سجده شکر فرمانده در برابر کمبودها

به گزارش خبرنگار حوزه حماسه و مقاومت گروه فرهنگ و هنر خبرگزاری آنا، سپهبد شهید علی صیاد شیرازی در سال ۱۳۲۳ در شهرستان درگز استان خراسان به دنیا آمد. با پایان تحصیلات مقدماتی وارد دانشکده افسری شد و در سال ۱۳۴۶ از آن دانشگاه فارغ‌التحصیل شد. پیش از پیروزی انقلاب اسلامی در بخش‌های مختلف ارتش به‌ویژه در غرب کشور خدمت کرد و هم‌زمان در سازماندهی فعالیت نیروهای انقلابی در این نهاد نیز تلاش می‌کرد. در همین ایام با درجه ستوان‏‌یکم و سمت استادی، در مرکز آموزش توپخانه اصفهان تدریس می‌کرد.

پس از پیروزی انقلاب، سلسله عملیاتی که به حصر شهرهای سنندج و پادگان‌های مریوان، بانه و سقز پایان داد را طراحی کرد. شهید صیاد شیرازی با آزادسازی سنندج، دو درجه ارتقاء گرفت و با درجه سرهنگ تمام، فرمانده عملیات غرب کشور شد.

در مهرماه سال ۱۳۶۰ از سوی امام خمینی (ره) به فرماندهی نیروی زمینی ارتش جمهوری اسلامی منصوب شد. همچنین فرماندهی نیروهای ارتش در عملیات‏‌های ثامن‌الائمه (ع)، طریق‌القدس، فتح‌المبین و بیت‌المقدس را بر‌عهده داشت. وی در اردیبهشت ماه سال ۱۳۶۶ با پیشنهاد رئیس شورای‌ عالی دفاع و موافقت امام خمینی (ره) به درجه سرتیپی ارتقاء مقام یافت.

شهید صیاد شیرازی در شانزدهم فروردین ۱۳۷۸ و هم‌زمان با عید غدیر با حکم مقام معظم فرماندهی کل قوا به درجه سرلشکری نائل شد و سرانجام در روز شنبه ۲۱ فروردین ماه ۱۳۷۸ توسط نیروهای تروریستی منافقان به شهادت رسید.

متن زیر از صفحه 87 کتاب «صیاد دل‌ها» به نقل از امیر سرتیپ ناصر آراسته انتخاب شده است:

در مأموریتی در جاده بانه - سردشت برای مدتی در محاصره ضدانقلاب قرار گرفتیم. از سویی خواربار و مهمات ما به حداقل ممکن کاهش یافته بود و از دیگر سو تلفات انسانی و ضایعات آمادی، قدرت رزمی ما را تا میزان زیادی کاهش داده بود. براساس اخبار واصله و پیغام‌های ضدانقلاب دریافتیم که استعداد نیروهای دشمن چند برابر ماست و آنان قصد دارند صبح فردا حمله نهایی را به ما آغاز کنند.

ما که بیش از پانزده روز بود که پیکر مطهر هم‌رزمان خود را نتوانسته بودیم به عقب تخلیه کنیم با عزیزان‌مان شهید شهرام‌فر و شهید معصومی خدمت ایشان رفتیم و توان نیروهای خودی و دشمن همچنین نحوه تجمع نیروهای دشمن در اطراف‌مان را به او اطلاع دادیم.

وی با شنیدن این خبر نه‌تنها دچار اندوه و یأس نشد بلکه به مصداق آیه شریفه قرآن ازدیاد افراد دشمن بر ایمانش افزود. زیرا پس از شنیدن صحبت‌های ما سجده شکر به جای آورد! وقتی دلیل شکرگزاری را از او پرسیدند، بیان داشت: ما برای جنگ با دشمن آمده‌ایم تا او را بیابیم و با او بجنگیم. خدا را شکر که دشمن با همه توانش به مقابله با ما آمده تا توان و وقت زیادی از ما صرف نشود و دیگر اینکه با این کمبود مهمات إن‌شاءالله گلوله‌های ما هدر نرود.

با این روحیه توکل، اخلاص، شاکر بودن در شرایط سخت، قدرت تدبیر و ابتکاری که خداوند به او ارزانی داشته بود (من یتق‌الله یجعل له مخرجاً)، سرانجام محاصره شکسته شد و ما مأموریت را با موفقیت کامل انجام دادیم.

انتهای پیام/4104/