احسان عبدی‌پور: سینمای من به سمت خمودگی نخواهد رفت
هدیه حدادی اصل، خبرنگار فرهنگی آنا- فیلم سینمایی «تیک آف» قصه چهار دختر و پسری است که در پایان یک جشن، شوخی شوخی راه می‌افتند تا از عقده‌های چندساله شان کام بگیرند. شوخی تا سرحد جنون. هر شرطی به جز مرگ….
فیلم سینمایی «تیک‌آف» جدیدترین ساخته عبدی‌پور نمایش خود را از ششم اردیبهشت ماه در سینماهای کشور آغاز کرده است که به همین بهانه گفتگویی با کارگردان آن انجام داده‌ایم.
*«تیک‌آف» مانند فیلم قبلی شما در جنوب کشور تولید شده است، علاقه شما به این گونه لوکیشن‌ها و البته شهرهای جنوب کشور و تسلط بر فرهنگ آنان از چه نشات می‌گیرد؟
من در جنوب بزرگ شدم و سی و چند سال آنجا زندگی کردم. خب مسلم است که در دسترس‌ترین جهان واژه‌ها و کاراکترها و قصه‌ها در قسمت جنوبی مغز من ساکنند. تصویرم از جنوب جایی است که زندگی و ماجراها بیرون از خانه‌ها است و آدم‌ها هنوز هم ارتباطات پیچیده‌ای با هم دارند.
*استفاده از لوکیشن‌های بیرونی بر خلاف اکثر فیلم‌های امروزی که به اصطلاح آپارتمانی شده‌اند یک ویژگی به شمار می‌آید؟ و شما هم آن را ترجیح می‌دهید؟
فیلم آپارتمانی چه بدی‌ای دارد؟ دارند اسکار می‌گیرند و چیز بدی هم نیست؛ اما من خودم زیاد در یک محیط بسته جا نمی‌گیرم. آدم‌ها و قصه در سرم جنب و جوش بیشتری دارند. با همه این‌ها سینما، قصه و کشف لایه‌های زندگی انسان ورای دسته‌بندی داخل یا بیرون آپارتمان است.
درست است که این نوع فیلم‌ها خوش‌عکس‌تر هستند، عکس در آنها تولید می‌شود، اکت در آنها تولید می شود. این‌ها همه سر جای خود؛ اما اینکه با نام آپارتمانی بودن یک دسته فیلم را نقد منفی کنیم برای من جالب نیست. به هر حال هر قصه‌ای الزاماتی دارد و الزامات قصه‌های من بیرونی و در فضای باز بوده است.
*ساخت فیلم در فضای بسته و آپارتمان با لوکیشن‌های محدود، کار فیلمبرداری را راحتتر می‌کند، این که شما لوکیشن در فضای باز و بیرونی را ترجیح می‌دهید تا چه اندازه برای شما و گروه سختی ایجاد می‌کند؟
اجرای این فیلم و فیلم «تنهای تنهای تنها»، برای من کار سختی نبود. مشکل خاصی در اجرا نداشتم.
الگوهایم ساخته شده‌اند و همان‌ها را دنبال می‌کنم. درست مثل خیاطی است، خیاط هم هر بار که الگوی برش یک پیراهن را در نمی آورد!
*می‌توان گفت که تا امروز ساختار سینمایی شما ساختاری بیرونی بوده است و همه چارچوب سینمای احسان عبدی‌پور را با این نوع فضاها می‌شناسند، آیا در آینده نوع دیگری از سینما در آثار شما خواهیم دید؟
هیچ چیزی در مورد آینده نمی‌دانم و نمی‌دانم که سال آینده چه چیزی من را درگیر خواهد کرد؛ اما یک موضوع را می‌دانم، آن هم این است که جهان سینمایی من به سمت خمودگی نخواهد رفت. سینمای مطلوب من سینمایی نیست که با اتمام تیتراژ فیلم و خارج شدن از سالن، مخاطب حال بدی داشته داشته باشد. من آدم امیدواری هستم و امیدوار خواهم ماند.
*چه شد که مهتاب کرامتی سرمایه‌گذاری فیلم «تیک‌آف» را بر عهده گرفت؟
در گفتگویی که به واسطه دوستی- خانم خسروی که گریمور کار هم بودند- داشتم، این ایده را برای آنها مطرح کردم. آنها دوست داشتند و پای این کار ماندند. مجوز فیلمنامه خیلی سخت صادر شد و اگر نبودند من اینقدر برای فیلمنامه پایداری نمی‌کردم.
*از ابتدای نگارش فیلمنامه همین بازیگران را در نظر داشتید؟
خیر، می‌خواستم با بازیگران بومی کار کنم؛ اما نتیجه جلساتمان با تهیه‌کننده و سرمایه‌گذار منتج به این شد که از این بازیگران استفاده کردم.
*در ابتدا عنوان فیلم«آه ای عبدالحلیم» بود، چرا تغییر کرد؟
دفتر تولید و پخش چنین تصمیمی گرفت.
*از زمان اکران راضی هستید؟
فکر نمی‌کنم زمان خوبی باشد زیرا در زمان انتخابات و امتحانات مدارس قرار داریم و شروع ماه رمضان هم نزدیک است.
انتهای پیام/