تکثیر غیرقانونی، مانع بهبود اقتصاد هنر

بیژن بیژنی در گفتگو با خبرنگار حوزه هنرهای تجسمی گروه فرهنگ و هنر خبرگزاری آنا با اشاره به این که مدیران فرهنگی کشور باید اقتصاد هنر را بیش از پیش جدی بگیرند، گفت: یک هنرمند، طراح، گرافیست یا نقاش زمانی مطرح می‌ماند که بتواند سفارش بگیرد. در این میان، اگر نهادهایی که متولی امر هنر هستند، به ‌هنرمندان سفارش کار ندهند، هنر به بوته فراموشی سپرده می‌شود. وقتی به من خواننده یا موسیقیدان، کاری سفارش داده نشود، کار ماندگاری هم ساخته نمی‌شود.

بیژنی که علاوه بر خوانندگی، از هنرمندان خوشنویس کشور نیز محسوب می‌شود، همچنین اظهار کرد: بسیاری از هنرمندان در رشته‌های مختلف هنری مثل تذهیب و خوشنویسی با مشقت فراوان نمایشگاهی برپا می‌کنند؛ اگر به دلیل ضعف تبلیغات از این نمایشگاه استقبال نشود یا سازمان‌های متولی هنر درصدی از بودجه خود را صرف خرید آثار هنری نکنند، آن هنرمند دلزده می‌شود و کارش را با همان قوت و قدرت قبلی دنبال نخواهد کرد. چرا که زمان و هزینه زیادی را صرف کرده و آثاری را خلق کرده است، اما در فروش آنها به مشکل بر می‌خورد.

خواننده موسیقی ایرانی گفت:در شرایط فعلی اقتصادی، مردم فقط به فکر رفع نیازهای روزمره خود هستند. تا زمانی که این شرایط بهبود نیابد، نباید انتظار تحول در اقتصاد هنر را داشت. به هر حال آثار هنری هیچ‌گاه گزینه‌های اول مردم برای هزینه کردن نبوده است. از سوی دیگر هنوز فرهنگ خرید آثار هنری در جامعه ما جا نیفتاده است.

وی بیان کرد: یک آلبوم موسیقی در بازار که مثلاً 12 هزار تومان است، حاصل زحمات یک گروه از هنرمندان است که گاهی یک سال یا بیشتر روی آن کار کرده‌اند. آهنگساز، ملودی را می‌سازد؛ استودیو اجاره می‌شود؛ نوازنده‌‌ها و خواننده می‌آیند و اجرا می‌‌کنند و بعد  تنظیم‌کننده زحمت پیرایش نهایی اثر را  می‌کشد. تازه نوبت طراحی و چاپ بروشور و قاب و توزیع و این‌گونه مسائل می‌شود که همه اینها هزینه‌بر است. ما هم در پشت قاب سی‌دی می‌نویسیم که «به ‌احترام فرهنگ و هنر و موسیقی، تکثیر نکنید». متأسفانه حتی اقشار تحصیل‌کرده ما به این درخواست احترام نمی‌گذارند و کارها را به صورت غیرقانونی از اینترنت دانلود می‌کنند. در حالی که 12 هزار تومان قیمت یک ساندویچ معمولی است، امّا برای بخش عمده جامعه، هزینه کردن در راه هنر سنگین به نظر می‌آید. این واقعاً فاجعه و نگاه بی‌رحمانه نسبت ‌به هنر و خالقان آثار هنری است.

خواننده آلبوم «ایران‌زمین» تصریح کرد: تا زمانی که یک اثر موسیقی یا ادبی که برای تولید آن یک هنرمند و یا گروهی از هنرمندان وقت گذاشته‌اند، این‌گونه تکثیر می‌شود و تا زمانی که یک قانون کپی‌رایت مدون و با ضمانت اجرا نداشته باشیم، نمی‌توان به اصلاح اوضاع اقتصاد هنر امیدوار بود. شما هزینه خرید یک هدیه را با خرید یک آلبوم موسیقی، بلیت تئاتر یا یک کتاب مقایسه کنید. مگر قیمت یک اثر موسیقی یا یک کتاب چقدر است؟ حالا در سطحی بالاتر خرید یک تابلوی خوشنویسی یا نقاشی به عنوان هدیه که دیگر جای خود دارد.

بیژنی در ادامه گفت: در حوزه خوشنویسی با توجه به گسترش استفاده از رایانه، دیگر مثل گذشته به هنرمندان خوش‌نویس سفارش داده نمی‌شود. خود من پنج سال برای خلق یک سری از آثار نشسته‌ام و خوشنویسی کرده‌ام؛ حالا گاهی یک فرد علاقه‌مند به هنر، می‌خواهد اثری را بخرد یا به کسی هدیه دهد. این اثر برای کسی که عمرش را پای این هنر گذاشته است، قیمتی ندارد.

این هنرمند حوزه موسیقی و خوشنویسی عنوان کرد: هنرجویان جوان حوزه خوشنویسی یا آواز ایرانی می‌خواهند بدانند که آینده این هنرآموزی به کجا می‌رسد. پیش از انقلاب فارغ‌التحصیلان انجمن خوشنویسان با گواهی این انجمن در یک سازمان یا مؤسسه استخدام می‌شدند؛ زندگی‌شان تا حدی تأمین بود، اما اکنون این اتفاق نمی‌افتد. کسانی که شناخته شده‌اند، به‌هرحال زندگی و اموراتشان می‌گذرد، اما جوانان بسیار با استعدادی که بعضاً ساکن شهرستان هستند و در خوشنویسی واقعاً کارهای چشم نوازی خلق می‌کنند را کسی نمی‌شناسد. کار آنها را کسی نمی‌خرد و از جایی سفارش نمی‌گیرند. طبیعی است که سرخورده می‌شوند و برای بهبود و به کمال رساندن کارشان تلاش نمی‌کنند.

 انتهای پیام/4072/4104/خ