رکوردشکنی شناگران در آینده به مدال ختم می‌شود/ نفرات مستعد باید حمایت شوند
محمد بیداریان در گفتگو با خبرنگار گروه ورزشی خبرگزاری آنا، در مورد شرایط شناگران ایران در بازیهای آسیایی جاکارتا، گفت: من از زحماتی که مسئولان فدراسیون شنا کشیده‌اند، تشکر می‌کنم اما کمی دیر مراحل آماده‌سازی را شروع کردیم. چهار سال پیش المپیک آسیایی اینچئون کره‌جنوبی به پایان رسید و ملی‌پوشان ما اردوهای اصلی خود را از 6 ماه مانده به رقابت‌های جاکارتا آغاز کردند. پیش از آن، اردوها به صورت منسجم و یکپارچه برگزار نشد که در این میان مسئولان فدراسیون مقصر نیستند.
وی ادامه داد: محسن رضوانی رئیس فدراسیون شنا، شیرجه و واترپلو به همراه دیگر همکاران، حداکثر تلاش خود را کردند اما وزارت ورزش و کمیته ملی المپیک بودجه لازم را در اختیار فدراسیون قرار نداد. با این وجود شناگران ما موفق شدند پس از 9 سال در 100 متر آزاد و چهار سال در 100 متر آزاد تیمی، دو رکورد را بشکنند. این موضوع گویای رشد شنای ایران است اما باید به این نکته اشاره کرد که به شرط حمایت‌های بیشتر در ورزش‌های آبی، بخت ورزشکاران ایرانی برای کسب مدال هم بیشتر می‌شود.
مربی شنای ایران افزود: محمد انصاری، بنیامین قره‌حسنلو، علیرضا یاوری و سینا غلامپور هنوز فرصت دارند تا در آینده در ماده‌های مختلف رکوردهای جدیدی را ثبت کنند اما فراموش نکنیم در بازیهای آسیایی 2010 گوانگ‌ژو، محمد علیرضایی تا یک‌قدمی مدال شنای قورباغه پیش رفت ولی پس از آن از رقابت‌ها حمایت نشد. زمانی که عضو تیم ملی بودم با تیم کرواسی تمرین مشترک داشتیم و این اتفاق پس از سال‌ها در زمان محسن رضوانی رخ داد. او موفق شد اردوهای مشترکی را در ایتالیا، صربستان و سنگاپور برگزار کند و باید این راه ادامه داشته باشد. چرا باید برای یک تیم فوتبال در یک سال 70 میلیارد تومان هزینه شود اما برای فدراسیون شنا یک‌دهم این مبلغ خرج نشود. شنای ایران قابلیت کسب مدال در میادین بین‌المللی را دارد و این مهم را در برخی رقابت‌ها اثبات کرده است.
وی درباره اینکه باید چه اتفاقاتی از سوی شناگران صورت پذیرد تا وزارت ورزش و کمیته ملی المپیک حمایت بیشتری از فدراسیون داشته باشند، تصریح کرد: نیاز به انجام کار خاصی برای جلب اعتماد نیست چون در بازیهای آسیایی 2006 دوحه و 2010 گوانگ‌ژو ایران در شنا به دور فینال صعود کرد. در 2014 اینچئون رکوردشکنی داشتیم و این دوره در جاکارتا هم شاهد رکوردشکنی بوده‌ایم. فدراسیون شنا در حقیقت یک رشته ورزشی را دنبال نمی‌کند. شنا، شیرجه و واترپلو سه رشته مجزا هستند که جزء ورزش‌های آبی به حساب می‌‌آیند ولی بودجه بسیار ناچیزی به فدراسیون این رشته‌ها اختصاص پیدا می‌کند.
بیداریان یادآور شد: من قصد جسارت به هیچ رشته ورزشی ندارم و تأکید می‌کنم که موفقیت تمامی ورزش‌ها باعث سربلندی ورزش ایران است، اما سؤالم این است که چگونه رشته کبدی در رشته مردان و زنان 24 ورزشکار را به همراه کادرفنی کامل به مسابقات اعزام می‌کند و خوشبختانه صاحب دو مدال طلا می‌شود اما شنا که یکی از ورزش‌های پایه و مادر است، با پنج شناگر که یک تیم کامل را تشکیل می‌دهند، اعزام نمی‌شود و تنها چهار نماینده در بازیهای آسیایی دارد. وقتی شناگران ما رکوردهای مختلفی را جابه‌جا می‌کنند، این پیام به مخاطب داده می‌شود که ادامه‌دار بودن حمایت‌ها به مدال ختم خواهد شد.
ملی‌پوش سابق شنای ایران در مورد این موضوع که می‌توان به حضور شناگران ایران در المپیک 2020 توکیو بدون سهمیه وایلد کارت امیدوار بود، اظهار کرد: ملی‌پوشان شنای ایران این پتانسیل را دارند تا به المپیک بروند، به شرطی که پس از بازیهای آسیایی شاهد حمایت مستمری از آنها باشیم. ظرفیت شناگران ایران با صعود به المپیک جوانان بوئنس‌آیرس آرژانتین اثبات شده است و برای آنکه بدون سهمیه وایلد کارت هم نمایندگانی به توکیو بفرستیم، باید حمایت بسیار خوبی از بچه‌های شنا انجام دهیم.
بیداریان افزود: به اعتقاد من هر شناگر برای آنکه پله‌های ترقی را به‌سرعت طی کند، نیاز به یک میلیارد تومان هزینه در یک سال دارد. اگر این سرمایه‌گذاری روی نفراتی که لیاقت خود را بروز دادند صورت بگیرد، تردید نکنید که به‌زودی شاهد درخشش شناگران ایران در میادین معتبری چون المپیک خواهیم بود. هر شناگر برای گرفتن سهمیه المپیک باید در فهرست 100 نفر برتر مادۀ مربوط به خود قرار بگیرد. ما قابلیت آن را داریم تا شناگران متعددی در شنا پرورش دهیم که در المپیک حضور پیدا کنند و به فینال رقابت‌های ماده‌های قورباغه، پروانه و آزاد برسند ولی شرط رسیدن به چنین اتفاق مهمی حمایت مستمر از ورزش شنا و به‌خصوص نفرات مستعد است.
انتهای پیام/4048/پ
انتهای پیام/