کارگردان عراقی: عاشق تماشاگران ایرانی هستم

به گزارش خبرنگار فرهنگی آنا، فیلم «زیر شن‌زارهای بابِل» (In the Sands of Babylon) به کارگردانی محمد الدراجی، فیلم‌ساز عراقی اردیبهشت ماه در چند سالن سینما در تهران به نمایش درآمد. این فیلم که به جنگ خلیج فارس سال 1991 و عقب‌نشینی عراق از کویت و تلاش یک سرباز عراقی برای زنده ماندن در جنوبی‌ترین صحرای عراق پرداخته، در بخش جلوه‌گاه شرق سی‌و‌سومین دوره جشنواره بین‌المللی فیلم فجر به نمایش درآمده است. محمد الدراجی، نویسنده و کارگردان این فیلم، متولد 1978 در شهر بغداد و تحصیل‌کرده در دو رشته فیلم‌برداری و کارگردانی در انگلستان، آثاری مانند «پسر بابل»، «در بازوان مادرم» و «عراق: جنگ، عشق، خدا، دیوانگی» را در کارنامه سینمایی خود دارد و برای فیلم‌هایش نامزد جوایز متعدد در جشنواره‌هایی مانند برلین، آسیاپاسیفیک، دوبی، ابوظبی، قاهره، سانتاباربارا، ساندنس و ریندنس و برنده 17 جایزه بین‌المللی از جمله دو جایزه از جشنواره فیلم برلین 2010 و یک جایزه از جشنواره فجر 2011 و جوایزی از قاهره، استانبول، کارلووی‌واری، نورنبرگ، روتردام و سیاتل شده و نامرد دریافت جایزه سینما برای صلح از بنیاد صلح جهانی بوده است.

شب آخر جشنواره، محمد الدراجی را در سینما آزادی می‌بینیم؛ زمانی که برای کنترل کیفیت تصویر و صدا و زیرنویس فیلمش به سالن آمده است. نگران است که اتفاق خوب پخش نشدن فیلمش در پردیس ملت تکرار شود. وقتی کیفیت پخش این سالن را می‌بیند و خیالش راحت می‌شود، به چند پرسش خبرنگار آنا پاسخ می دهد.

ممکن است خودتان را معرفی کنید؟
نام من محمد الدراجی است. من از بغداد عراق آمده‌ام. فیلم من در اینجا فیلم «زیر شن‌زارهای بابِل» نام دارد. این دومین بار است که در جشنواره فیلم فجر شرکت کرده‌ام. بار اول در سال 2011 بود با فیلم «پسر بابِل». من در این دوره جشنواره چهار فیلم کوتاه نیز دارم.
واژه «بابل» در عنوان دو فیلم تکرار شده است. آیا قرار است یک نوع تریلوژی (سه‌گانه) یا مانند آن باشد؟
بله. این فیلم بعد از «پسر بابل» دومین بخش است و داستان یک سرباز عراقی را می‌گوید که از جنگ در کویت در سال 1991 بیرون آمده است که به خانواده‌اش بپیوندد ولی گارد ریاست‌جمهوری صدام حسین او را دستگیر می‌کند و او را به زندان می‌اندازد و اعدام می‌کند و در گوری دسته جمعی در بابل دفن می‌کند.

زیر شن‌زارهای بابِل

به نظر شما این فیلم سیاسی است؟
نه، من به آن عنوان فیلم سیاسی نمی‌دهم. اسمش را فیلم انسانی می‌گذارم. فیلمی درباره بشریت است، درباره «انسانیت» (به فارسی می‌گوید).

فیلم جنگی است؟

می‌توان آن را فیلم جنگی دانست. ولی من نمی‌گویم یک فیلم جنگی یا سیاسی... من می‌گویم فیلمی درباره یک شخص که یک سرباز است.

شما متولد بغداد هستید. در زمان حمله نیروهای ائتلاف و آمریکایی‌ها در بغداد بودید؟

بله در بغداد بودم.

در آن زمان فیلم می‌ساختید؟

نه. در سال 1991 (جنگ در کویت) نوجوان بودم و در سال 2003 تازه شروع به کار کرده بودم.

زیر شن‌زارهای بابِل

آثار مستند هم دارید؟
بله. سه فیلم داستانی (بلند) و دو مستند دارم.

می‌خواستم نظرتان را درباره کیفیت پخش فیلم‌هایتان در سالن‌های تهران بدانم.

فکر می‌کنم کیفیت روی پرده رفتن فیلم در جشنواره فجر خیلی خوب است. سالن سینما خوب است، پروژکتور و صدا خوب است. ولی دفعه اول که فیلم من در ملت پخش شد اشتباهی پیش آمد. کپی‌ای که تهیه کرده بودند، خوب نبود. ولی الان در این سینما (آزادی) خیلی خوب است و فکر می‌کنم افراد فنی وقتی مشکل را به آنها گفتم، کارشان را خیلی خوب انجام داده‌اند. مشکل را حل کردند و از این لحاظ خیلی خوشحالم. کیفیت جشنواره خیلی خوب است ولی اشتباه پیش می‌آید و من فکر می‌کنم اشتباهی شده است.

نظرتان درباره تماشاگران چیست؟

تماشاگران. عاشقشان هستم. واقعاً از تماشاگران خوشم می‌آید. در سال 2011 دیدم که تماشاگران فیلم من را انتخاب کردند و با آنها در اینجا ملاقات کردم. تماشاگران خوبی هستند. ولی امیدوارم که تماشاگران عادی بیشتری به جشنواره بیایند. امیدوارم مردم عادی به جشنواره بیایند. مثلاً پردیس سینمایی ملت فقط مخصوص آدم‌های جشنواره‌ای است و من از این خوشم نمی‌آید. من به عنوان یک فیلم‌ساز قرار نیست به جشنواره بیایم که فقط فیلم را به مهمانان نشان بدهم. دوست دارم فیلم را با ایرانی‌ها تماشا کنم . دوست دارم چهره مردم ایران را در جشنواره همراه با چهره‌های بین‌المللی ببینم. این خیلی برایم مهم است. من برای همین می‌آیم. نه اینکه فقط فیلم برای فیلم‌سازان بین‌المللی نمایش داده شود. می‌خواهم فیلم را برای مردم عادی نمایش بدهم و ببینم آیا از فیلم خوششان می‌آید یا نه. و دلم می‌خواهد مجانی نمایش داده شود. مجبور نباشند برای آن پول بپردازند. (می‌خندد)

هیچ برنامه‌ای برای تولید مشترک با ایران دارید؟

بله. داریم روی یک پروژه تولید مشترک بین ما، مرکز فیلم مستقل عراق و وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی ایران کار می‌کنیم و امیدواریم که بتوانیم به یک پروژه مشترک خوب شکل بدهیم.

درباره سومین بخش سه گانه «بابل» می‌پرسم. تصمیم دارید چه موقعی آن را بسازید؟

نمی‌دانم. هر وقت خدا بخواهد. انشاءالله به زودی می سازم.

پس فیلم بعدی شما نخواهد بود.

فیلم بعدی من نیست. دارم روی فیلم‌نامه تازه‌ای کار می‌کنم تا بسازم.

همین فیلم قرار است تولید مشترک با ایران باشد؟

دقیقاً دنبال همین هستم. تولید مشترک با ایران.

گفت‌وگو از ساسان گلفر