جشنواره فیلم فجر، ویترین دیروز و امروز سینمای ایران
به گزارش گروه فرهنگ و هنر خبرگزاری آنا، جشنواره بین‌المللی فیلم فجر، در دهه شصت به همت مدیران دوران طلایی سینمای ایران با اهدافی چون تثبیت، هدایت و حمایت از سینما و سینماگران کشور، ایجاد ویترینی از اوضاع و احوال و تولیدات سینما و معرفی و ورود فیلم‌های ایرانی به بازار و جشنواره‌های جهانی سینما و پاسداری از دستاوردها و میثاق با ارزش‌های اجتماعی و فرهنگی، راه‌اندازی و برگزار شد.
این جشنواره با تمام کاستی‌ها و ضعف‌هایش، به‌ویژه در حوزه بین‌الملل، به عنوان ویترین و نمایشگاه سینمای ایران در داخل و خارج از کشور، دارای ارزش و اعتبار بود و ظهور سینماگران مستعد و تولید فیلم‌های با ارزش و موفقیت‌های جهانی، هر سال بر اعتبار و جایگاه و موقعیت آن می‌افزود و این روند تا سال‌ها تداوم داشت.
پس از خداحافظی مدیران پیشین سینما از کرسی مدیریت، به جز یک، دو مورد مانند دوران مدیریت زنده‌یاد سیف‌الله داد به‌مرور سمت و سوی مدیریت، تولیدات، اکران و مناسبات سینما و همچنین جشنواره فیلم فجر از مسیر آغازین، منحرف و به دلیل ناکارآمدی مدیران وقت و آشفتگی‌های موجود و رخنه عناصر تاجرمآب، تغییر کرد و سینما به دلیل سلیقه‌مداری مدیران و نفوذ عوامل فیلم‌فارسی و شیفتگان سینمای غرب، از ارزش‌ها و آرمان‌ها، باورها و سلیقه مردم دور شد و سیر سقوط در دامان تولید فیلم های بازاری و نازل را در پیش گرفت.
دو دهه بعد با تغییر دولت و کرسی‌نشینی مدیران جدید، سینما هم مدیران تازه یافت. اما این مدیران پیش از آنکه اهل فرهنگ بوده و با سینما و سینماگران آشنا باشند، اهل سیاست و رفاقت بودند و همین‌ها با جهالت و عملکرد غلط و غیر تخصصی بر سرعت سقوط سینما افزودند.
حجت‌الله ایوبی مدیری بود که سینما، سینماگران و مسائل و مدیریت سینمایی را نمی‌شناخت و به ناچار برای اداره سینما از افرادی به عنوان مشاور یاری گرفت که بعضی از آنها نه سینماشناس بودند و نه صادق. او مخالفان زیادی در داخل سازمان اشتباهی سینمایی که پیدایش آن، حاصل اختلافات سلیقه‌ای داخلی وزارت ارشاد و ... بود و در بدنه سینما داشت.
مخالفت‌ها با ایوبی کار را به جایی رساند که او بودجه لازم و کافی برای برگزاری جشنواره فیلم فجر را در اختیار نداشت و به توصیه مشاورانش، تصمیم گرفت، بخشی از جشنواره را با عنوان جشنواره ملی فیلم فجر برگزار کند. او و همکارانش از یک نکته مهم غافل بودند؛ اینکه با این اقدام آنها، جشنواره تکه پاره شده و بدعتشان به سینمای کشور صدمه‌ای جبران‌ناپذیر می‌زند که زده است.
ادامه اشتباهات ایوبی و یارانش، حذف او را به دنبال داشت، اما بدعت نادرست آنها توسط مدیران بعدی ادامه یافت و جشنواره معتبر فیلم فجر از اهداف و آرمان‌هایش به دور افتاد و دوپاره شد. آنها حتی می‌خواستند نام فجر را هم از روی جشنواره بردارند که با اعتراض اجتماعی و فرهنگی جامعه روبرو شده و به اجبار از خواسته خود عقب نشستند.
از آن زمان تاکنون جشنواره فیلم فجر به صورت دوتکه و دوپاره و ناموفق با عناوین ملی و جهانی برگزار می‌شود، بدون آنکه هیچ دستاوردی در ایران و جهان برای سینما و کشور داشته باشد. از همین رو کوشش‌های مدیران ناکارآمد سینما و دبیران هر دو تکه جشنواره، اگر صادقانه هم باشد، چون مسیر، بیراه و کجروی است، جشنواره نمی‌تواند آبرو و اعتبار پیشین را بیابد.
متأسفانه از آن جشنواره موفق فیلم فجر سابق، فقط یاد و خاطره‌ای مانده و آنچه به جای آن برگزار می‌شود، عمدتاً محفلی برای دورهمی آقایان و رفقایشان است و این همه در شرایطی رخ می‌دهد که حال سینمای بیمار ایران روزبه‌روز بدتر می‌شود.
انتهای پیام/4072/4046/پ
انتهای پیام/