چگونگی ارزیابی تدریس و یادگیری در نظام‌های رتبه‌بندی دانشگاههای جهان
به گزارش خبرنگار گروه دانشگاه خبرگزاری آنا، رتبه‌بندی دانشگاههای جهان با گزارش مجله هنگ‌کنگ از رتبه‌بندی دانشگاههای آسیایی در سال 1999 آغاز شد. از آن زمان تاکنون رتبه‌بندی‌های بین‌الملل شامل رتبه‌بندی جهانی، منطقه‌ای، اعتبار، کسب وکار بی‌وفقه افزایش یافت و نشانی از توقف در این زمینه وجود ندارد.
آموزش عالی تایمز (THE) در خط مقدم رتبه‌بندی‌های بین‌المللی قرار دارد. این نظام رتبه‌بندی دارای شاخص‌هایی نظیر آسیایی، آسیا و اقیانوسیه، خاورمیانه و آفریقای شمالی، آمریکای لاتین، آفریقایی و ... است که برخی از این شاخص‌ها فهرست جداگانه‌ای دارند.
آموزش در مقابل تحقیقات
رتبه‌بندی‌ها برای اندازه‌گیری خروجی دانشگاه‌ها و کیفیت تحقیق‌های انجام شده بسیار مفید می‌تواند باشد. چند رتبه‌بندی خوب نظیر لایدن و دانشگاه فنی و مهندسی شرق میانه و دانشگاه ملی تایوان وجود دارند که تحقیق‌های انجام شده را اندازه‌گیری می‌کنند.
رتبه‌بندی جهانی شناخته شده نظیر شانگهای و کیواس نیز مبتنی بر تحقیق هستند و محققان، مدیران و سیاست‌گذاران را هدف می‌گیرند. اخیرا تاکید می‌شود که رتبه‌بندی‌ها باید بر روی دانشجویان کارشناسی و سایر موثران دانشگاهی انجام شود. تاکنون رتبه‌بندی‌ای از دانشجویان دانشگاههای جهان نشده است که دانشجویان با چه کیفیتی فارغ‌التحصیل می‌شوند.
رتبه‌بندی کیواس از کارفرمایان نظرسنجی می‌کند که بسیار غیررسمی است. جداول رتبه‌بندی دانشگاههای جهان دستاوردهای فارغ‌التحصیلان دانشگاهی را پوشش می‌دهد اما تعداد کمی از دانشگاه‌ها حتی یک جایزه دارند.
همچنین رتبه‌بندی‌های تایمز و دانشگاهی روسیه به منابع درآمد، منابع دانشکده‌ها، اعتبار تدریس و نسبت دانشجویان دکتری می‌پردازند که البته این ممکن است تاثیر مستقیمی بریادگیری نداشته باشد.
رتبه‌بندی که در حال حاضر آموزش و یادگیری را مدنظر قرار دارد، یو-مولتی‌رنک نام دارد که توسط کنسرسیومی از موسسات علمی هلندی، آلمانی و اسپانیایی منتشر می‌شود. این رتبه‌بندی به‌تازگی یک گروه خیریه را مسئول کرد تا گزارشی از دانشگاه‌هایی که تحقیقات بین‌المللی انجام می‌دهند، تهیه کند. همچنین به دنبال راهی برای ارزیابی نخبگان دانشگاه‌ها در همه کشورهای جهان است.
پایه‌ها و وزن
همچنین در این میان رتبه‌بندی آموزش در اروپا سومین سری از رتبه‌بندی‌های مبتنی بر آموزش است که پس از رتبه‌بندی کالج آمریکا و دانشگاه ژاپن قرار د ارد. این رتبه‌بندی بر چهار رکن ابتکار، اشتغال، نتایج و محیط استوار است. رتبه‌بندی کالج‌های ایالات متحده بر دانشجویان بین‌المللی، تنوع دانشجویی، تنوع در دانشکده و دانشجویان متکی است.
رتبه‌بندی دانشگاه ژاپن هم بر دانشجویان بین‌المللی، کارکنان بین‌المللی، برنامه‌های تبادل بین‌المللی و دوره‌های زبان‌های خارجی متمرکز است. براساس این گزارش اگر این رتبه‌بندی‌های تمرکز خود را بر روی کیفیت آموزشی دانشجویان بگذارند با منابع محدودی مواجه خواهند شد و مقیاس‌های اندازه‌گیری نمی‌تواند دقیق باشد. به نظر می‌رسد که رتبه بندی‌ها باید کمیت و کیفیت را شامل شوند تا دانشجویان بتوانند انتخاب‌های درست‌تری داشته باشند.
انتهای پیام/4040
انتهای پیام/