ماجرای شکایات علیه وزارت بهداشت در دیوان عدالت اداری

سلام بنده دوسال دردانشگاه علوم پزشکی مشغول دوره بهورزی بودم دارای سهمیه ایثارگری هستم به بهانه های مختلف بنده رادانشگاه اخراج کرده به دیوان شکایت کردم درحالی که دردوره های قبل ازمن نه دراین رشته بهورزی هیچگونه اخراجی نداشتیم حالامیشودچکارکرد

من هىچى نىستم بخاطر اىنكه ىتىمم و بى كس وبه قول خودشون احمق و از خانواده كارگر از سال ٨٢ به من ظلم شده من اىن پىام را در روز ضربت حضرت على وبا زبان روزه مى نوىسم خواهشمندم اگر به شكاىت من ىتىم رسىدگى نكنىد شكاىت شما را به حضرت امىر و حضرت محمد و خدا مى كنم وشماها مردانگى خودتان را نشان دادىد

حقوق بنده را سه ماه بدون دلىل و مستندات قانونى بلوكه كردن فقط به دلىل اىنكه جبالبارزى نىستم و جنوبى نىستم و دزد نىستم كارانه و اضافه حقوق نمى دهند حتى حقوق كه شما وارىز مى كنىد بدون دلىل بلوكه مى كنند و جبالبارزىها مى گوىند مگر اقاى وزىر چه كار مى كند كه حقوق بىستو پنج تومان مى گىرد وزىر هم عملكردى شبىه ما دارد لاقل انتقالى بدهىد كه بتوانم ادامه تحصىل بدهم از سال ٨٢ تا حالا فقط من كاردان ماندم به دلىل اىنكه با رفتن به دانشگاه مخالفت شده و همه حق امتحان دادن دارند به جز من چون ىتىم هستم كس و كارى ندارم

اىنجانب از سال ٨٢زلزله بم با حقوق سى هزارتومان در محرومترىن نقطه جنوب كه هر روز ىك قتل اتفاق مى افتاد بنده كاردان بودم اما زمان طرح قطره فلج اطفال رسما مانند بهورز خانه به خانه قطره مىدادم انقدر به بنده ظلم شده كه زبان قاصر به گفتن نىست ىك مورد حقوقى اىنكه اىنجانب موقع امتحانات دانشگاه همه حق داشتند امتحان بدهند به جز بنده چون غرىبه بودم پارتى نداشتم هر روز بدون دلىل فقط به قول خودشون شما هىچ كاره نىستىد كارى كردىم كه اىن دفعه پرونده شما به دىوان عدالت ادارى رفت بىرون مىشى و هر كسى كه بخواهىم جانشىن شما مى كنىم ىكى از بهانه ها بدون دلىل كه من با كفشهاى كه از حرم حضرت امىر تا حرم امام حسىن پىاده رفته بودم كفش چرمى خىلى ساده كه متبرك به خاك كربلا بود بدون هىچ دلىل گىر دادن هر روز رىس و كارمندان به جز فحش و غىبت به بنده چىزى روا ندارند به همه اضافه كارى و كارانه مىدن به جز بنده خواهشمندم در اىن ماه كه ماه اىتام است من هم ىك ىتىم از ىتىمهاى حضرت امىر حقوق اىنجانب كه سرپرست خانواده بودم وحتى از رفتن به تحصىل به دانشگاه جنبه حسادت منع شدم لذا تنها كارى كه از دادگاه محترم دىوان عدالت ادارى دارم با انتقال اىنجانب به استان دىگرى موافقت كنىد تا شاىد از شر بدترىن انسانهاى كره زمىن خصوصا جبالبارزىها خلاص شوىم مادرم خانواده شهىد و بىمارى قلبى بسىار خطرناك دارد كه باىد هر لحظه از ان پرستارى كنم اىنجا هر روز فقط براى من دادگاه مى گىرند فقط به اىن دلىل كه ىتىم هستم و پزشك نىستم كس و كارى ندارم به جز خواهر بىمار و مادر بىمارم

پس شکایت مردمی نبوده