آماری از میزان مشارکت اجتماعی زنان در دست نیست

جواد آرین منش در گفت‌وگو با خبرنگار اجتماعی خبرگزاری آنا در خصوص کاهش و حتی عدم مشارکت اجتماعی زنان در کشور اظهار کرد: تاکنون در مورد مشارکت زنان در فعالیت‌های اجتماعی آمار دقیقی از سوی یک مرجع رسمی اعلام نشده است و هیچ مرجع رسمی آماری مبتنی بر مطالعات و تحقیقات میدانی و کار‌شناسی در دست ندارد.

وی افزود: معتقدم صحبت‌هایی که در مورد مشارکت زنان در جامعه مطرح می‌شود کاملا بدون کار‌شناسی و بدون پشتوانه مطالعاتی است و صرفا از روی نظرات شخصی و فردی بیان می‌شود. همچنین اگر قرار است چنین نظراتی از سوی افراد داده شود باید به صورت علمی و کار‌شناسی و براساس مستندات ارائه شود.

این جامعه‌شناس یادآور شد: در صورتی که محققان و کار‌شناسان بر روی ضعف مشارکت زنان تحقیقات جامعی به عمل آورند می‌توانند به علل و عوامل ضعف مشارکت این قشر جامعه دست یابند، همچنین باید به سراغ انگیزه‌های این موضوع برویم و باید در نظر داشته باشیم که اگر زنان احساس کنند مشارکت‌های اجتماعی آنان اثر بخش و سودمند است قاعدتا انگیزه‌مند خواهند شد تا بر میزان مشارکت اجتماعی و سیاسی خود در کشور بیافزایند اما چنانچه احساس کنند که حضورشان در عرصه‌های گوناگون فاقد اثرات مطلوب است طبعا دلسرد شده و از حضور در جامعه کناره می‌گیرند.

وی ادامه داد: به نظر می‌رسد در سال‌های اخیر حضور زنان در عرصه‌های فرهنگی، ‌سیاسی، اجتماعی و حتی انتخابات پر رنگ‌تر از مردان بوده است، همچنان که ما در عرصه‌هایی نظیر آموزش عالی بالا‌ترین رتبه‌های علمی را در بین زنان مشاهده می‌کنیم و بر اساس آمار بیش از ۶۸ درصد دانشجویان ما را در دانشگاه‌ها زنان تشکیل می‌دهند که این موضوع بیانگر مشارکت روز افزون زنان در عرصه‌های اجتماعی است.

آرین منش به انگیزه‌های متفاوت و متنوع زنان برای کسب علم و علم آموزی اشاره و بیان کرد: یکی از علل حضور دختران در دانشگاه‌ها مدرک‌گرایی، کسب موقعیت و شخصیت اجتماعی است که در ازدواج و در مراحل بعدی زندگیشان می‌تواند تاثیرگذار باشد. بر همین اساس حضور و مشارکت زنان در اجتماع نه تنها روندی نزولی ندارد بلکه روندی صعودی دارد.

این نماینده پیشین مجلس شورای اسلامی یادآور شد: البته میزان اشتغال زنان در جامعه روند صعودی نداشته است زیرا ما عمدتا اشتغال را در بخش خصوصی تعریف کرده‌ایم، اشتغال در بخش خصوصی برای زنان با مشکلات خاص خود همراه است و بچه‌داری و همسرداری زنان در مقایسه با مردان مانع از فعالیت بیشتر این قشر می‌شود از این جهت ممکن است که حضور زنان در مشاغل کمتر از مردان باشد.

وی از عدم تلقی مادری و خانه داری به عنوان شغل زنان انتقاد کرد و گفت: متاسفانه در جامعه ما نقش مادری و خانه داری کار و شغل محسوب نمی‌شود در حالی که اگر ما نقش مادری، فرزند داری و تربیت فرزند که یک مساله بسیار مهم و حائز اهمیت است را کار و شغل در نظر بگیریم و آن را به عنوان فعالیت زنان تلقی کنیم یقینا فعالیت زنان چند برابر فعالیت مردان در جامعه خواهد بود.

این جامعه‌شناس برای توسعه و افزایش نقش زنان در مشارکت اجتماعی پیشنهاد کرد: اگر قرار باشد بر توسعه حضور زنان در جامعه بیفزاییم حتما باید شرایط زنان اعم از شرایط جسمی و فیزیکی در تناسب کار با ویژگی بانوان مورد توجه قرار گیرد به این معنا که آن دسته از مشاغلی که حضور زنان می‌تواند با زندگی خانه داری و فرزندداری تناسب داشته باشد را توسعه دهیم و مشاغلی که با روحیات زنان تناسب بیشتری دارد از جمله تخصص زنان و زایمان و پرستاری را به آنان بسپاریم بر این اساس آنان می‌توانند موثر‌تر و موفق‌تر به ایفای نقش خود بپردازند.