اعتراضات صنفی دانشگاه تربیت مدرس به نتیجه نرسیده است
به گزارش خبرنگار گروه دانشگاه خبرگزاری آنا، پس از اعتراضات اردیبهشت‌ماه سال جاری دانشجویان دانشگاه تربیت مدرس نسبت وضعیت رفاهی، جلساتی بین نمایندگان تام‌الاختیار ریاست دانشگاه و شورای صنفی دانشجویان برای بررسی و حل مشکلات دانشجویان شکل گرفت. حاصل جلسات پرتعداد وعده‌هایی بود که حالا شورای صنفی با ارائه مستندات خود از عدم تحقق آن‌ها نگران است. پس از شروع سال تحصیلی جدید و بروز مشکلات گسترده از نامه‌ای به امضای بیش از ۷۰۰ نفر از دانشجویان معترض خطاب به رئیس دانشگاه نوشته شد که در آن دانشجویان نسبت به وضعیت رفاهی و معاونت‌های مختلف به‌خصوص معاونت دانشجویی اعتراض کردند.
مشکلات خوابگاه، سنوات تحصیلی، تغذیه، اینترنت، موارد پژوهشی از اولویت‌های دانشجویان است. بحران سنوات تحصیلی، هزینه پژوهشی ناکافی، کیفیت نامناسب خوابگاه‌ها، ظرفیت مازاد اتاق‌ها، کاهش کیفیت غذا هم‌زمان با افزایش هزینه غذا، مشکلات متعدد اینترنت از لیست پرتعداد مشکلات است. مشکلاتی که نه‌تنها پایان نمی‌یابند بلکه بر دیگر مشکلات اضافه می‌شوند و فشار بر دانشجویان را بیشتر و بیشتر می‌کند.
همچنین شورای صنفی در کانال ارتباطی خود لیست پرتعدادی از نامه‌هایی را منتشر کرده است که بی‌پاسخ مانده‌اند و دانشجویان بر ضعف مدیریتی دانشگاه تأکید دارند.
تعداد زیادی از دانشجویان جدیدالورود به مدت دو هفته به دلیل عدم آماده شدن خوابگاه یا در مهمانسرا بودند، یا به نمازخانه پناه بردند، یا در اتاق‌های با سقف ۶ نفر تا ۱۰ نفر اسکان یافتند و یا غیبت دوهفته‌ای کلاس‌ها را به سرگردانی در تهران ترجیح دادند. دانشجویان دختری که به دلیل تخلیه خوابگاه وضعیت نامناسبی را تحمل کردند یا دانشجویانی که در عین تصویب سنوات مجاز تحصیلی ترم پنجم با رفتار سلیقه‌ای دانشکده‌های خود در مدت‌زمان تمدید مواجه شدند از فشار روانی و وضعیت دانشگاه ناراضی‌اند. عدم پرداخت طولانی‌مدت وام‌هایی که بودجه‌شان از جانب صندوق رفاه آمده و در حساب دانشگاه بلوکه‌شده است. کیفیت غذا با افتی ملموس نارضایتی گسترده‌ای را موجب شده و وضعیت اینترنت حتی اساتید دانشگاه را نیز به ستوه آورده است.
این‌ها همه توصیف دانشگاهی است که قطب تحصیلات تکمیلی کشور است، هدف‌گذاری برای رسیدن به ۲۰۰ دانشگاه برتر دنیا دارد و می‌خواهد در آینده مستقل از بودجه دولت خود را اداره کند. در عوض توان دانشجویان به‌جای پژوهش و تحصیل به چانه زدن و اعتراض برای حق‌وحقوقشان معطوف شده است.
نکته جالب‌توجه آنجاست که همه این ضعف‌های مدیریتی در دانشگاهی است که خود باید حلال مشکلات کشور باشد اما در عمل ناتوان از حل مسائلی است که برای دانشگاهی طراز اول، ابتدایی محسوب می‌شوند.
انتهای پیام/۴۰۸۷/پ
انتهای پیام/