صفحه نخست

آموزش و دانشگاه

علم‌وفناوری

ارتباطات و فناوری اطلاعات

سلامت

پژوهش

علم +

سیاست

اقتصاد

فرهنگ‌ و‌ جامعه

ورزش

عکس

فیلم

استانها

بازار

اردبیل

آذربایجان شرقی

آذربایجان غربی

اصفهان

البرز

ایلام

بوشهر

تهران

چهارمحال و بختیاری

خراسان جنوبی

خراسان رضوی

خراسان شمالی

خوزستان

زنجان

سمنان

سیستان و بلوچستان

فارس

قزوین

قم

کردستان

کرمان

کرمانشاه

کهگیلویه و بویراحمد

گلستان

گیلان

لرستان

مازندران

مرکزی

هرمزگان

همدان

یزد

هومیانا

پخش زنده

دیده بان پیشرفت علم، فناوری و نوآوری
۰۸:۱۸ - ۰۷ ارديبهشت ۱۳۹۴
گفت‌و‌گوی اختصاصی آنا با کارگردان و بازیگر اولین محصول مشترک سینمایی ایران و تایلند، «جانسودا»

سودای زندگی سالم زن تایلندی

اولین تولید مشترک سینمایی دو کشور ایران و تایلند، با موضوع سرگذشت زنی تایلندی که امیدوار است همسر ایرانی او روزی به نزدش بازگردد، در دومین روز سی‌و‌سومین دوره جشنواره بین‌المللی فیلم فجر به نمایش درآمد.
کد خبر : 14946

به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری آنا، فیلم «جانسودا» به عنوان اولین محصول مشترک سینمایی ایران و تایلند در بخش مسابقه اصلی سی‌و‌سومین دوره جشنواره بین‌المللی فیلم فجر به نمایش درآمد.


قهرمان «جانسودا» که عنوان فیلم از نام او گرفته شده است و نقش او را خانم سندی پلوی ایفا می‌کند‌، زنی تایلندی است که چشم به بازگشت همسر ایرانی خود دوخته است و برای این انتظار بهای سنگینی می‌پردازد. پیش از نمایش فیلم در پردیس سینمایی ملت گفت‌و‌گوی کوتاهی با فرامرز وکیلی، کارگردان و تهیه‌کننده فیلم و سندی پلوی، بازیگر نقش اصلی فیلم داشتیم.


همکاری با کارگردان ایرانی چطور بود؟ آیا به نظرتان می آمد که دشوار بود؟


سندی پلوی: راستش را بخواهید بله کمی سخت بود. شاید به این دلیل که در این فیلم فقط یک دوربین بود و فیلم پر بود از لانگ شات و همین برای من کمی خسته کننده بود. چون در فیلم هایی که در کشور من، تایلند، ساخته می شود گاهی اوقات تا 3 دوربین در فیلم وجود دارد و شات ها همه کوتاه هستند؛ و من به بازی در این نوع فیلم ها عادت دارم. اما باید بگویم که به عنوان اولین تجربه خیلی خوب بود و خیلی چیزها یاد گرفتم.








سرمایه‌گذار ، تهیه‌کننده، کارگردان، فیلم‌نامه نویس، مدیر فیلم‌برداری، آهنگساز و سایر عوامل هنری اصلی این فیلم ایرانی و بازیگران نقش‌های اصلی فیلم اغلب تایلندی هستند و فیلم در لوکیشن‌های تایلند گرفته شده است

آیا تجربه بازی در صحنه تئاتر را هم داشته اید؟


س.پ: نه. من بیشتر در سریال های تلویزیونی بازی کرده ام.


آیا دوست دارید باز هم در فیلم های ایرانی دیگری بازی کنید؟


س.پ: بله اگر به من پیشنهاد بشود با کمال میل می پذیرم.


آیا حاضر هستید برای بازی در فیلم های ایرانی حتی به ایران سفر کنید؟


س.پ: (می خندد) بله حتما با کمال میل باعث افتخار خواهد بود همکاری با ایرانی ها و کارگردانان ایرانی.


آقای وکیلی، چرا در این فیلم که به نظرم اولین محصول مشترک ایران و تایلند است، کشور تایلند را انتخاب کردید؟


فرامرز وکیلی: حرفه اصلی من مستندسازی است و من این موضوع را بارها و بارها در مصاحبه های مختلف مطرح کرده‌ام. و از آنجا که مدتها بود تصمیم داشتم یک مستند خارج از ایران بسازم؛ بین کشورهای ترکیه، تایلند، آذربایجان و ارمنستان، منظورم کشورهایی که ما هم به لحاظ بعد مسافت و هم به لحاظ فرهنگی به آنها نزدیک هستیم؛ با توجه به سفری که به تایلند داشتیم این کشور را برای ساختن فیلم انتخاب کردیم. چون برای تحقیق مستند به تایلند رفته بودیم و با خیلی از شهرهای تایلند آشنا شدیم اما با توجه به موقعیت گردشگری که در جزیره پاتایا وجود داشت و اینکه به واسطه جذابیت‌های گردشگری که این جزیره دارد در طی سال گردشگران زیادی از سراسر دنیا به این منطقه سفر می‌کنند. واقعیت اینجا بود که دوست داشتیم از خانم هایی که به عنوان گردشگر از سراسر دنیا به این جزیره زیبا سفر می‌کنند یک فیلم مستند بسازیم اما همانطور که می‌‌دانید به دلیل یک سری مسائل فرهنگی عملا به این نتیجه رسیدیم که امکان ساختن چنین فیلمی وجود ندارد. در همانجا بود که با زنی آشنا شدیم که در میان تمام مشکلاتی که زندگی برایش رقم زده بود، به دنبال یافتن یک زندگی سالم بود، و به این ترتیب بود که جرقه اولیه ساخت این فیلم داستانی زده شد و به این شکل بود که پیگیر این داستان شدیم و فیلمنامه فیلم بر اساس زندگی همان خانم نوشته شد و در نهایت به مرحله اجرا رسید و همین شد که شما می بینید.




فرامرز وکیلی (کارگردان و تهیه‌کننده)



پس فیلم بر اساس یک داستان واقعی ساخته شده است؟


ف. و: بله. این فیلم در واقع تصویربرداری از واقعیت است. فقط مجبور بودیم از بازیگر استفاده کنیم چون کسی حاضر نمی شود از زندگی واقعی اش فیلم گرفته شود. مخصوصا که خانم باشد چون به هر حال مسائل خانوادگی و اجتماعی و محدودیت هایی که در این زمینه وجود دارد مانع از ساختن یک فیلم مستند آن هم با چنین مضمونی می‌شود.


با چه مشکلاتی در روند ساخت فیلم مواجه بودید؟


ف. و: واقعیت اینجاست که ما برای کم کردن از هزینه های تولید، مجبور بودیم وسایل فیلمبرداری را از ایران با خودمان ببریم. و متاسفانه تمام وسایل ما با تأخیر به دست ما رسید. تقریبا ده روز شروع فیلمبرداری به تعویق افتاد. چون با وجود اینکه ما تمام وسایل و عوامل فیلم را از قبل آفیش کرده بودیم اما در فرودگاه اما مسئولان فرودگاه اجازه خروج وسایل را به ما نمی‌داد. البته بعد از حل این مشکل دیگر با مشکل خاص دیگری مواجه نشدید. البته پوشش نامناسبی که در خارج از کشور وجود داشت هم کمی مشکل‌آفرین بود.


آیا کشور تایلند تسهیلاتی برای شما قائل شده بود؟


ف. و: تسهیلات خاصی برای ما قائل نشدند و فقط همین که به ما اجازه دادند تا با توجه به قوانین خاصی که در تایلند وجود دارد به ما اجازه فیلمبرداری دادند همین خیلی کمک خوبی بود. البته از آنجا که در تایلند هم فیلمسازان مستقل وجود دارد و ما با آنها ارتباطی داشتیم کمی در پایین آوردن هزینه‌هایمان به ما کمک کردند چون ما هم فیلم‌ساز مستقل بود آنها ما و وضعیت‌مان را درک کردند و همین کمک بزرگی بود.


برنامه شما برای فیلم آینده‌تان چیست؟


ف. و: مدت یک سال و نیم یا شاید بیشتر است که به ساختن یک فیلم مستند مشترک با کشور لهستان فکر می کنم. فیلمی درباره محیط زیست و جنگ جهانی.


گزارش از: ساسان گلفر


انتهای پیام/

ارسال نظر