سرداری منضبط در خط نورانی امام

به گزارش خبرنگار حوزه حماسه و مقاومت گروه فرهنگ و هنر خبرگزاری آنا، سپهبد شهید علی صیاد شیرازی در سال ۱۳۲۳ در شهرستان درگز استان خراسان به دنیا آمد. با پایان تحصیلات مقدماتی وارد دانشکده افسری شد و در سال ۱۳۴۶ از آن دانشگاه فارغ‌التحصیل شد. پیش از پیروزی انقلاب اسلامی در بخش‌های مختلف ارتش به ویژه در غرب کشور خدمت کرد و هم‌زمان در سازماندهی فعالیت نیروهای انقلابی در این نهاد نیز تلاش می‌کرد. در همین ایام با درجه ستوان‏‌یکم و سمت استادی، در مرکز آموزش توپخانه اصفهان تدریس می‌کرد.

پس از پیروزی انقلاب، سلسله عملیاتی که به حصر شهرهای سنندج و پادگان‌های مریوان، بانه و سقز پایان داد را طراحی کرد. شهید صیاد شیرازی با آزادسازی سنندج، دو درجه ارتقاء گرفت و با درجه سرهنگ تمام، فرمانده عملیات غرب کشور شد.

در مهرماه سال۱۳۶۰ از سوی امام خمینی(ره) به فرماندهی نیروی زمینی ارتش جمهوری اسلامی منصوب شد.همچنین فرماندهی نیروهای ارتش در عملیات‏‌های ثامن‌الائمه (ع)، طریق‌القدس، فتح‌المبین و بیت‌المقدس را بر‌ عهده داشت.وی در اردیبهشت ماه سال ۱۳۶۶ با پیشنهاد رئیس شورای‌ عالی دفاع و موافقت امام خمینی(ره) به درجه سرتیپی ارتقای مقام یافت.

شهید صیاد شیرازی در شانزدهم فروردین ۱۳۷۸ و هم‌زمان با عید غدیر با حکم مقام معظم فرماندهی کل قوا به درجه سرلشگری نایل شد و سرانجام در روز شنبه۲۱ فروردین ماه۱۳۷۸ توسط نیروهای تروریستی منافقین به شهادت رسید.

 متن زیر از صفحه 71 کتاب «صیاد دل‌ها» به نقل از سردار غلامعلی رشید انتخاب شده است:

من در سال 1360 با سپهبد صیاد شیرازی آشنا شدم، ولی آوازه این سردار شهید را قبل از آغاز جنگ هم شنیده بودم که یک انسان شجاع و فوق‌العاده پرتحرک و در خدمت خط نورانی امام بود و در جبهه کردستان علیه ضدانقلاب و مزدوران استکبار جهانی می‌جنگید و موفقیت‌های زیادی هم کسب کرده بود. همواره نام ایشان را در کنار بچه‌های سپاه و بسیج می‌شنیدیم و اگر شما هم به فیلم‌های به‌جامانده از این شهید بزرگوار رجوع کنید همواره علاوه بر اینکه وی در جمع برادران ارتشی حضور دارد، برادران سپاه و بسیج و حتی جهاد سازندگی را هم در کنار او می‌بینید.

در ابتدا به‌دلیل بغض و کینه‌ای که بنی‌صدر ضدانقلاب از ایشان داشت، برای مدتی او را از ارتش اخراج کرد و شهید صیاد در آن زمان به سپاه آمد و با وجود دارا بودن درجه سرهنگی ارتش در کمال سادگی همراه برادران سپاه در کنار سردار صفوی، شهید باقری و سایر افراد شروع به فعالیت کرد.

در مهرماه سال 1360 حضرت امام(ره) ایشان را به فرماندهی نیروی زمینی منصوب کردند که بلافاصله این شهید بزرگوار آمد جنوب و طی جلسه‌ای که در اهواز با اینجانب، شهید باقری، سردار صفوی، سردار رضایی و امیر شمخانی داشتند، گفت که ما باید بررسی کنیم که چگونه موضوع جنگ را جلو ببریم و این شد که از همان موقع یک ترکیب بسیار خوب و مقدس از برادران حزب‌اللهی ارتش به‌وجود آمد و در همان جهت ما کار را شروع کردیم که منجر شد به سلسله عملیات‌های بزرگ و پیروزمندانه‌ای که در سال دوم جنگ صورت گرفت و باید به این نکته تأکید کنم که مردم شریف ایران بدانند که ما در سال اول جنگ که بنی‌صدر و امثال او بر سر قدرت بودند، هیچ‌گونه عملیات درخورتوجهی نداشتیم و هر چه بود از سال دوم به بعد صورت گرفت.

سپهبد صیاد شیرازی به‌عنوان فرمانده نیروی زمینی در حقیقت ارتش را بسیجی کرد و این یکی از برجسته‌ترین جنبه‌های این شهید بزرگوار بود و به‌حق ایشان در این کار و در به صحنه آوردن تمامی لشکرها و عده‌ها در مقابل دشمن بی‌نظیر بود.

هماهنگ کردن عملیات‌های سپاه و بسیج با ارتش یکی از نقشه‌های برجسته شهید صیاد شیرازی بود و دغدغه ایشان در طول جنگ این بود که ارتش را با مردم پیوند دهد و زمینه همکاری ارتش، سپاه و بسیج را به‌وجود آورده و در این خصوص بسیار اصرار داشت که باید ارتش در کنار نیروهای مردمی و بسیج حضور داشته باشد.

اما بارزترین خصیصه فردی ایشان تحرک فوق‌العاده وی بود که برجسته‌ترین جنبه شخصیت فردی و نظامی شهید صیاد شیرازی بود. هر کس با ایشان حتی یک روز آشنایی داشت به این موضوع پی می‌برد که او از صبح علی‌الطلوع آماده کار می‌شد تا اواخر شب و در زمان جنگ هم که دیگر اصلاً شب و روز مطرح نبود و همواره یک نظامی قبراق و آماده بود و در تمامی صحنه‌ها هم حضور داشت تا جایی که فرماندهان دیگر سپاه و ارتش از باب محبت به او اعتراض می‌کردند.

به شجاعت ایشان غبطه می‌خوردم و ما در جنگ دنباله‌رو شجاعت شهید صیاد شیرازی بودیم و او مانند شیری در میدان می‌غرید و در صحنه‌هایی حضور می‌یافت که اصلاً در قواره‌های یک فرمانده از او انتظار نمی‌رفت. او چهره‌ای جدی و مصمم بود و نشانه‌های سختکوشی همواره در سیمای او نمایان بود.

سپهبد صیاد شیرازی به‌کرّات در حرف و عمل نشان داده بود که مطیع محض مقام ولایت است و بر این موضوع تأکید می‌کرد و دیگران را نیز توصیه می‌نمود. همچنین دیگر خصایص فردی ایشان را باید به‌طورخلاصه، نظم و انضباط در کارها و توجه فوق‌العاده به نماز اول وقت دانست تا جایی که گاهی در زمستان‌های سرد در بیابان با یک قمقمه آب وضو می‌گرفت و نماز اول وقت را از دست نمی‌داد.

همچنین برای به نتیجه رساندن کارها بسیار پیگیر بود و این نشان از وجدان کاری بسیار بالای او داشت و باید بگوییم او یک سرمایه بسیار عظیمی بود که دشمنان ناجوانمردانه او را از ما گرفتند.

از بسیج، سپاه و ارتش حمایت می‌کرد، همچنین اعتقاد زیادی به بسیج و فعالیت‌های فرهنگی در راستای اعتقادات امام(ره) و مقام معظم رهبری داشت و از این موضوع حمایت می‌کرد، ولی اصلاً وارد مسائل جناحی نمی‌شد. ضمن اینکه از جریانات فرهنگی و اجتماعی که در دهه دوم انقلاب به‌وجود آمده شدیداً متأثر بود.

سپهبد صیاد شیرازی اصلاً اهل داخل شدن به مسائل جناحی نبود و فقط اعتقاد داشت باید در جهت خط روشن ولایت حرکت کرد. از این‌رو جای این هست که ما موضوع را از جهت نوع انتخاب دشمن بیش از این بشکافیم. از سوی دیگر ترور ایشان برای صهیونیست‌ها و منافقان بسیار آسان بود، زیرا شهید صیاد شیرازی حتی راننده هم نداشت تا چه رسد به محافظ و این‌طور مسائل، لذا بسیار در دسترس بود.

انتهای پیام/4104