رضا کیانیان از رازهای بازیگری گفت/ طبقه بندی بازیگران به سه دسته

به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری آنا، کارگاه آموزشی «بازیگری» در ادامه کارگاه‌های «دارالفنون» سی و ششمین جشنواره جهانی فیلم فجر با حضور رضا کیانیان بازیگر تئاتر، سینما و تلویزیون (جمعه 31 فروردین) در پردیس چارسو برگزار شد.

در ابتدای این جلسه کیانیان درباره مباحثی که می‌خواست در کارگاه بازیگری مطرح کند، گفت: پیش از این که به این کارگاه بیایم از آقای مازیار میری پرسیدم که دانشجویان این کارگاه قصد دارند در سینما چه کاره شوند تا در آن مورد با شما صحبت کنم و آقای میری گفت که بیشتر قصد دارید فیلمساز شوید. البته می‌دانم چند نفر از شما به بازیگری علاقه‌مند هستند.

وی ادامه داد: اگر شما بخواهید هر مطلبی در مورد کارگردانی و بازیگری را خوب بفهمید، حتی مسایل شخصی که در زندگی تان هست، ابتدا باید در موردش بنویسید و وقتی آن را نوشتید تازه متوجه می شوید که چقدر باید روی آن کار کنید. همین موضوع باعث شده تا به امروز پنج کتاب در مورد بازیگری بنویسم.

کیانیان با تاکید بر اینکه بیشتر قرار است از منظر هدایت بازیگر توسط کارگردان در این کارگاه صحبت کند، گفت: شما باید بدانید که چه مراحلی را طی کنید یا از چه زوایایی نگاه کنید تا بتوانید بازیگر مورد نظرتان را انتخاب کنید. قاعدتا بازیگر از طرف تهیه کننده و کارگردان انتخاب می شود. پس بازیگری انتخاب می شود که به او می‌گویند چه کاری انجام دهد و چه بگوید.

وی ادامه داد: اما آیا این انتخاب شدن به معنی این است که بازیگر نباید کار دیگری انجام دهد؟ به همین دلیل است که برخی از کارگردانان با بازیگرانشان شبیه به عروسک برخورد می کنند. در نتیجه برای بازیگرشان بازی میکنند و منظورشان را به این شکل به او نشان می دهند. وقتی به این شکل رفتار می کنند، قاعدتا بازیگری را به عنوان یک هنر مستقل نمی شناسند و فیلمشان بد می شود. چون همه بازیگرها به یک شکل بازی خواهند کرد؛ شبیه به کارگردانشان.

وی با اشاره به روبر برسون؛ کارگردان فرانسوی و عباس کیارستمی کارگردان ایرانی گفت: برخی از کارگردانان همانند برسون و کیارستمی از بازیگران حرفه ای برای ساخت فیلم هایشان استفاده نمی کنند. آنها معمولا بازیگرانی را انتخاب می کنند که اصطلاحا «نابازیگر» خوانده می شوند و البته چندین ماه با آنها کار میکنند تا بتوانند فیلم شان را با حضور آنها بسازند. در واقع آنها به نوعی بازیگر را شکار می کنند.

کیانیان در مورد نحوه برخوردش با فیلمنامه هایی که می خواهد بازی کند، گفت: وقتی یک فیلمنامه به من میدهند، آن را می خوانم و هیچ تصمیمی در مورد بازیگری آن نمی‌گیرم و مانند کسی که از بیرون دارد به فیلمنامه نگاه می کند، به آن نگاه می کنم چون هر تصمیمی که در اولین برخوردم با فیلمنامه بگیرم احتمالا اشتباه است چون هنوز دنیای کارگردانم را نمی شناسم و ابتدا باید ببینم که کارگردانم چه نظری دارد، وقتی دنیای او را شناختم، می توانم خودم را وارد دنیایش کنم.

وی بازیگران را به سه دسته تک نقش، چند نقش و بازیگران همه نقش تقسیم کرد و توضیح داد: بازیگران تک نقش بازیگرانی هستند که تنها می توانند یک نقش را بازی کنند و سینمای تجاری بسیار به آنها نیاز دارد همانند بروس ویلیس، هریسون فورد، جکی چان و... . مثلا فورد همیشه نقش قهرمانی را بازی می کند که می خواهد بشریت را نجات دهد و به خانواده اش هم علاقه‌مند است. در واقع تماشاگران هم دوست دارند این بازیگران را در این نقش ها ببیند و به همین دلیل به تماشای فیلم های این نوع بازیگران می‌روند.

کیانیان درباره بازیگران چند نقش گفت: این نوع بازیگران می توانند طیف محدودی از نقش های متفاوت را بازیکنند اما این نقش ها در جایی تمام می شوند و مرزی هست که آنها نمی توانند از آن عبور کنند. در واقع آنها در سینمابرای خودشان پرسونایی می سازند مانند آل پاچینو، رابرت دنیرو و مارلون براندو.

وی درباره بازیگرانی که از عهده همه نقشی برمی آیند، بیان کرد: این بازیگران که تعدادشان بسیار کم است و به ندرت به ستارگان سینما تبدیل می شوند، می توانند از خودشان، غرایز و احساساتشان جدا شوند و از بیرون به نقش نگاه کنند مانند تام هنکس، کوین اسپیسی، داستین هافمن، آنتونی هاپکینز و... .

کیانیان در پایان تاکید کرد: نوشتن می تواند به شما کمک کند که از زندان غرایز و احساسات خودتان جدا شوید و از بیرون خودتان را ببینید و نقد کنید.