برجام اعتبار بین‌المللی رژیم عدم اشاعه سلاح‌های هسته‌ای است/3 مفروض اشتباه ترامپ
به گزارش گروه رسانه‌های دیگر آنا، در یادداشت روز یکشنبه غلامعلی خوشرو آمده است: دولت ترامپ در 15 اکتبر باید برای سومین بارتصمیم بگیرد که پایبندی کشور من (ایران)، به برنامه جامع اقدام مشترک – توافق هسته‌ای سال 2015 بین ایران، 5 عضو دایم شورای امنیت بعلاوه آلمان- را گواهی کند یا خیر!
وی افزوده است: این گواهی بخشی از خود توافق نیست که سازمان بین‌المللی انرژی اتمی را به عنوان تنها نهاد صالح برای راستی آزمایی پایبندی ایران می‌داند. ایده گواهی کاخ سفید را کنگره ایالات متحده در 2015 مطرح کرد. به طورخلاصه، این یک مساله داخلی آمریکاست، اگرچه مساله ای است که بصورت بالقوه می‌تواند تعهدات آمریکا وفق توافق هسته‌ای را متاثر نماید.
نماینده ایران درسازمان ملل ادامه داده است: دولت ترامپ تاکنون دو مرتبه در آوریل و ژوئیه پایبندی ایران را تایید کرده است. آژانس بین‌المللی انرژی اتمی پس از صدها بازرسی، پایبندی ما به تعهداتمان تحت توافق را در 8 گزارش خود تایید کرده است. کشورهای اروپایی نیز نگرانی ندارند. باوجود این، در آستانه 15 اکتبر گزارش شده است که دولت ترامپ از گواهی پایبندی ایران خودداری خواهد کرد که این امر می‌تواند باعث تحمیل تحریم‌ها توسط کنگره در نقض توافق گردد.
خوشرو با بیان اینکه رئیس جمهوری آمریکا و تندروها در واشنگتن دلایلی دارند که فکر می‌کنند،کاخ سفید بایستی این مسیر را تعقیب کند، اضافه کرده است: دیدگاه آنها براساس یکسری مفروضات نادرست در مورد توافق شکل گرفته که لازم است در مورد آنها توضیح داده شود.
وی اظهار کرده است: اول اینکه برخی مخالفان توافق ادعا می‌کنند برجام 'بدترین توافق ایالات متحده با یک کشور دیگراست'. این ادعا یک واقعیت مهم را فراموش می‌کند: توافق هسته‌ای یک توافق دوجانبه بین تهران و واشنگتن نیست. در واقع، توافقی چندجانبه که نیازمند تصویب کنگره آمریکا یا مجلس ایران هم باشد، نیست. بلکه یک قطعنامه شورای امنیت سازمان ملل متحد است. علت حمایت گسترده اعضای شورای امنیت و آنتونیو گوترش، دبیرکل ملل متحد، از توافق نیز همین امر است.
نماینده ایران درباره مفروض دوم هم نوشته است: مفروض نادرست دوم این است که توافق به معنای دیکته کردن سیاست‌های ایران در مسایل غیرمرتبط با برنامه هسته‌ای است. مطلب هرگز اینگونه نبوده است. همیشه روشن بوده که مسیر دستیابی به یک توافق هسته‌ای به معنای جدا کردن دیگر نگرانی‌های ژئوپلتیک است.
خوشرو یادآور شده است: تمام کسانی که در سال‌ها گفتگوی منجر به برجام دخیل بوده اند، این امررا تصدیق می‌کنند. بطور مثال، حتی زمانی که روسیه و ایالات متحده برسربسیاری از مسایل دیگر در خاورمیانه اختلاف نظر داشتند، قادر به همکاری در این میز مذاکرات بودند.
وی تاکید کرده است: گزارش‌های کنونی بیانگر تمایل دولت ترامپ به ارتباط توافق هسته‌ای با برنامه موشکی ایران هستند که کاملا ورای هدف برجام است. قطعنامه 2231 شورای امنیت که توافق هسته‌ای را در برگرفته، از ایران 'دعوت می‌کند' که روی ' موشک‌های طراحی شده برای داشتن قابلیت حمل سلاح هسته‌ای' کار نکند.
نماینده جمهوری اسلامی ایران تصریح کرده است: کشور من به دنبال توسعه یا دستیابی به سلاح هسته‌ای نیست و این عبارت پردازی که به دقت مذاکره و تدوین شده، ما را از توسعه فنآوری نظامی متعارف بازدارنده که بسیاری کشورهای دیگر دارند، باز نمی دارد.
خوشرو درباره مدت زمان اجرای محدودیت‌های برجام هم نوشته است: مفروض نادرست سوم مربوط به وجود 'مقررات زوال پذیر' sunset clause در توافق است. بدین شکل که ایران ظرف یک دهه از هرگونه بازرسی یا محدودیتی در برنامه هسته‌ایش فارغ خواهد شد. درست است که برخی مقررات مربوط به محدودیت‌ها خاتمه خواهد یافت اما جوانب مهم بازرسی‌ها خاتمه نخواهد یافت.
وی خاطرنشان کرده است: علاوه بر این، توافق مقرر داشته که 6 سال دیگر از الان – با فرض اینکه همه طرف‌های به تعهدات شان پایبند بمانند- ایران بایستی پروتکل الحاقی به پادمان‌های هسته‌ای را به عنوان بخشی از معاهده عدم اشاعه تصویب نماید.
نماینده ایران در یادداشت خود ادامه داده است: این امر بازرسی‌های گسترده آژانس بین المللی اتمی ایران در کشور من را در پی خواهد داشت. پس از دوره‌های زمانی مندرج در برجام، ایران به برنامه هسته‌ایش برای اهداف پزشکی و انرژی به عنوان عضو عادی جامعه بین المللی و امضاء کننده معاهده عدم اشاعه ادامه خواهد داد.
خوشرو تصریح کرده است: ما ایرانی‌ها – همانند دیگر ملت‌های حاضر در مذاکرات برجام، جامعه بین المللی و کارشناسان عدم اشاعه- توافق هسته‌ای را یک دستاورد مهم دیپلماتیک می‌دانیم که اعتباری برای رژیم بین المللی عدم اشاعه به همراه دارد. از میان 7 کشوری که توافق هسته‌ای را مذاکره کردند، انعقاد توافق فقط در آمریکا بحث برانگیراست.
وی افزوده است: هرآنچه که رئیس جمهور و کنگره در مورد گواهی مجدد انجام می‌دهند نهایتا یک مساله داخلی است. اما اگر ایالات متحده می‌خواهد در مذاکرات چندجانبه آتی معتبر باقی بماند، نمی تواند علیه اجماع بین المللی اقدام کند و تلاش‌های دیپلماتیک گذشته را کنار بگذارد اعم از اینکه تلافی سیاسی علیه دولت قبلی یا بخشی از ارزیابی مجدد منافع ملی آمریکا باشد.
منبع : ایرنا
انتهای پیام/