چهره‌ای که جهانیان از ایران سراغ دارند صلح‌طلبی است
امیرحسین صدیق در گفتگو با خبرنگار حوزه سینمای گروه فرهنگ و هنر خبرگزاری آنا، درباره جایگاه بین‌المللی سینمای مقاومت بیان کرد: به هر حال این یک واقعیت است که سینمای مقاومت بخش عمده‌ای از سینمای بعد از انقلاب را تحت تأثیر خود قرار داده است. شاید اواخر دهه ۶۰ و اوایل دهه ۷۰ به دلیل این که جنگ تحمیلی به تازگی تمام شده بود، فیلمهای مقاومت کمی شعاری و سفارشی بودند، اما در سال‌های اخیر به دلیل حضور و فیلمسازی هنرمندان جوان در این عرصه به نظرم برخورد واقع‌گرایانه‌تر و بی‌طرفی با موضوع جنگ شده است که جای تقدیر دارد.
وی افزود: سینمای ایران در دنیا به اینکه غیراکشن و یک سینمای انسانی است، معروف است. سینمای مقاومت نیز متأثر از سینمای انسانی ایران است و همین ویژگی آن را از سینمای دنیا متمایز کرده است، اما با توجه به ورود تکنولوژی‌های جدید به سینمای ایران می‌توان این دو جنبه را با یکدیگر ترکیب کرد و فیلم‌هایی از جنس دیگر نیز ساخت. ضمن اینکه می‌توان در سینمای مقاومت از فضای سفارشی و ممیزی نیز دور شد و به اثرات جنگ و شرایط پس از جنگ هم پرداخت تا واقع‌گرایی در این سینما بیش از پیش باشد.
این بازیگر سینما و تلویزیون در پاسخ به اینکه با توجه به فعالیت جوانان در سینمای مقاومت، آیا نسل جدید علی‌رغم تجربه نزدیک سال‌های جنگ همچنان توانسته در القای مفهوم اصلی مقاومت تأثیرگذار عمل کند یا نه، عنوان کرد: به نظرم ورود جوانان به خودی خود اتفاق خوبی در سینماست. ما دفاع جانانه‌ای را پشت سر گذاشته‌ایم و می‌توانیم با افتخار درباره آن صحبت کنیم، اما درباره اثرات مخرب بعد از جنگ کمتر صحبت کرده‌ایم.
صدیق ادامه داد: در سینمای هالیوود برعکس این امر صادق است. شاید آنها بیش از اینکه فیلم جنگی بسازند، فیلم‌هایی ساخته‌اند که بازتابنده شرایط بعد از جنگ بوده است؛ بنابراین اگر فیلمهای واقع‌گرایانه‌ای درباره اثرات جنگ و شرایط بعد از آن ساخته شود، باعث می‌شود دیگر به سراغ جنگ نرویم و به جای آن قوای دفاعی‌مان را تقویت کنیم یا بر جنگ نرم که جنگ غالب امروز است، تمرکز کنیم.
این بازیگر با اشاره به راهکارهایی برای نمایش فیلمهای سینمای مقاومت در کشورهای دیگر گفت: کافی است با توجه به استعداد جوانان هنرمند، به آنها بیشتر اعتماد شود. باید بپذیریم که همه ایرانی هستیم و آنچه یک هنرمند در یک فیلم مطرح می‌کند، بر‌اساس دلسوزی اوست. از این رو با باز گذاشتن فضای بیان مسئله، اعتماد هنرمندان نیز جلب می‌شود و وجوه انسانی سینمای مقاومت پررنگ‌تر و به اثرات پس از آن بیشتر پرداخته می‌شود. همچنین وجه متمایز سینمای ایران از سینمای دنیا که همانا جنبه انسانی و اخلاق‌مدار آن است، با اقبال بیشتری مواجه می‌شود. به نظرم از نظارت صددرصدی و مدیریتی بر سینمای مقاومت باید پرهیز شود.
وی با بیان این که سینما به‌طور مستقیم یا غیرمستقیم روایتگر تاریخ است، عنوان کرد: تاریخ را نمی‌توان پاک کرد و سینما به نوعی مستقیم یا غیرمستقیم یک روایت تاریخی است. من همواره نگران هستم که آیندگانی که تاریخ امروز را می‌خوانند یا می‌بینند، درباره ما چه می‌گویند و چه قضاوتی خواهند کرد؟! چرا که تصویر ثبت‌کننده این روزهاست و چه هنرمندانی که یک فیلم تاریخی می‌سازند و چه آنهایی که اثری اجتماعی تولید می‌کنند، به هر حال تاریخ یا بخشی از آن را به تصویر می‌کشد.
صدیق به پانزدهمین جشنواره جهانی فیلمهای مقاومت پیشنهاد کرد: چهره‌ای که جهانیان از ایران سراغ دارند، صلح‌طلبی است؛ زیرا از هزاران سال پیش قومیت‌های مختلف با صلح کنار هم تحت لوای ایران زندگی می‌کرده‌اند. ضمن این که ما هیچ‌وقت آغازگر جنگ نبوده‌ایم. بلکه دفاع کرده‌ایم؛ بنابراین همین امر می‌تواند ما و سینمای مقاومت‌مان را به دنیا بشناساند و ویژگی ترغیب‌کننده‌ای برای شرکت سایر کشورها در جشنواره جهانی فیلمهای مقاومت نیز باشد.
انتهای پیام/4072/4046/خ
انتهای پیام/