سینمای نزدیک به واقعیت را نمی‌پسندم/ «مغزهای کوچک زنگ‌زده» سیاه‌نمایی نیست

به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری آنا، نشست پرسش و پاسخ فیلم سینمایی «مغزهای کوچک زنگ‌زده» به کارگردانی هومن سیدی در سالن نشست‌های پردیس سینمایی ملت، برگزار شد.

در این نشست، هومن سیدی؛ کارگردان، نوید محمدزاده، لادن ژاوه‌وند، مرجان اتفاقیان، فرید سجادحسینی، نوید پورفرج و فرهاد اصلانی؛ بازیگران فیلم، پیمان شادمانفر؛ فیلمبردار، سعید سعدی؛ تهیه‌کننده، مهران ملکوتی؛ صدابردار، بامداد افشار؛ آهنگساز حضور داشتند.

هومن سیدی در ابتدای این نشست در پاسخ به سوال مبنی بر سیاه‌نمابودن فیلم، گفت: شاید این اتهام به فیلم‌من وارد شود اما ما به هیچ‌عنوان نیت نداشتیم که چیزی را سیاه نشان دهیم بلکه تلاش کردیم تلخی‌ها را تصویر کنیم و با استفاده از المان‌هایی این حجم از تلخی را کم کردیم. انتهای فیلم برای من امیدبخش است و امیدوارم تماشاگر هم با ناامیدی از سالن سینما خارج نشود.

وی در پاسخ به سوال دیگری درمورد دایره ‌واربودن فیلم، اظهار کرد: در این خصوص حق با شما است، این فیلم‌ دایره‌وار است و من هم روی آن پافشاری کردم چون حرف اصلی فیلم به شمار می‌آید، اگر این دواربودن، وجود نداشت آنچه که می‌خواستیم درنمی‌آمد.

سیدی در ادامه گفت: سینمایی را که نزدیک به واقعیت محض است نمی‌پسندم، متاسفانه این ژانر را به مخاطب القا کرده‌ایم اما من تلاش کردم فیلمنامه تیپیکالی را داشته باشم از نوع بازی‌ها و فیلمبرداری گرفته تا طراحی صحنه و لباس، سعی کردیم در عین اینکه بزرگ‌نمایی نمی‌کنیم ولی فیلم را نزدیک به مستند کنیم. این را باور داشته باشید که حقیقت چیزی نیست که ما حتما آنرا ببینیم و قرار نیست چون نمی بینیم بگوییم وجود ندارد.

وی در مورد قشر مخاطب این فیلم توضیح داد: طبیعتا هر فیلمی یکسری مخاطب خاص خود را دارد و شاید تشخیص دهند که این فیلم با رده سنی اکران شود، من مخالفتی با این مورد ندارم. برای من جای خوشحالی دارد اگر فیلم موفق باشد و تعداد مخاطبان بیشتری را داشته باشد اما همه ما از اول می‌دانستیم که کسی بعد از دیدن این فیلم خوشحال از سینما بیرون نمی آید. از طرفی ناراحت شدن و گریه کردن هم یک امر طبیعی است.

این کارگردان در ادامه با اشاره به ریتم کُند برخی از سکانس‌های فیلم عنوان کرد: شاید از ابتدا قصد بر این بود که یک پرواز را ترسیم کنم. نگران‌کننده شروع کنم و در وسط اوج بگیرم اما در انتها باید ریتم را پایین می‌آوردم تا فرود نرمی داشته باشم و اگر همه فیلم را مانند ریتم آغازین ادامه می‌دادم قطعا خسته‌کننده می‌شد و تاثیر آن از بین می‌رفت.

کارگردان «آفریقا» در خصوص انتخاب بازیگر نقش پدر و مادر فیلم توضیح داد: برای نقش پدر و مادر به دنبال دو کاراکتر می‌گشتیم که بازیگر نباشند خیلی گشتیم اما در نهایت نابازیگری برای پدر پیدا نکردیم و از آقای سجادحسینی دعوت به کار کردیم اما برای نقش مادر، محمد کارت دوست مستندسازم به ما کمک کرد و مارا به کمپ برد آنجا لادن ژاوه‌وند را دیدم و به او پیشنهاد بازی دادم، او قبول کرد اما من نگران بودم که اواسط کار پشیمان شود و خوشبختانه نشد و لحظه‌ای هم نبود که دیر سر صحنه بیاید.

سیدی افزود: زندگی لادن ژاوه‌وند یک رمان خواندنی است که اگر بخواهم آن‌را بسازم یا زندانی می‌شوم و یا دچار ممیزی اما از آن‌هایی که دست بازتری در ساخت و گفتن خیلی از حرف‌ها دارند زندگی این عزیز را فیلم کنند.

نوید محمدزاده در پاسخ به سوال یکی از خبرنگاران که پرسید چرا در انتخاب نقش‌ها به تکرار افتاده است، توضیح داد: این ادعا را قبول ندارم و حاضرم تمام فیلم‌هایم را با تک‌تک شما ببینم و اگر هر کدام از آن‌ها در بیان، فیزیک، حتی نوع پلک‌زدن شبیه دیگری بود حرفتان درست است.

وی افزود: اینکه در یک فیلم پزشک باشم و در فیلم دیگر معتاد و گدا؛ وجه تمایز نیست، مهم این است که ۵ کاراکتر را با ریتم متفاوت اجرا کنم.

این بازیگر با اشاره به تحقیق کردن درخصوص کاراکترش توضیح داد: تحقیقی نداشتم تنها هر چه که هومن سیدی می‌گفت را انجام می‌دادم.

لادن ژاوه‌وند گفت: برای کسانی که در تهران زندگی می‌کنند، طبیعی است که چنین فضایی را نبینند اما من در این فضا زندگی کردم و می‌گویم هیچگونه اغراقی در فیلم وجود نداشت. آقای سیدی زندگی امثال من را فیلم کرده است.

وی بیان کرد: از وقتی در این فیلم بازی کردم احساس خوبی دارم و دیگر آرزویی جز در آغوش گرفتن خدا را ندارم.

این بازیگر گفت: بیش از این تجربه بازیگری نداشتم و تمام این بازی را مدیون آقای سیدی هستم که گام به گام در کنار من بود. خیلی خوشحالم که به جای پسر فوت شده‌ام دو پسر دیگر پیدا کردم.

چپیمان شادمانفر در مورد نوع فیلمبرداری گفت: کل فیلم به جز چند پلان با دوربین روی دست فیلمبرداری شد، تفاوت آن با کارهای قبلی من دو دوربین بودن بود که یک مقدار از لحاظ نور کار من را سخت می‌کرد، از طرفی از نظر مستندگونه بودن نسبت به کارهای قبل من متفاوت بود و ما هیچ پلانی را ثابت نگرفتیم.

نوید فرج‌پور یکی از بازیگران فیلم، گفت: قبل از بازی در این نقش مدت زمانی را میان کارتن‌خواب‌ها سپری کردم و با بچه‌های کمپ بودم، متاسفانه فضاهای عجیبی را در میان آن‌ها دیدم، فضاهایی که خیلی تلخ بودند. اما امیدورام این دوستان را دیگر در سطح شهر نبینیم.