تئاتر دانشگاهی آسیب‌شناسی شد/ دوپاره شدن جشنواره و نبود دبیرخانه دائمی
به گزارش خبرنگار فرهنگی اعزامی آنا به جزیره کیش، سیاوش قائدی گفت: «آسیب‌شناسی روند برگزاری جشنواره و جایگاه تئاتر دانشگاهی به نظر من کافی نیست که فقط در این راستا باشد که جشنواره چه جایگاه و چه ضرورتی دارد چرا که بین هنرمندان اساتید و دانشجویان یک سری مناسبات است که تعیین کننده‌تر از جایگاه جشنواره است.»
وی ادامه داد: «آگاهی برای دبیر جشنواره و مدیران به صورت مشارکتی پیش می‌آید یعنی با حضور در دانشگاه، دیدن آثار، صحبت با گروه‌ها آگاهی کسب می‌شود. داوران نیز می‌توانند سطح معلومات را ببینند و معضلات را بدانند. همه می‌دانند که تئاتر اجرایی کیفیت لازم را ندارد و این مشکل صرف هنرمند و امکانات نیست.»
وی در ادامه سخنانش با طرح این سوال که برنامه کلان وزارت علوم برای جشنواره چیست؟ افزود: «زیرا مهم‌ترین اتفاق تئاتر دانشگاهی همین جشنواره است. هر فعالیتی در خانه جعلی تئاتر دانشگاهی انجام شود ویترینش تئاتر دانشگاهی است بنابراین باید دید برنامه کلان وزارت خانه چیست. به نظر من سال‌های گذشته برنامه ریزی‌هایی شده است ولی به خاطر اتفاقات دو دولت گذشته جشنواره فرم تجاری پیدا کرده است در این قسمت بخش مناطق و انتخاب دبیر دچار تغییر شد و این نشان می‌دهد که برنامه کلانی که با آمدن یک دولت به هم بخورد چندان قوی نبوده است.»
قائدی در سخنانش بیان کرد: «وقتی به بزرگ‌ترین تناقض بر خورد می‌کنم که یکی از آن‌ها انتخاب دبیر و دیگری خانه تئاتر دانشگاهی است متوجه می‌شویم که برنامه منسجم و منظمی وجود نداشته اگر چه در کنار این بحث‌ها باید متذکر شود که در جشنواره تئاتر دانشگاهی حسن نیت زیادی وجود دارد. در بحث عمل و اجرا ضعف‌های بزرگی وجود دارد که اگر تصحیح نشود، اثر حسن نیت‌ها را نیز از بین می‌برد.»
وی یادآور شد: «در دوره‌ای که خود دبیر بودم افراد به فکر این بودند که جشنواره را از دست سیاوش قائدی تحویل بگیرند و به نفر بعدی تحویل دهند. این پروسه تا شهریور ماه به طول انجامید چرا که مسئولان وزارت علوم به دنبال گزارشی از سوی نماینده‌شان بودند.»
وی در ادامه سخنانش از دو پاره شدن جشنواره انتقاد کرد و گفت: «مهم‌ترین بخش جشنواره تئاتر دانشگاهی قرار است مهر ماه برگزار شود در حالیکه فراخوان آن برای دبیر دوره بعدی منتشر شده چگونه ممکن است در این تداخل زمانی دو دبیر این دوره و دوره بعد با هم کار کنند. به عقیده من این توهین هم به دبیر هجدهمین دوره و هم به دبیر نوزدهمین دوره و هم تئاتر دانشگاهی و شرکت کنندگان آن است.»
وی در سخنانش این نکته را متذکر شد که محمدرضا خاکی و مجید سرسنگی از مشکلات حوزه تئاتر دانشگاهی مطلع نیستند، بلکه این دو دبیران دوره‌های گذشته، شرکت کنندگان و برگزیدگان هستند که از مشکلات آن مطلع‌اند.
حمید مرادویسی هم در سخنانش به دوپاره شدن جشنواره و نبود دبیرخانه دائمی اشاره کرد.
| تهدیدی که برای جشنواره تئاتر دانشگاهی می‌بینم این است که افراد قصد دارند آن را از زیر نگاه و کار افراد دانشگاهی و دانشجو بیرون بکشند در این راستا انتقادی به انتخاب دبیر از میان دانشجویان نیز وجود دارد |
وی ادامه داد: «دبیر خانه دائمی باعث می‌شود دبیری انتخاب شود که امور را مدیریت کند ما فکر می‌کنیم تئاتر دانشگاهی نباید خیلی متکی به دبیر باشد آیین نامه جشنواره وجود ندارد و بنابر سنت سینه به سینه هر ساله برگزار می‌شود. ما نمی‌دانیم شورای سیاست گذاری چه کاره است؟ نمی‌دانیم رئیس جشنواره یعنی چه؟ اگر چه مجید سرسنگی اهل دخالت نیست ولی اگر فرد دیگری روی کار آید و به عنوان رئیس در خیلی امور دخالت می‌کند.»
وی همچنین اظهار کرد: «وزارت علوم نمی‌تواند دانشگاهی را ملزم به حمایت از جشنواره کند در حالیکه این امکان وجود دارد که وزارت علوم دانشگاه‌ها را موظف به این کار کند.»
وی همچنین عنوان کرد: «اجرای کارهای غیر دانشگاهی که برای جشنواره‌های دیگر تولید شده‌اند و هیچ موضوع سنخیت برای جشنواره تئاتر دانشگاهی ندارند و نبود پروسه تولید در کارهای ارائه شده از جمله معضلات جشنواره تئاتر دانشگاهی است.»
ناصر حبیبیان گفت: «این‌که تئاتری کیفیتش پایین می‌آید به بدنه آموزش دانشگاهی باز می‌گردد و جشنواره تعهدی ندارد که کارهای خوب را ارائه کند.»
وی همچنین تصریح کرد: «این که جشنواره تئاتر دانشگاهی نسبت به چه چیز ایراد دارد از جمله مسائلی است که باید در این آسیب‌شناسی توجه شود. ارزیابی طولی باید بدنه وزارت علوم را با وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی مقایسه کرد. فکر می‌کنم وزارت علوم برای تئاتر دانشگاهی برنامه دارد که هر سال اردیبهشت ماه آن را برگزار می‌کند. طی این سال‌ها اتفاقی که افتاده این است که در دوره‌های پیشین به چشم گذار به جشنواره نگاه می‌کردیم و فکر نمی‌کردیم که جشنواره باید ایده آل باشد در حالیکه بعد از گذشت ۱۸ دوره باید این نگاه را کنار گذاریم.»
وی همچنین عنوان کرد: «تهدیدی که برای جشنواره تئاتر دانشگاهی می‌بینم این است که افراد قصد دارند آن را از زیر نگاه و کار افراد دانشگاهی و دانشجو بیرون بکشند. در این راستا انتقادی به انتخاب دبیر از میان دانشجویان نیز وجود دارد.»
وی در ادامه سخنانش به این نکته متذکر شد که در این دوره از لحاظ ساختاری جشنواره در حال نشان دادن خود است.
وی اظهار کرد: «مهم نیست که رئیس جشنواره کیست مهم این است که رئیس جشنواره چرا باید به جشنواره اضافه شود و چرا باید مجید سرسنگی آن را بپذیرد. او از همه بیشتر به جشنواره و مشکلاتش آشنا بوده است.»
محمد هادی عسگری نیز در سخنانش به تعطیل شدن کانون‌های تئاتر اشاره کرد و گفت: «آنچه دنبالش هستیم این است که ریاست جشنواره عقده فروخورده نباشد. نه شخصیت مجید سرسنگی و نه ما در وزارت علوم دنبال این نیستیم، چرا که این امر با مبانی کار در تعارض است.»
وی همچنین تاکید کرد: «سیستم آموزش تئاتر باید جدی گرفته شود و کانون‌های فرهنگی به عنوان یکی از شبکه‌های اطلاعی تشکیل شود.»
در ادامه حبیبیان به تاثیر تئاتر در دیگر حوزه‌های هنر اشاره کرد و افزود: انتخاب دبیر جشنواره در مراسم اختتامیه از ایده‌هایی بوده که در جشنواره‌های تئاتر انجام شده و اکنون در بدنه سینمایی کشور از این موضوع الگو برداری شده است.
در این نشست خبری هویت پیدا کردن خانه تئاتر دانشگاهی، اهمیت بخش جایزه زنده یاد رادی و نبود مدیران گروه‌ها در سیاست گذاری‌ها مورد بررسی قرار گرفت.
در پایان سیاوش قائدی یادآور شد: «جشنواره تئاتر دانشگاهی برای وزارت علوم نیست بلکه برای دانشجویان است. کار اجرایی جشنواره نیز بر دوش دانشجو است و نه دولت و وزارت علوم. همچنین کار کار‌شناسی که در حال حاضر در جشنواره وجود ندارد از جمله مسائلی است که باید بیشتر به آن توجه شود.»
انتهای پیام/