مخالف تشکیل اتحادیه هستم/ ورود تمام عیار ضدانقلاب در حوزه صنفی
به گزارش خبرنگار حوزه صنفی گروه دانشگاه خبرگزاری آنا، شوراهای صنفی نقش مهمی در فعالیت‌ها و امورات صنفی دانشجویان و دانشگاه دارند به همین دلیل بررسی اساس تشکیل و فعالیت‌های آنان مهم به نظر می‌رسد در همین راستا گفتگویی با علیرضا حاتمی دبیر شورای صنفی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی داشته‌ایم که مشروح آن را در ادامه می‌خوانید:
آنا: در رابطه با شورای صنفی و فعالیت‌های مربوط به آن توضیحاتی ارائه کنید.
شورای صنفی-دانشجویی، خود با چالش‌هایی روبرو است که باید موردبررسی قرار بگیرد، اینکه اساساً چگونه به وجود آمده، قابلیت انجام چه‌کارهایی را دارد، پشتیبانی از آن به چه صورت انجام می‌گیرد و اساسنامه‌اش برای چه تبیین شده است از مهمترین مباحثی هستند که باید به آن‌ها پاسخ داد.
شورای صنفی مرکزی دانشگاه‌های علوم پزشکی برای بررسی مشکلات صنفی-رفاهی هر ماه با مدیرکل دانشجویی و معاونت فرهنگی دانشجویی وزارت بهداشت جلسه‌ای برگزار می‌کند و تقریباً در یک ماه آینده هم با حضور وزیر بهداشت و کل اعضای شورای صنفی جلسه‌ای خواهد داشت که این مجمع هر سه ماه یک‌بار در وزارت بهداشت برگزار می‌شود.
شورای صنفی به این دلیل که بارأی دانشجویان انتخاب می‌شود؛ تنها، مسائل سوء مدیریتی و صنفی را پیگیری کرده و به مسائل سیاسی ورود نمی‌کنند، نمی‌توان به آن‌ها انگ سیاسی زد و چون پیگیر مسائل مختلف از مسئولین هستند به همین دلیل در بعضی از دانشگاه‌ها سعی می‌شود که یک مقدار شوراهای صنفی را دچار رخوت کرده و حضورشان را کمرنگ کنند.
در برخی دانشگاه‌ها بعضی از تشکل‌ها که به مدیریت و معاونت فرهنگی دانشگاه نزدیک‌تر هستند و بیشتر موردتوجه قرار می‌گیرند، مثل کانون‌ها، گروه‌ها و انجمن‌های علمی که در این دولت نیز به‌راحتی می‌توان چند نفری انجمن‌ها را تشکیل داد؛ به‌عنوان نماینده‌ها و چهره‌های دانشجویی در جلسات مختلف حضور پیدا می‌کنند و به‌راحتی می‌توانند نقش شوراهای صنفی را که بنا به گفته‌ای محق‌ترین نهادهای دانشجویی برای پیگیری مطالبات دانشجویی هستند، کمرنگ کنند.
آنا: اخیراً بحث‌هایی در رابطه با ایجاد اتحادیه شوراهای صنفی کشور مطرح می‌شود، نظر شما در این‌باره چیست؟
چنین مسئله‌ای جدیداً مورد بحث قرارگرفته است، زیرا آن‌چنان‌که باید به شوراهای صنفی توجه نمی‌شود چون اساسنامه‌ای ندارد، بلکه آیین‌نامه‌ای است که با امضای وزیر به دانشگاه ابلاغ‌شده است. درصورتی‌که تشکل‌ها برای اینکه اتحادیه داشته باشند اولاً مجوز و اساسنامه آن‌ها در شورای انقلاب فرهنگی که یک‌نهاد بالادستی است موردبحث قرار می‌گیرد و دوماً در وضع کنونی جامعه ما اهمیت بیشتری به تشکل‌ها داده می‌شود به این دلیل که تشکل‌ها سمت‌وسوی سیاسی داشته و تأثیرگذاری بیشتری در جامعه دارند.
به دلیل کم‌توجهی‌ها و اهمیت ندادن به مطالبات صنفی-دانشجویی برخی از دوستان احساس می‌کنند با تشکیل اتحادیه صنفی دانشجویی مفید واقع شوند، درحالی‌که از دیدگاه بنده شورای صنفی یک‌نهاد دانشجویی فراتشکلی است. در شوراهای صنفی از تمامی تشکل‌ها و حز‌ب‌ها و گروه‌های چپی و راستی داریم که برای یک هدف جمع شده‌اند و آن «نفع دانشجو» است.
شورای صنفی تنها نهاد دانشجویی که با رأی مستقیم همه دانشجویان انتخاب می‌شود و از ظرفیت عظیمی برخوردار است، حقش نیست که در این جایگاه پایین قرار بگیرد، شورای صنفی باید مشکلات و مطالبات دانشجویی را بدون هیچ‌گونه جهت‌گیری سیاسی، پیگیری کند و این موضوع باید به همین صورت حفظ شود.
در روز دانشجو به شورای صنفی هیچ توجهی نمی‌شود.در برنامه‌های روز دانشجو که مدت زیادی از آن نگذشته است تمامی برنامه‌های تلویزیونی هم تشکلهای دانشجویی را پوشش می‌داد.
آنا: مطالبه‌گری از منظر شورای صنفی چه تعریفی دارد؟
معاونت فرهنگی دانشجویی وزارت بهداشت صریحاً اعتقاد بر این دارد که روز دانشجو چون بهانه‌اش سیاسی بود باید سیاسی برگزار شود. البته نمی‌دانم چرا امسال چنین رویکردی اتخاذ کردند. در حالی که در روز دانشجو باید به بُعدهای مختلف و دغدغه‌های دانشجو توجه شود. چند درصد از دانشجویان اولویت مطالباتشان مسائل سیاسی است و یا مسائل سیاسی برایشان اهمیت دارد؟ شرایط به‌گونه‌ای رقم خورده است که حداقل مطالبات دانشجویی به سقف مطالباتشان تبدیل شده است و به نظر عده‌ای مسائل صنفی اصلاً نباید وجود داشته باشد.
ضعف و سوء مدیریت‌ها باعث ایجاد مشکلات عظیم در حوزه صنفی دانشجویی شده است و آن باعث می‌شود دانشجو علاقه‌ای به مسائل فرهنگی و سیاسی نداشته باشد. در چند سال اخیر کدام ظهور و بروز سیاسی یا فرهنگی از دانشگاه شروع‌شده است؟! دانشگاه‌های اول انقلاب را که همه به‌خوبی به یاد دارند و درباره‌شان شنیده و خوانده‌ایم، همان کسانی که انقلاب کردند، نظام شاهنشاهی را تغییر دادند، می‌شود گفت که مبدأ همه ظهور و بروزهای اجتماعی از دانشگاه بود، ولی حالا دانشگاه در چه وضعیتی قرار دارد. دانشگاه‌ها و دانشجوها اصلاً آن آرمان‌گرایی دوران انقلاب را ندارند، به این خاطر که کفِ مطالباتشان تبدیل‌شده به سقف مطالبات. دانشجو آنچنان درگیر مشکلات ریز و حداقلی از آموزش گرفته تا مسائل رفاهی است که نمی‌تواند از او انتظار داشت خودش را درگیر مسائل سیاسی و فرهنگی جامعه کند.
آنا: در صورت تشکیل اتحادیه تأثیر آن را در چه اندازه می‌دانید؟
من مخالف تشکیل چنین اتحادیه‌ای هستم چون تشکیل اتحادیه، شأن شورای صنفی را که بارأی مستقیم دانشجویان انتخاب می‌شوند در حد تشکل کاهش داده و فضایی را ایجاد خواهد کرد که زمینه‌ساز دور شدن شورای صنفی از آرمان‌های اصلی خود خواهد شد و شاید دستخوش جناح‌ها و سیاسی بازی‌ها شود.
در بحث تشکلهای دانشجویی، هر دانشجو با توجه به عقاید و گرایش‌ها خود جذب تشکل‌ها می‌شود که در راستای آن عقاید و گرایش‌ها گام برمی‌دارد اما در بحث شوراهای صنفی موضوع متفاوت است، برای مثال همین شورای صنفی دانشگاه شهید بهشتی را در نظر بگیرید، عضو بسیجی دارد، عضو چپی دارد، عضو راستی دارد، از هر گروه و دسته‌ای با انواع عقاید سیاسی یا حتی فاقد عقیده سیاسی عضو آن هستند، حالا شما حساب کنید که فقط 67 دانشگاه علوم پزشکی داریم، علاوه بر آن کلی دانشگاه‌های دیگر نیز هستند، افراد با افکار و عقاید گوناگون جمع شده و یک اتحادیه بزنند چه خواهد شد. این موارد مسائلی هستند که بر سر راه تشکیل اتحادیه شورای صنفی وجود دارد و زمزمه‌های ایجاد چنین اتحادیه‌ای نیز ناشی از کم‌توجهی‌هایی است که به شوراهای صنفی می‌شود وگرنه شورای صنفی مثل تشکل نیست که برنامه اجرا کند یا کارهایی را که تشکل‌ها انجام می‌دهند را انجام دهد، شورای صنفی نماینده دانشجو است. هر جا نیاز به اظهارنظر و حضور نماینده دانشجویی بود، اعضای شورای صنفی به‌عنوان نماینده‌هایی دانشجویی حضور پیدا می‌کنند. در کل سال که به شوراهای صنفی توجه آن‌چنانی نمی‌شود و جایگاه مشخصی ندارد، روز دانشجو که به اسم دانشجو است و اولویت دانشجو مسائل صنفی است. چرا حتی به یک برنامه ساده دعوت نمی‌شویم، یک مقام مسئول در سال می‌خواهد یک‌بار جلسه بگذارد به اسم روز دانشجو، چرا نماینده دانشجو نباید یک جلسه بگذارد که مطالبات و مشکلات صنفی در آن مطرح شود.
باید بستری فراهم شود که شورای صنفی نیز در روز دانشجو بتواند از این فرصت استفاده کرده و مسائل صنفی را پیگیری کند چراکه این روز فرصت مناسبی است و تأثیرگذاری مطالباتی که در آن ایام مطرح می‌شود، بالطبع بیشتر خواهد بود.
معاون وزیر علوم تأکید داشت که روز دانشجو در همان ماهیت سیاسی خود باقی بماند و پیشنهاد دادند که هفته خوابگاه‌ها را به‌نوعی تغییر بدهید و نام‌گذاری آن را هم به عهده خودمان گذاشتند که مسائل صنفی دانشجویان را در آن روز پیگیری کنیم. مثلاً برنامه‌ای که، یکی از مقامات ارشد کشور نیز حضورداشته باشد. برای نام‌گذاری این روز که انتخاب نام آن بر عهده ما است باید با وزارت علوم نیز مشورت کرده و تصمیم نهایی را اعلام کنیم.
آنا: به نظر شما فعالیت سیاسی در شوراهای صنفی چه جایگاهی دارد؟
در چند ماه اخیر که وضعیت اقتصادی و سیاسی کشور کمی به‌هم‌ریخته است، هجمه‌های زیادی به شوراهای صنفی وارد آمد. در تلگرام شبکه‌هایی از خارج و داخل کشور که همه اعضای شوراهای صنفی را حتی بانام کوچک نیز می‌شناختند، خیلی صمیمی واردشده و عنوان می‌کردند که مثلاً همبستگی باهم داشته باشید، برای ایرانی آزاد، فضای دانشگاه‌ها و دانشجوها را از وضعیت کشور مطلع کنید ، شما نماینده دانشجو هستید چرا در مورد فلان موضوع اقتصادی جهت‌گیری نمی‌کنید، یا مثلاً از افراد سیاسی که بازداشت‌شده‌اند حمایت کنید.
مسائل صنفی در دانشگاه‌های ما ظرفیت بحران‌زایی دارد. فضای دانشگاه را مسائل سیاسی نمی‌تواند برهم زند. دانشجویان سر مسائل ایدئولوژیک یا فرهنگی باهم دعوا نمی‌کنند ولی سر مسائل صنفی‌شان مشکل‌دارند، که این مشکلات باعث تجمع می‌شود.
متأسفانه الآن اکثر تشکلهای ما دولت ساخته هستند برخی تشکلهای دولت ساخته که دانشجویان دیگر تمایلی هم به آن‌ها ندارند، از مسائل صنفی برای زیبا کردن چهره خود و جذب دانشجویان استفاده می‌کنند عمر این تشکل‌ها کوتاه است. مثلاً مدیر جدیدی که وارد می‌شود برای اینکه یک جبهه دانشجویی برای خودش داشته باشد، یک کانون، یک‌نهاد، یک انجمن را قوت می‌دهد و در جاهای مختلف آن را به‌عنوان نماینده و چهره دانشجویی مطرح می‌کند تا در مواقع ضروری از مدیر حمایت شود. درحالی‌که در فضای دانشگاه این‌گونه نیست و نماینده واقعی دانشجوها که بارأی مستقیم دانشجویان انتخاب‌شده‌اند وی را قبول ندارد.
انتهای پیام/4108/ 4107/
انتهای پیام/