به سوی پیمان جهانی نوین مهاجرتی

به گزارش گروه بین‌الملل خبرگزاری آنا، آنتونیو گوترش دبیرکل سازمان ملل متحد مقاله‌ای را به قلم خود درباره موضوع مهم مدیریت مهاجرت به نگارش درآورده است. متن کامل مقاله گوترش به شرح زیر است:

مدیریت مهاجرت یکی از بزرگترین چالش‌های همکاری بین‌المللی در زمان ما است.

مهاجرت به رشد اقتصادی توان می‌دهد، نابرابری‌ها را کاهش داده و جوامع گوناگون را به هم نزدیک می‌کند. در عین حال منبع تنش‌های سیاسی و فجایع انسانی نیز هست. اکثریت مهاجران به گونه‌ای قانونی زندگی و کار می‌کنند. اما اقلیتی اندک و ناامید زندگی خود را به خطر می‌اندازند تا به کشورهایی روند که در آنجا با سوء‌رفتار و سوء‌ظن روبه رو میشوند.

فشارهای جمعیتی و اثرات تغییرات اقلیمی بر جوامع آسیب‌پذیر، احتمالاً موجب افزایش مهاجرت در سال‌های آتی خواهد شد. به عنوان جامعه جهانی، ما با انتخابی رویارو هستیم. آیا می‌خواهیم مهاجرت منبع منزلت و همبستگی بین‌المللی یا مظهری برای رفتار غیر انسانی و اختلاف اجتماعی باشد؟

امسال دولت‌ها پیمان جهانی برای مهاجرت را در سازمان ملل متحد مورد بحث قرار خواهند داد.

این نخستین توافق فراگیر بین‌المللی از نوع خود است. معاهده ای عادی نخواهد بود و هرگز هیچ الزامی بر کشورها تحمیل نخواهد کرد.

در عوض، فرصتی استثنایی برای رهبران است تا با پندارهای غلط پیرامون مهاجران مبارزه کرده و دیدگاه مشترک درباره چگونه مفید بودن مهاجرت برای همه ملت ها می تواند ایجاد کند.

این وظیفه‌ای فوری است. ما شاهد بوده‌ایم هنگامی که مهاجرت گسترده رخ می‌دهد، بدون سازوکار موثر برای مدیریت آن، چه اتفاقی خواهد افتاد. جهان از ویدیوی اخیر که مهاجران را به عنوان برده به فروش می‌رساندند، منقلب شد .

به همان اندازه که این تصاویر ترسناک بودند، رسوایی اصلی این است که هزاران مهاجراز سرنوشت مشابه رنج می‌برند بدون اینکه جایی ثبت گردد. تعداد بیشتری در دام کارهای تحقیرآمیز و پر مخاطره گرفتارند که به هر حال همانند بردگی است.

امروزه شش میلیون مهاجر در دام کار اجباری اغلب در اقتصادهای توسعه‌یافته گرفتارند.

چگونه می‌توانیم به این بی‌عدالتی‌ها خاتمه دهیم و جلوی تکرار آن‌ها را در آینده بگیریم؟

در راستای معرفی مسیر سیاسی درباره آینده مهاجرت، اینجانب معتقدم سه موضوع اصلی باید مباحث پیمان را هدایت کند.

نخست اینکه منافع مهاجرت را که غالبا درمذاکرات عمومی نادیده انگاشته می شوند، به رسمیت شناخته و تقویت نماییم.

مهاجران کمک بزرگی به کشور‌های میزبان و مبداء می کنند.

آنان مشاغلی که نیروی کار محلی مایل به انجام آن نیستند را به دست گرفته و فعالیت‌های اقتصادی را تقویت می‌کنند. بسیاری از مهاجران مبتکر و کار آفرین هستند. تقریبا نیمی از همه آنان، زن هستند که در پی زندگی و فرصت های کاری بهتر به سر می برند.

مهاجران همچنین کمک کنندگان اصلی توسعه بین المللی از راه ارسال پول حاصل از کار خود به کشورهای مبداء هستند. این پول ها شامل 600 میلیارد دلار در سال گذشته بود که سه برابر کمک های توسعه ای است.

چالش اساسی به حد اکثر رساندن منافع این گونه مهاجرت مولد و منظم ودر عین حال از بین بردن سوء رفتار و تعصبی است که زندگی را برای اکثریت مهاجران به جهنم تبدیل می کند.

دوم، کشورها نیاز دارند حکومت قانون را تقویت کرده همچنین بر مدیریت و حمایت از مهاجران در راستای منافع اقتصاد ها و جوامعشان و خود مهاجران تاکید کنند.

مسئولانی که موانع اصلی بر سر راه مهاجرت قرار می دهند یا محدودیت های شدید برفرصت های کاری مهاجران اعمال می کنند، موجب آسیب اقتصادی به خود می شوند، زیرا باعث تحمیل موانع بر نیازهای کاری منظم و قانونی می گردند.

بدتر اینکه آنان بدون هیچ قصدی موجب مهاجرت غیرقانونی می‌شوند.

مهاجران مشتاق که از راه قانونی مهاجرت محروم می شوند، نهایتا به روش های غیر عادی روی می‌آورند. این امر نه تنها آنان را دروضعیت آسیب پذیری قرار می‌دهد، بلکه اختیار دولت ها را تحلیل می‌برد.

در واقع بهترین راه پایان دادن به انگ غیر قانونی بودن مهاجرت و سوء رفتار با مهاجران این است که دولت ها مسیرهای قانونی بیشتری برای مهاجرت ارائه کنند، محرک‌ها برای افرادی که قانون‌شکن هستند را بردارند در عین حال نیازهای بازارهای کاری خود برای نیروی کار خارجی را بهتر رفع کنند.

همچنین کشورها نیاز دارند از نزدیک با هم به منظور سهیم شدند در منافع مهاجرت همکاری نمایند. برای مثال از راه مشارکت برای شناسایی شکاف های مهارتی چشم گیر در یک کشور که مهاجران شایسته از کشور دیگری می توانند این شکاف های مهارتی را پر کنند.

سوم و در نهایت، ما نیاز به همکاری گستردهتر بین‌المللی برای حمایت از مهاجران و پناهندگان آسیب پذیر داریم و باید رژیم حمایتی منزلت پناهندگان را در راستای حقوق بین‌الملل بر‌قرار سازیم.

سرنوشت هزاران نفری که در تلاش های ناکام برای گذراز دریا ها و صحرا ها کشته می‌شوند، فقط فاجعه انسانی نیست. این نشان دهنده شکست سیاست‌های بحرانی است: جابه‌جایی‌های وسیع و نامنظم در وضعیت های نا امیدانه حسی را ایجاد می کند که مرزها در معرض تهدید قرار دارند ودولت ها کنترل اوضاع را در دست ندارند.

در عوض این وضعیت باعث کنترل سختگیرانه مرزها می‌شود که ارزش‌های جمعی ما را تحت تاثیر قرار می‌دهد و کمک به دائمی شدن فجایعی می‌کند که غالبا در سال های اخیرشاهد افزایش آن ها بوده ایم.

باید به تعهدات اساسی خود در حفاظت از زندگی و حقوق بشرآن مهاجرانی عمل نماییم که نظام فعلی نتوانسته از آنان حمایت کند.

باید اقدام فوری به منظور کمک به آنانی انجام دهیم که اینک در دام اردوگاه‌های انتقالی چه در آفریقای شمالی یا آمریکای مرکزی گیر افتاده‌اند یا در معرض خطر بردگی یا رویارویی با وضعیت دشوارهستند.

باید همچنین گام‌هایی برداریم برای مثال از راه کمک های توسعه ای، تلاش هایی در راستای کاهش اثرات اقلیمی و پیشگیری از درگیری ها، و مانع جابه جایی های نا منظم مردم در آینده شویم. مهاجرت نباید به معنای رنج باشد.

هدف ما باید جهانی باشد که در آن کمک‌های مهاجرت به کامیابی، توسعه واتحاد بین‌المللی مورد استقبال قرار گیرد. این امر در توان جمعی ما برای دستیابی به این هدف است. امسال پیمان جهانی می تواند سنگ بنای مسیری به سوی ایجاد مهاجرتی باشد که به گونه‌ای واقعی برای همه مفید است.