صفحه نخست

آموزش و دانشگاه

علم‌وفناوری

ارتباطات و فناوری اطلاعات

سلامت

پژوهش

علم +

سیاست

اقتصاد

فرهنگ‌ و‌ جامعه

ورزش

عکس

فیلم

استانها

بازار

اردبیل

آذربایجان شرقی

آذربایجان غربی

اصفهان

البرز

ایلام

بوشهر

تهران

چهارمحال و بختیاری

خراسان جنوبی

خراسان رضوی

خراسان شمالی

خوزستان

زنجان

سمنان

سیستان و بلوچستان

فارس

قزوین

قم

کردستان

کرمان

کرمانشاه

کهگیلویه و بویراحمد

گلستان

گیلان

لرستان

مازندران

مرکزی

هرمزگان

همدان

یزد

هومیانا

پخش زنده

دیده بان پیشرفت علم، فناوری و نوآوری
مجید مظهری*

حیدریان، رضاداد و الگوی عجیب دولت در سایه در سینمای ایران!

نویسنده در این یادداشت به خلاهای جشنواره سی و ششم فیلم فجر پرداخته است.
کد خبر : 257123

مدل‌های مختلف حکومتی را می‌توان در نگاهی به کشورهای مختلف یافت که نقاط اشتراک هم با یکدیگر دارند. در میان این مدل‌ها، گاه با شکل‌هایی مواجه می‌شویم که به سرعت در جوامع مختلف تکثیر شده و مورد توجه زیر مجموعه های یک دولت قرار می‌گیرند.


مدل روسیه سال‌های اخیر که ویلادیمیر پوتین آن را باب کرده و در بسیاری از کشورها مورد توجه قرار گرفته، یکی از شاخص‌ترین آنهاست. مدلی که در آن پوتین در سایه نخست وزیری دیمیتری مدودف قرار گرفته اما نفر اول سیاست این کشور پهناور به حساب می‌آید.


در ایران و در برخی فدراسیون‌های ورزشی از جمله فوتبال، تلاش‌هایی در این رابطه صورت گرفت که البته به نتیجه چندانی نرسید، اما در ماه‌های اخیر، سینمای ایران شاهد برقراری مدل دولت پوتین شد که با نزدیک شدن به ایام برگزاری جشنواره فیلم فجر الباقی تکه‌های پازل آن کامل شد.


محمدمهدی حیدریان به عنوان رییس سازمان سینمایی ایران در حالی بر این مسند نشسته که عملا علیرضا رضاداد که در سمت‌های سینمایی خود ناموفق نشان داده، در سایه وظایف ریاست سازمان سینمایی را انجام می‌دهد.


برای مثال هم می توان به برنامه‌ریزی‌های جشنواره سی و ششم برای رفع نقایص جشنواره سی و پنجم اشاره کرد. به ویژه آن که مدیریت جشنواره سی و ششم با ژست صرفه‌جویی وارد شده در حالی که عملا چیزی از ریخت و پاش‌های همیشگی کم نشده است که نمونه آن را در برگزاری افتتاحیه در مرکز همایش‌های برج میلاد دیدیم.


نکته دیگر به وضعیت آشفته روابط عمومی جشنواره بازمی‌گردد که با مشاوره‌های شتابزده خود و جایگزینی پردیس ملت به جای برج میلاد، اصحاب رسانه را با مشکلات عدیده‌ای مواجه می‌کنند. تنها امیدواریم که مدل پوتین‌وار‌ اداره سازمان سینمایی کار را به ریزش مخاطب دوباره در اواخر دهه هشتاد و ابتدای دهه نود نیانداخته و نفس سینمای ایران را به شماره نیاندازد.


انتهای پیام/

ارسال نظر