دعای عرفه از منظر امام خمینی(ره)

به گزارش گروه سیاسی خبرگزاری آنا، نهم ذی‌حجه را روز عرفه می‌گویند که این روز از روزهای بسیار مهم برای مسلمانان و از جمله شیعیان است. حضرت امام خمینی(ره) درباره اهمیت روز عرفه به نکات برجسته‌ای اشاره می‌کنند.

ایشان با تأکید بر این که در دعای عرفه حضرت سیدالشهداء مسائلی هست که ما از آنها غافلیم، می‌گویند: ما باید مردم را با توحید آشنا کنیم. علماى اعلام باید مردم را با توحید آشنا کنند. با معارف الهى آشنا کنند. «أَلغیرک مِنَ الظُهُور ما لَیسَ لَک»؛ دعاى عرفه حضرت سیدالشهدا (سلام‌الله‌علیه) «متى غِبْت حتى تحتاج الى» چه. قرآن هم همین است، هر کدام یک زبانى دارد. قرآن نازل شده تا اینجا رسیده است و ادعیه ائمه ما (علیهم‌السلام) به حسب تعبیر بعض مشایخ، «قرآن صاعد» است و هرچه مسائل بخواهید، در ادعیه هست. زبان ادعیه با زبان عادى‏‌ که احکام مى‏‌خواهند بگویند دوتاست. زبان ادعیه با زبان فلسفه هم دوتاست، با زبان عرفان علمى هم دو تاست، یک زبان دیگرى است مافوق اینها، منتها زبان فهم مى‏‌خواهد، باید کسانى که آن زبان را مى‏‌فهمند توجه کنند. قرآن یک نعمتى است که همه ازش استفاده مى‏‌کنند، اما استفاده‏‌اى که پیغمبر اکرم مى‏‌کرده است از قرآن، غیر استفاده‏‌اى است که دیگران مى‏‌کردند. انّما یعرف القرآن من خُوطِبَ به، دیگران نمى‏‌دانند، ما ها یک ذره‏‌اى، یک چیزى، یک خیالاتى پیش خودمان داریم، آن که قرآن برش نازل شده مى‏‌داند چیست، چه جور نازل شده، کیفیت نزول چیست، چه مقصد در این نزول است و محتوا چیست و غایت این کار چیست، او مى‏‌داند. آنهایى هم که به تعلیم او تربیت شده‏‌اند، آنها هم براى خاطر تربیت او مى‏‌دانند. هنر انبیا این بوده است که مسائل را، مسائل دقیق عرفانى را با یک لفظى مى‏‌گفتند که هر کسى یک جورى ازش، خودش مى‏‌فهمیده، ولى واقعش مال آنهایى است که بالاتر از این افقشان است، و این هنر در قرآن از همه جا بالاتر است و در ادعیه هم هست. (صحیفه امام، جلد ‏19، صفحه 285)

بنیانگذار کبیر جمهوری اسلامی همچنین در تفسیر دعای عرفه می‌فرمایند: «ادعیه‌اى که از ائمه اطهار وارد شده است این هم یک سفره‏‌اى است پهن شده براى اینکه همه از آن استفاده کنند، هر کسی به مقدار فهمش و اکثراً چیزهایى است که عامه مردم از آن استفاده مى‏‌کنند و فقراتى در ادعیه هست که فلاسفه از آن استفاده مى‏‌کنند. فقراتى هست که عرفا از آن استفاده مى‏‌کنند. فقراتى هست که خاصه اولیا باید از آن استفاده کنند. همین در دعاى عرفه‏‌اى که حضرت سیدالشهدا (سلام الله علیه) در روز عید خوانده، در روز عرفه خوانده‏‌اند، این دعا اکثراً چیزهایى است که اکثر بینندگان از آن استفاده مى‏‌کنند، لکن در بین آن یک چیزهاى دیگرى هست که استفاده از او مشکل است، حتى براى عرفاى بزرگ أَیَکُونُ لِغَیْرِکَ الظُّهُورْ حتى اینکه ما لَیسَ لَکَ این تعبیر غیر از این است که هُوَ الْمُظْهِرُ، أَیَکُونُ لِغَیْرِکَ الظُّهور ما لَیْسَ لَکَ یعنى ظهور همه از توست، ظهور توست مَتى‏ غِبْتَ حَتّى‏ تَحْتاجُ الى‏ دَلیل چه وقت غائب بودى؟ هیچ وقت غائب نبودى، از تو باید استدلال به دیگران بشود، نه از دیگران استدلال به تو، و هکذا. این از نعمت‏‌هاى بزرگى است که براى بندگان خدا آمده است و هر کسی به اندازه خودش از او استفاده مى‏‌کند و بسیارى هم هستند که گمان مى‏‌کنند استفاده کردند، لکن واقع مطلب بسیار مشکل است. یعنى بعضى امور است که تصدیقش آسان است، لکن تصورش مشکل. بعضى از مسائل هست که تصور، انسان نمى‏‌تواند بکند، لکن تصدیقش مى‏‌کند و مسائل که مال اهل معرفت است از این جور مسائل هستند، تصدیق مى‏‌شود کرد به اینکه هو الظاهر، لکن تصور هو الظاهر یک تصورى است که بسیار مشکل است، مگر براى آنهایى که خاصه اولیا هستند و عید شریف قربان و اینکه همه را خواستند، فى‌الناس، فریاد بزن بین ناس که بیایند و بیایند به سوى تو اى ابراهیم، و به سوى رسول خدا در وقتى که رسول خدا هست، و به سوى ولىّ در وقتى که ولىّ هست، به سوى او بیایند و به سوى او آمدن، به سوى خدا رفتن است، نه اینکه به سوى او بیایند در مقابل به سوى خدا رفتن، به سوى او رفتن عین به سوى خدا رفتن است‏ (صحیفه امام، جلد ‏18، صفحه 121)

انتهای پیام/4071/ن/پ