ترس از انقراض روند انقراض را سریع‌تر می‌کند

به گزارش گروه علم و فناوری آنا به نقل از UPI، تحقیقات جدید تاکید زیادی بر قدرت ترس دارد. این احساس به قدری قدرتمند است که منجر به کاهش تغذیه و تولید مثل در میان گروه‌هایی از مگس میوه شود و احتمال انقراض را افزایش دهد.

دانشمندان در دانشگاه مک‌گیل کانادا مگس میوه را در معرض فرومون تولید شده توسط مانتیس عابد، یکی از شکارچیان اصلی این گونه، قرار دادند. تنها بوی این ماده کافی بود تا ترس در میان مگس‌های سرکه ایجاد شود.

مگس سرکه‌هایی که در معرض فرومون قرار گرفته بودند، بیشتر از همیشه محتاط بودند. این مگس‌ها همچنین وقت کم‌تری را صرف تغذیه و تولید مثل کردند؛ در نتیجه جمعیت نسل بعدی کاهش یافت.

در آزمایشگاه، جمعیت مگس میوه سریعا تحت تاثیر ترس کاهش یافت و توانایی احیای دوباره را نداشت. وجود بوی مانتیس عابد شانس منقرض شدن را تا هفت برابر افزایش داد.

وقتی که شمار طعمه کاهش می‌یابد، معمولا شکارچی‌ها به دنبال گونه‌ دیگری می‌روند. اما یافته‌های اخیر نشان می‌دهد که در واقع شکارچیان مجبور به تغذیه از یک گونه نیستند تا بتوانند بر سلامتی و فراوانی آنها تاثیر بگذارد.

کایل الیوت، استاد دانشگاه مک‌گیل، در این باره می‌گوید: «تنها بوی شکارچی کافی است تا کاهش جمعیت شروع شود و ادامه پیدا کند، بعد از آن حتی اگر شکارچی سراغ گونه‌های دیگر برود و عطرشان هم ناپدید شود تاثیری بر بقای جمعیت ندارد. با کاهش شمار جمعیت و توانایی تولید مثل که به شدت تحت تاثیر قرار گرفته است، گونه طعمه به سمت انقراض می‌رود».

فراوانی گونه‌ها سبب افت سریع می‌شود چراکه رقابت برای منابع و جفت‌گیری به شدت افزایش می‌یابد. این پدیده به افتخار کاشف آن والتر کلاید اللی، اثر «اللی» نامیده شده است. بسیاری از دانشمندان گمان می‌کردند که در جمعیت‌های کوچک برعکس اثر اللی اتفاق می‌افتد. اما یافته‌های جدید نشان می‌دهد که جمعیت‌های کوچک همیشه با سرعت رشد نمی‌کنند. ترس می‌تواند توضیحی برای این نابهنجاری باشد.

الیوت در آخر اضافه کرد: «فکر می‌کنیم که ترس تاثیر عظیمی بر کاهش جمعیت دارد و منجر به کاهش قابلیت برگشت‌پذیری در جمعیت‌های کوچک می‌شود و در نتیجه احتمال انقراض را افزایش می‌دهد».

مترجم: هانا حیدری