دیکتاتوری شبه‌روشنفکرها نگاه‌های جدید را در نقاشی تحویل نمی‌گیرد
به گزارش گروه رسانه‌های دیگر خبرگزاری آنا، حسن روح‌الامین نقاش آیینی که در این سال‌ها با آثار رئالیستی خود، بیان جدیدی از صحنه‌های عاشورا، روضه‌ها و مقتل‌های اهل بیت (ع) را پیش روی ما به تصویر کشیده است، آثاری که تماشای هر کدام از آنها قابی است از وقایعی که بر اهل بیت و فرزندانشان گذشته است و بارها در مجالس و هیأت‌ها برای آنها اشک ریختیم.
روح‌الامین، متولد مهر ماه سال 1364 در جنوب تهران است؛ مقطع متوسطه را در هنرستان هنرهای زیبا واقع در پیچ‌شمیران پشت سر گذاشت و با علاقه‌ای که به رشته نقاشی داشت، وارد دانشگاه شاهد شد.
او سال 1396 جزء هفت نامزد چهره سال هنر انقلاب شد و تاکنون در کارنامه هنری این هنرمند؛ جایزه دوم جشنواره هنرهای تجسمی هنر جوان، منتخب مسابقه بین‌المللی ادیان توحیدی، جایزه نخست رشته تصویرسازی جشنواره هنرهای تجسمی هنر جوان و... به چشم می‌خورد. آثار وی عمدتاً رئالیستی است و از فضای فیگوراتیوهای کلاسیک، باروک و نورپردازی‌های اعصار گذشته بهره می‌گیرد و در تازه‌ترین نمایشگاهش که از روز جمعه 7 دی ماه افتتاح شده آثاری را با عنوان‌های فاتح خیبر، دروازه ساعات، خاتم رسولان، عادیات، لاهوت در تابوت، خلیل من و... روی دیوار برده است. در ادامه گفت‌وگوی «فرهیختگان» را با حسن روح الامین می‌خوانید.
تم کارهای عاشورایی شما بیشتر حال و هوای روایت‌گونه دارد، برای رسیدن به این حس و حال از کجا الهام می‌گیرید؟
این که جهان‌بینی و درک من از کجا می‌آید را خیلی صریح و به راحتی نمی‌توانم بیان کنم. ولی باید بگویم که توجه به مساله عاشورا و ارزش‌هایی که با حقانیت، آزادگی و عدالت سرشته شده، هیچ وقت از اولویت من خارج نشده و از زمان کودکی تاکنون همراه من بوده است. بعضی وقت‌ها به این موضوع فکر می‌کنم که با وجود طاقت‌فرسا بودن نقاشی باید خروجی کاری که در معرض دید مخاطبان قرار می‌گیرد حاوی یک حرف و پیام مهم باشد و نمی‌دانم که چقدر در به تصویر کشیدن وقایع عاشورا و تاثیر در مخاطب موفق بودم. فکر می‌کنم که ای کاش زمان بیشتری می‌داشتم تا نقاشی‌های بیشتری را در وصف ائمه اطهار (ع) می‌کشیدم، چون هیچ موضوعی برای من مهم‌تر از عاشورا و نمایش آزادگی و حقانیت آنها نیست.
شرح روضه‌ها و وصف‌هایی که از واقعه عاشورا در منبرها می‌شود را به راحتی می‌توان در آثار شما دید. می‌خواستم بدانم در کشیدن این آثار بیشتر از تصور ذهنی خود بهره بردید یا اینکه این تصورات همراه با مطالعه صورت گرفته است؟
همه با هم دخیل بوده‌اند. نمی‌توانم به‌طور ثابت بگویم که تنها مطالعه تاریخ و کتاب‌های دینی من را به این درجه از درک در به تصویر کشیدن این تابلوها رسانده است. به نظرم ارتباط درونی با ائمه و تصویرهای ذهنی‌ام در نقاشی‌ها که مربوط به حضور در روضه‌ها و جلسات هیات‌هاست در این درک بی‌تاثیر نیست. اگر خیلی از افراد در مواجهه با کارهای عاشورایی و دینی انس می‌گیرند و دقایق بیشتری را صرف تماشای کاری می‌کنند، به نظرم به ارتباط معنوی آن فرد با ائمه مربوط می‌شود. این عشق و دلدادگی که در درون هر کسی کم و زیاد است، باعث می‌شود تا زنجیره ارتباطی با آثار دینی برقرار شود.
نقاشی پرتره شهید حججی و شهید متوسلیان را یک کار دلی باید حساب کنیم یا اینکه سفارشی بوده‌اند؟
تا این لحظه که با شما صحبت می‌کنم تنها یک یا دو اثر بوده که سفارش کار داشتم و تقریبا بیشتر کارهایی که می‌کشم ابتدا در ذهنم جرقه می‌زند و سپس آن را شروع می‌کنم. البته در گذشته فکر می‌کردم برای شروع یک اثر باید به دنبال جذب حامی مالی بروم ولی الان کاملا اطمینان دارم که سخت در اشتباه بودم چون حضور یک حامی مالی به‌شدت می‌تواند در جهت‌گیری هنرمند تاثیر بگذارد و کار را آن‌طور که باید باب میل هنرمند نکند.
من ترجیح می‌دهم اثرم خود گویای نگاهم باشد تا اینکه بخواهد برآمده از نگاه‌های کارفرما باشد.
نسبت به حمایت مسئولان فرهنگی از هنرمندان و به‌ویژه خودتان گلایه‌هایی را مطرح کرده بودید. چطور می‌شود هنرمندی که آثارش در جهت زنده نگه‌داشتن موضوعات آیینی و دینی است، سهم کمی از حمایت‌های دولتی داشته باشد؟
البته نه اینکه حمایتی صورت نگرفته باشد بلکه فقط در حد لسانی است و اینکه تشویق کنند تا به ادامه کارم مصمم‌تر باشم. این که از چه طریقی روزگار را می‌گذرانم خیلی برای مسئولان مهم نیست!
البته ارتباط‌های مردم با آثارم و تعریف‌هایی که دارند بارها شده تا این کم‌توجهی مدیران را جبران کند تا با اراده بیشتر به ادامه مسیر فکر کنم. نهادهای فرهنگی و هنری باید در طول سال تعداد مشخصی اثر را از هنرمندان خریداری کنند. اما می‌بینیم که سازمان‌های متولی در همین سال‌های فعالیت من تنها تعداد محدودی تابلو خریداری کرده‌اند. البته فکر می‌کنم همین چند کاری هم که توسط نهادها خریداری شده است بیشتر به خاطر بعد رسانه‌ای و ارائه بیلان کاری است که اتفاق می‌افتد وگرنه مسئولان ما خیلی نسبت به این کارها بهایی نمی‌دهند.
وضعیت خرید آثار آیینی توسط مردم ضعیف است و از طرفی هم حمایت خوبی از جانب مسئولان صورت نمی‌گیرد؛ سوالی که پیش می‌آید اینکه خرج زندگی‌تان را از کجا تامین می‌کنید؟
در طول سال، کارهایی را با موضوعات مختلفی ازجمله طبیعت، محیط‌زیست، و موضوعات آزاد انجام می‌دهم و می‌فروشم. در کنار فروش‌های شخصی، خرید محدود سازمان‌ها که هر چند سال یک‌بار اتفاق می‌افتد را نیز باید اضافه کرد. البته فکر می‌کنم پولی که از طرف مردم برای خرید آثار هنری پرداخت می‌شود ارزشی به مراتب بیشتر از خرید سازمانی دارد چون کسی که با پول شخصی خود اقدام به خرید آثار می‌کند قدر و ارزش آن را بسیار بیشتر از سازمان‌ها می‌داند و در بهترین فضا از آن نگهداری می‌کنند. مساله دیگری که در میان جامعه هنری ما مطرح است و باعث شده تا اقتصاد هنرمندان را هم دستخوش تغییر کند، این است که وقتی هنرمندی در فضای آیینی کار کرد و خودش را شناساند انگار کمتر گالری‌داران حاضر به کار کردن با او هستند. باید مطابق شیوه آنها رفتار کنی و کارهای هنری و شبه روشنفکری بکشی تا شما را تحویل بگیرند و اجازه برگزاری نمایشگاه دهند. به نظرم این دیکتاتوری حاکم بر فضای شبه روشنفکری بسیار در میان جامعه هنرمندان به ظاهر روشنفکر وجود دارد شدیدتر از دیکتاتوری‌ای است که هنرمندان آیینی نسبت به این دسته از هنرمندان دارند. به نظرم این دودستگی‌ها میان جامعه هنری باعث می‌شود نتوانیم به اصل موضوعات و خود هنر درست بیندیشیم.
خیلی از هنرمندان که خودشان جزء سرآمدان هنر کشور هستند، تمجیدهایی از نحوه کار شما داشتند. این تشویق‌ها چقدر احساس مسئولیت شما را سنگین‌تر می‌کند؟
وقتی کاری بازخورد مثبت مردم را به همراه دارد و با تعریف و تمجید آنها روبه‌رو می‌شوید به مراتب وظیفه هنرمند را بیشتر می‌کند و من هم از این قاعده مستثنی نیستم. فکر می‌کنم همین که نقاشی در مردم اندکی تاثیر بگذارد و از کار او الهام بگیرند، توانسته موفق شود. اما فکر می‌کنم اگر تعاریف بیش از اندازه شود برای هنرمند یک توهم برترین بودن ایجاد کند. بارها شده در نمایشگاه‌هایی که داشتم، بازدید‌کننده دقایقی را صرف تماشای یک تابلو کرده و به فکر فرو رفته است که فکر می‌کنم توانستم اندکی به آن چیزی که فکر می‌کردم، برسم.
آثاری که در چهارمین نمایشگاه انفرادی‌تان با عنوان «الحق مع علی» ارائه کردید با چه تکنیک و موضوعی است؟
این 13 اثر حاصل کار یک‌ساله من است که سعی کردم تا مانند موضوعات قبلی با درونمایه مذهبی ارائه کنم. سعی کردم تا با فضای فیگوراتیوهای کلاسیک و با استفاده از تکنیک رنگ‌روغن به آن بپردازم.
گفتنی است؛ این نمایشگاه تا 20 دی در گالری شماره یک فرهنگسرای نیاوران برپاست و علاقه‌مندان برای بازدید می‌توانند در روزهای عادی از ساعت 10 الی 20 و در روزهای تعطیل از ساعت 14 الی 20 به گالری شماره یک فرهنگسرای نیاوران مراجعه کنند.
منبع: روزنامه فرهیختگان
انتهای پیام/4028/
انتهای پیام/