حاشیه‌نگاری از ۶ ساعت پر التهاب دانشگاه تهران
به گزارش گروه رسانه‌های دیگر آنا، از شامگاه جمعه در فضای مجازی و شبکه های اجتماعی مشخص بود که روز شنبه قرار است در اطراف میدان انقلاب تهران برخی در اعتراض به مشکلات معیشتی و اقتصادی تجمعاتی را برگزار کنند و کاملا مشهود بود که در صورت برگزاری این تجمع، دانشگاه تهران روز ویژه ای را تجربه خواهد کرد.
از حدود ساعت 12 تعدادی از دانشجویان چپ دانشکده علوم اجتماعی دانشگاه تهران با حضور در پردیس مرکزی دانشگاه به همراه تعدادی غیر دانشجو- که با تبادل کارت از لابه لای نرده های دانشگاه و برخی نیز بدون نشان دادن کارت دانشجویی وارد دانشگاه شدند- با حضور در سمت سردر اصلی دانشگاه اقدام به تشکیل یک هسته اولیه یکصد نفره برای برگزاری تجمع کردند و با سردادن شعارهایی که عمدتا رنگ و بوی سیاسی رادیکال علیه حاکمیت داشت باعث جمع شدن دانشجویان مختلف که عموماً تماشاچی بودند شدند.
باز بودن درب های سردر اصلی اما به نظر یکی از مهمترین نقاط مبهم نحوه مدیریت دانشگاه بود که باعث بروز مشکلات بعدی در بروز درگیری میان دانشجویان چپ و مأموران نیروی انتظامی شد. این دانشجویان با خروج از درب اصلی دانشگاه و حضور در محیط بیرونی باعث دخالت نیروی انتظامی و ضرب و شتم آنها از سوی مأموران نیروی انتظامی شدند و مجدداً به داخل دانشگاه عقب رانده شدند.
در این حین و در واکنش به شعارهایی که دیگر اثری از مطالبات اقتصادی در آن باقی نمانده بود، تعدادی از دانشجویان انقلابی دانشگاه تهران نیز با حضور در سردر اصلی دانشگاه و سردادن شعارهایی که عموماً اعتراض به وضع معیشتی و البته اعلام حمایت از حاکمیت بود پشت سر دانشجویان چپ اقدام به برگزاری تجمع کردند و تلاش داشتند تا مانع حضور جریان رادیکال در سردر اصلی شوند که به دلیل حضور ماموران نیروی انتظامی در مقابل سردر این اقدام نشدنی بود.
در ادامه با هجوم مأموران نیروی انتظامی به سمت دانشجویان رادیکال که با پرتاب سنگ از داخل دانشگاه باعث آسیب دیدگی جزئی در برخی از افراد خارج از دانشگاه شده بودند و بازکردن کپسول آتش نشانی بر روی تجمع کنندگانی که دیگر دانشجو و غیردانشجو بودنشان مشخص نبود درب های سرد اصلی را بستند و با زنجیر قفل کردند تا تجمع کنندگان رادیکال با دانشجویان انقلابی در محیط دانشگاه باقی بمانند.
در ادامه دانشجویان انقلابی با حضور در سمت راست سردر اصلی و سازماندهی بدنه خود با توجه به شعاری که رادیکال ها سر می دادند و متاسفانه بر روی ستون سردر نیز با اسپری نوشته بودند، دیگر نمی توانستند حضور آنها را در سردر تحمل کنند و با شعارهایی از قبیل «اگر تو دانشجویی چرا صورت پوشوندی»، «برجام پله کردید مردم و ذله کردید» و «وای اگر خامنه ای حکم جهادم دهد» آرام آرام بر حضور چپ گرایان فائق آمدند. چپ گرایانی که دیگر راهی جز فحاشی و بعضاً ضرب و شتم دانشجویانی که مانع سوء استفاده آنها از محیط دانشگاه تهران شده بودند، نداشتند.
با شنیده شندن صدای اذان مغرب که از گوشی دانشجویان شنیده می شد و متفرق شدن چپ های رادیکال که به بهانه اعتراضات اقتصادی تجمع کرده بودند اما پرشان هم به پر مدیریت لیبرالی نمی گرفت و تماماً شعارهایی علیه حاکمیت می دادند، دانشجویان انقلابی که در یک روز تاریخی نشان دادند در کمترین زمان ممکن توانایی سازماندهی و تقابل با هر آشوبی را دارند؛ آماده اقامه نماز جماعت در همان محل شدند. نماز جماعتی که بوی یاران حسین (ع) را می داد، یارانی که نه در ظهر عاشورا که در شامگاه نهم دی ماه نگذاشتند آشوب طلبان و ضد دین ها، غروب آفتاب را به پیروزی بنشینند.
منبع: خبرنامه دانشجویان ایران
انتهای پیام/