی را پیش رو داشت.
پس از پیروزی انقلاب اسلامی و استقرار نظام جمهوری اسلامی ایران که برگرفته از خواسته‌های مردم بود، جنبش دانشجویی در قالب تشکل‌های دانشجویی شکل جدیدتری به خود گرفت و این تشکل‌ها به ایفای نقش پرداختند.
به عقیده رهبران و مسئولان عالی‌رتبه جمهوری اسلامی ایران دانشجویان و جوانان وظایف سنگین‌تری نسبت به آحاد جامعه دارند؛ شهید بهشتی دانشجو را موذن جامعه نامید که اگر خواب بماند نمازش قضا می‌شود.
مقام معظم رهبری نیز بارها جوانان را به عنوان پیشران حرکت در جمهوری اسلامی ایران نام برده و این قشر را در رسیدن به اهداف انقلاب اسلامی موثر دانسته‌اند.
در روزهای اخیر مباحث مختلفی در سطح کشور مطرح می‌شود که دانشجویان و به‌ویژه تشکل‌های دانشجویی موضع‌گیری‌های مختلفی را در این باره دارند، از جمله این موارد می‌توان به روند خصوصی‌سازی در کشور یا بحث پذیرش پیمان‌های بین‌المللی مبارزه با پولشویی، اشاره کرد.
یکی از چالش‌های جنبش دانشجویی، فعالیت تخصصی و علمی در مورد موضوعات مطرح شده کشور است که به نظر می‌رسد از لازمه‌های این کار تخصصی افزایش قدرت تحلیل دانشجویان است.
برای بررسی لزوم کار تخصصی و لازمه‌های افزایش قدرت تحلیل با حمیدرضا بینا، مسئول واحد جهاد اقتصادی بسیج دانشگاه امام صادق(ع) گفت‌وگویی داشتیم که در ادامه شاهد آن هستید.
آنا: همانطور که می‌دانید مسائل حاضر کشور به‌نسبت دهه‌های گذشته پیچیده‌تر شده است، آیا قدرت تحلیل دانشجوهای ما به همان نسبت پیچیده‌تر شده؟
بینا: در مورد سطح تحلیل دانشجویان، بعضی از افراد معتقدند که دانشجویان امروز رو به افول هستند و سطح تحلیل‌های دانشجویان سطحی شده اما من این اعتقاد را ندارم، فقط نکته‌ای که هست، ناظر به پیچیده شدن موضوعات است. تکثر موضوعات در عصر حاضر و شرایط فعلی این جامعه زیاد است؛ مثلاً دانشجویان در دهه 70 می‌توانستند در همه مسائل صحبت و اعلام موضع کنند، ولی دانشجوی الان با حجم گسترده و عمیقی از موضوعات مواجه است، الان اگر مسئله اقتصادی پیش‌آید، در فضای دانشجویانی که در حوزه اقتصاد تخصص و مطالعه دارند، طرح می‌شود و به همین ترتیب در مسایل سیاسی نیز نیازمند فعالیت دانشجویانی است که در این حوزه مطالعه دارند؛ این یعنی تخصصی‌تر شدن فعالیت‌ها اما چرا این تخصصی شدن اتفاق افتاده است چون مسائل پیچیده‌تر شده‌اند. از نظر من در این فضا نه تنها دانشجویان افول نداشتند بلکه سطح تحلیل دانشجویان به‌نسبت پیچیده شدن موضوعات و حجم فعالیت‌ها، بالاتر هم رفته است.
آنا: به نظر شما انجام کار تخصصی در فضای دانشجویی چه لزومی دارد و آسیب‌های این کار تخصصی چیست؟
بینا: قطعاً کار تخصصی توسط تشکل‌های دانشجویی به یک ضرورت تبدیل شده است که تعدادی از دلایل آن را هم توضیح دادم که پیچیده‌تر شدن موضوعات یکی از مهم‌ترین آن است اما اینکه آسیب‌های کار تخصصی چیست و یا اینکه چرا این کار تخصصی دانشجویان به اندازه کافی مشهود نیست باید گفت که فضای دانشجویی یک نکته‌ای دارد، فضای دانشجویی نسبت به جاها و نهادهای دیگر کوتاه‌مدت‌تر است و کار بلندمدت کردن در دوران دانشجویی سخت‌تر است. کارهای تخصصی نیازمند مطالعه و صرف زمان زیاد است اما به‌خاطر اینکه بازه‌ای که دانشجویان در تشکل‌های دانشجویی فعالیت می‌کنند بازه کوتاه‌مدتی است، انجام کار بلندمدت سخت می‌شود البته این محدودیت به‌نظر یک امر طبیعی است.
هرچند در بحث‌هایی نظیر تصویب معاهده‌های بین‌المللی مثل FATF و یا روند خصوصی‌سازی در کشور و مشکلات ناشی از آن مانند آنچه در کشت‌وصنعت هفت‌تپه رخ داد، تشکل‌های دانشجویی فعالیت تخصصی و ادامه‌داری انجام دادند.
آنا: موضوعاتی نظیر FATF و مشکلات کارگران هفت‌تپه را مطرح کردید؛ در این موضوعات ورود تشکل‌های دانشجویی چگونه بود و این فعالیت را چگونه ارزیابی می‌کنید؟
بینا: در قضیه FATF، بسیج دانشگاه امام صادق(ع) از دو سال و نیم پیش شروع به فعالیت کرد و مطالعات دانشجویان در این حوزه شکل گرفت؛ در جریان هفت تپه‌ای که مطرح شد نیز سال 92 بحث واگذاری آن در دانشگاه امام صادق(ع) مطرح شد؛ سال 92 که به پشتوانه یکی از اساتید دانشگاه و عده‌ای از دانشجویان به هفت‌تپه رفتند، هفت تپه‌ای که 24 هزار هکتار مساحت دارد و طول آن 30 کیلومتر است. واقعاً یک سرمایه‌ای برای کشور است. برای پی بردن به ابعاد این واگذاری باید ویژگی‌های کشت و صنعت هفت‌تپه بیان شود، به زمین‌های زراعی این مجموعه به‌اندازه زاینده‌رود اصفهان آب می‌رود، چهار هزار کارگر دارد و حدود 20 هزار نفر به‌صورت مستقیم رزق خودرا از آن مجموعه به‌دست می‌آورند. این مجموعه که از سال 92 زیان‌ده شد، قرار بود به یک‌سری از شرکت‌های خارجی واگذار شود؛ همان زمان عده‌ای از دانشجوها کار تخصصی کردند، طرح ایجابی نوشتند و حالا به یک‌سری نهادهایی مثل سپاه و بسیج هم گفتند، این هفت‌تپه طلای ایران است. پیشنهاد دادیم این مجموعه را بخرند، حمایت کنند؛ پس از به جریان افتادن واگذاری هفت‌تپه از پیگیری موضوع دست نکشیدیم و دو نفر از دانشجویان ما به سازمان خصوصی‌سازی مراجعه کردند و گفتند می‌خواهیم هفت‌تپه را بخریم فقط برای اینکه ببینند روند خصوصی‌سازی چگونه کار می‌کند؛ تعبیر یکی از دوستان بود این بود که انگار می‌خواهیم یک کیلو سیب بخریم. یعنی این‌طوری رفتار کردند؛ نه گفتند اهلیت دارید یا ندارید یا اصلاً پول دارید یا ندارید؟ گفتند قیمت‌تان را بدهید، مزایده می‌کنیم بعد مراحل واگذاری شکل می‌گیرد. حالا این دوتا مثالی که زده شد اتفاقاً از چند سال پیش شروع شده و موضوعی نیست که الان دانشجویان به آن بپردازند.
آنا: در جریان کار تخصصی دانشجویان آیا مسئولین هم همراهی می‌کنند و از این کار تخصصی استقبال می‌کند؟
بینا: نیاز به تشکل دانشجویی در فضای رسمی دولت و نهادهای دیگر احساس نمی‌شود، اما تنها به این احساس نیاز محدود نمی‌شود در گامی فراتر عده‌ای سعی می‌کنند جلوی تشکل‌ها را بگیرند. یعنی از نظر من، فضای مسئولان ما به سمتی رفته است که سعی دارند فضای دانشجویی را بایکوت کنند؛ مثلاً همین موضوع FATF که مثال زدیم، یکی از نماینده‌های مجلس حاضر نشدند بیایند از FATF طرفداری بکنند بگویند این رأیی که ما دادیم رأی حقی بوده و از آن دفاع می‌کنیم. آن مسئول اصلاً خودش را در این جایگاه نمی‌بیند که بیاید به یک دانشجو جواب بدهد. مثال دیگر، طیب‌نیا، وزیر اقتصاد اسبق همین دولت، اصلاً حاضر به مصاحبه نمی‌شود که این مدتی که من سکاندار وزارت اقتصاد بودم، چه‌کار کرده‌ام. وقتی برای مطالبه‌گری مراجعه می‌کنیم، می‌گوید جواب نمی‌دهم. اصرار که می‌شود، می‌گوید حضرت آقا گفته مصاحبه نکن، صحبت نکن! چرا از مقام معظم رهبری استفاده می‌کنید؟! بحث این است که مسئولان اصلاً خود را در جایگاهی نمی‌بیند که به یک تشکل دانشجویی جواب پس بدهد. وقتی این فضای بایکوت تشکل وجود داشته باشد، تشکل‌ها نتیجه کمتری می‌بینند.
آنا: در این فضایی که مسئولین پاسخگو نیستند، دانشگاه و دانشجو چه وظیفه‌ای دارد و چه باید کرد؟
بینا: در این فضایی که پاسخگویی مسئولین به جریان دانشجویی کمتر شده، آن تشکل و آن دانشگاهی که در تلاش است کار تخصصی انجام دهد به نتیجه نمی‌رسد و در تشکل‌های دانشجویی کار تخصصی قابل‌قبول دیده نمی‌شود، به‌نظر من در این موضوع آن دانشگاهی ضرر خواهد کرد که دانشجویان مسئله نداشته باشند، دانشجوهای آن ناظر به مسائل روز حرکت نکنند، دانشجوهای آن نسبت به مسائل مردم درد نداشته باشند. الان این کارگران هفت تپه که به‌حق آمدند و اعتراض کردند، تعدادی ازدانشجویان دانشگاه تهران رفتند به هفت‌تپه، خیلی هم فضای خوبی شکل گرفت. از دانشگاه‌های مختلف نیز رفتند. این دانشجوی ما چقدر نسبت به آن کارگرها درد داشته است؟ درد واقعی؟ اگر اینجا نسبت به مردم درد نداشته باشد، قطعاً دنبال آن‌که فضای تخصصی کار کند، نمی‌رود، در اینصورت دانشجو در آینده‌ای که یک مسئولی هم شد ، وقتی الان درد مردم را نداشته باشد قطعاً در آینده هم هر چه گفته شود که کارگران هفت تپه، هپکو و نظایر آن مشکل دارند باز هم هیچ دردی نخواهد داشت.
انتهای پیام/4107/4115/
انتهای پیام/