علاقه شخصی‌ام نقاشی بود/ نیازی به اثبات خودم ندارم
به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری آنا، نشست مطبوعاتی الیویه مگاتون؛ فیلمساز فرانسوی در ادامه برنامه های سی و ششمین جشنواره جهانی فیلم فجر و با حضور ساسان گلفر؛ روزنامه نگار و منتقد در «گذر اجتماعات» کاخ جشنواره برگزار شد.
در ابتدای این نشست الیویه مگاتون با عنوان اینکه او در خانواده‌ای فقیر و در محله‌ای فقیرنشین به دنیا آمده و بزرگ شده است، گفت: خانواده‌ام هیچ پولی نداشتند تا من بتوانم در کلاس‌هایی که می‌خواهم ثبت نام کنم و در آنها آموزش ببینم و به همین دلیل بسیار با قشر الیت (خاص) فرانسه تفاوت داشتم.
کارگردان «ربوده شده 2 و 3» آشنایی با فرهنگ را از دریچه نقاشی دانست و ادامه داد: زمانی که 15 سال داشتم در محله‌مان و روی دیوارها نقاشی دیواری می‌کشیدم. نقاشی‌هایم تنها نقطه مشترک من با دنیای هنر بود اما زمانی که وارد سینما شدم و با قشر خاص جامعه فرانسه که اکثرا تحصیلات دانشگاهی داشتند، ارتباط پیدا کردم به نوعی مجبور شدم کدهای آنها را هم در دنیای فرهنگی و هنری بشناسم و به آنها احترام بگذارم.
مگاتون با عنوان اینکه برای او بسیار مهم بوده تا قشر الیت فرانسوی بدانند هرچند او تحصیلات و آگاهی آکادمیکی مشابه آنها ندارد اما از راه‌های دیگر با بسیاری از مواردی که مورد شناخت آنها است آشنایی دارد، گفت: در سال 1968 انقلاب سیاسی فرانسه با خودش انقلاب فرهنگی هم به بار آورد اما جناب دوگل بعد از جنگ این موضوع را درک نمی‌کرد که در آن زمان جوان‌هایی هستند که می‌خواهند فضای جدیدی را تجربه کنند.
الیویه مگاتون که مدتی هم در زمینه روانشناسی تحصیل کرده است، ادامه داد: من برای اینکه موارد پایه‌ای را یاد بگیرم، مجبور شدم به دبیرستان بروم و چون سن من بیشتر از همه کسانی بود که در آن دوره مشغول تحصیل بودند آن تضاد فرهنگی و طبقاتی برای من بیشتر بود.
وی افزود: خصوصا در قرن بیستم تضاد و تفاوت بسیاری بین دیدگاه کسانی مثل مارسل دوشان که همه چیز را کُدوار می‌دید و اندی وارهول که نمادیی نگاه می‌کرد وجود داشت و هر دو این نگاه‌ها برای من چالش به وجود می‌آورد.
کارگردان فیلم «کلمبیانا» با عنوان اینکه او هیچ دیدگاهی درباره سینماگرشدن نداشته و تنها نقاشی می‌کرده اما سینما او را با دنیای جدیدی روبرو کرد، گفت: علاقه شخصی من نقاشی بود که بیشتر من را به سمت دنیای درونی‌ام می‌برد بدون اینکه احتیاج داشته باشم خودم را به دیگران ثابت کنم، اما در سینما مجبور شدم به بیان و اثبات خودم بپردازم تا روش و مهر من را در کارهایم قبول کنند.
مگاتون ادامه داد: در سینما باید تهیه‌کننده‌ها را متقاعد کنید که در سرتان چه چیزی می‌گذرد تا بتوانید کار کنید اما در دنیای نقاشی به چنینی چیزی نیاز ندارید.
این کارگردان که با فیلم‌های اکشن در ایران شناخته می‌شود، گفت: اوایل هیچ شناخت و علاقه‌ای به فیلم اکشن نداشتم اما کم کم جلب این زمینه شدم.
مگاتون ادامه داد: مشکل بزرگی که در ابتدای کار با آن روبرو بودم متقارن شدن دوره حرفه‌ای کار ما با موج نو فرانسه بود. در آن زمان فیلم های ژانر و ترسناک کمرنگ شدند و تا حدی از بین رفتند. همان زمان بود که من از ژانر نوآر به سمت سینمای اکشن رفتم اما در همه این سال‌ها تلاش کردم امضای خودم را در فیلم‌هایم داشته باشم تا جایی که بارها از دیگران شنیدم که می‌گفتند ما می‌توانیم هنوز ردپای فیلم های نوآر را در کارهای تو ببینیم.
این کارگردان در پایان درباره کار کردن با بازیگرهای خیلی بزرگ که شخصیت و هویتشان شکل گرفته و برای مردم در همان قالب پذیرفته شده‌اند، عنوان کرد: خیلی از بازیگرها اجازه این تغییر را نمی دهند اما باید حواستان باشد که حتما سعی کنید با خودشان در این باره وارد صحبت شوید و با واسطه‌هایشان حرف نزنید چرا که بسیاری از مواقع حقیقت را به شما نمی‌گویند.
انتهای پیام/