چرا سحر قریشی ممنوع الفعالیت است؟

به گزارش گروه رسانه های دیگر خبرگزاری آنا از روزنامه هفت صبح، با بازی در سریال «دلنوازان» به شهرت رسید، اما بعد از آن دیگر اجازه حضور در سریال های تلویزیونی را پیدا نکرد. او بعد از این شهرت هر چند در سینما پر کار شد اما دیگر نتوانست جلوی دوربین هیچ کدام از سریال های تلویزیونی حاضر شود. البته در این مدت توسط چند پروژه تلویزیونی دعوت به کار شد اما در آخرین لحظات اجازه حضور در آن سریال به او داده نشد. در این سال ها هیچ وقت دلیل ممنوع الکاری این بازیگر مشخص نشد و خودش هم کمتر به این موضوع اشاره کرد. او که این روزها در سریالی با عنوان «پیکسل» که خارج از تلویزیون تولید می شود در حال بازی است، در گفتگویی از دلایل ممنوع التصویری اش و تجربه بازی در سریال «پیکسل» گفته است.

زمانی که پیشنهاد سریال «پیکسل» به شما داده شد و متوجه شدید که روند سریال مانند یک بازی می ماند و باید توسط مردم کلیک شوید، چه واکنشی نسبت به این موضوع نشان دادید؟
- در ابتد ا واقعا دچار یک نوع گنگی شده بودم چون هیچ تصویری نمی توانستم در ذهنم از این مجموعه بسازم تا بتوانم بر اساس آن تعریف، پیش بروم اما به حامد عنقا اعتماد کردم چون به نظرم بسیار قلم زیبایی دارد و در رزومه کاری اش این قدرت قلم به خوبی پیداست. از طرفی یک اتفاق جدید و نو در حال شکل گیری بود و برای من بسیار جذاب بود که در کاری حضور داشته باشم که ممکن است کمتر برای هر بازیگری پیش بیاید. به همین دلیل به عنوان بازیگر، اولین کسی بودم که با این پروژه قرارداد بستم.
بر اساس شنیده ها هر کدام از بازیگران با نام اصلی خود و موقعیت اجتماعی خودشان بازی می کنند. پذیرفتن چالش بازی کردن سحر قریشی که بازیگر است اما خود شما نیستید، برای تان چگونه بود؟
- من نقش خودم را دارم اما خودم نیستم و این موضوع آنقدر هوشمندانه نوشته شده بود که گاهی در بعضی از سکانس ها احساس می کنم چقدر حرف های این سحر قریشی جدید شبیه حرف های خود من است.

مثلا در جایی وقتی یک خبرنگار با من مصاحبه می کند، دقیقا حرف هایی که در فیلمنامه نوشته شده بود که در یکی از مصاحبه هایم با یک خبرنگار بیان کرده بودم. این هوشمندانه بودن را از این بابت می گویم که مخاطب با خودش می گوید خب اینجا خود سحر قریشی است اما در روند داستان جاهایی وجود دارد که می گوید امکان ندارد سحر قریشی واقعی این کار را انجام دهد و واقعا امیدوارم این کار دیده شود و این جنس تولید باز هم تکرار شود.
به عنوان اولین تجربه کاری با محمد حسین لطیفی، بازیگری زیر نظر او را چطور ارزیابی می کنید؟
- کار با آقای لطیفی خیلی جذاب و دلپذیر است چون آنقدر خوش انرژی است که ما در طول روز گذر زمان را اصلا احساس نمی کنیم. البته من قرار بود در ساخت ایران با ایشان همکاری کنم که قسمت نشد.
این سریال پس از تجربه «آسپرین»، دومین تجربه شما در نمایش خانگی و در واقع فضایی جدا از مدیوم سینما و تلویزیون است.
- در سریال «آسپرین» که واقعا حضور خیلی از بازیگران افتخاری بود و من هم همین طور. در واقع بیشتر روی حساب دوستی و رفاقت و اینکه کارگردان جوان با انگیزه بود، ما همکاری کردیم که امیدوارم در فصل دوم اش اتفاق خوبی برای آن بیفتد. راستش را بخواهید، به نظر خودم «پیکسل» دومین کار جدی سریالی من پس از مجموعه «دلنوازانه» است که البته در مدیومی قرار دارد که اصلا با هیچ کاری قابل مقایسه نیست.
خارج از چارچوب تلویزیون، ممیزی ها کمتر است و دست نویسنده، بازیگر و کارگردان بازتر، اما در «آسپرین» معلوم شدت که حتی فارغ از ممیزی ها، استفاده عجیب غریبی از کاراکتر شما به لحاظ پوشش و نوع داستان نمی شود. این خواست شخصی خودتان بوده که قائل به چارچوب سفت و سخت باشید؟
- بحث تلویزیون را به طور کل کنار بگذارید چون دیگر بیننده ای ندارد که بخواهیم درباره اش صحبت کنیم اما در حال حاضر بازار رسانه های رقیب تلویزیون داغ است و چه بهتر که به جای دانلود سریال های خارجی حالا بنشینیم و سریال های ساخت خودمان را ببینیم اما اگر بخواهند برای این رسانه جدید هم ممیزی های من درآوردی که در دین هم نیست قرار دهند، راه جذب مخاطب برای نمایش خانگی و امثال آن را هم از بین می برند.
ظاهرا قرار بود در سریال «پریا» شما بازیگر نقش اصلی باشید؛ چرا این اتفاق نیفتاد؟
- برای «پریا» پیشنهاد نداشتم اما برای همکاری در سریال «دختران حوا» و «آوای باران» سعید سهیلی نزاده دعوت شده بودم و حتی بحث قرارداد هم پیش آمده بود اما تلویزیون اجازه حضور به من نداد. البته این اتفاق هیچ چیزی از من کم نکرد. باید ببینیم کسانی که صلاح تلویزیون را تعیین می کنند چه کسانی هستند؟ چون از دید آنها صلاح این است که بازیگرانی که حتی کشش دو قسمت بازی ندارند، 50 قسمت بازی می کنند و از این سریال به آن سریال و از این شبکه به آن شبکه در حال رفت و آمد هستند.

نتیجه این می شود که مردم سریال ها را نگاه نمی کنند و به سمت شبکه های ماهواره می روند. وقتی عرف جامعه ما مشخص است اما ممیزی های تلویزیون از این عرف پای خودشان را فراتر می گذارند و مثلا می گویند این خانم صلاح نیست در تلویزیون باشد چه باید کرد. آیا کسی که این صلاح را تعیین می کند در جایگاهی است که تصمیم بگیرد؟ مدیران به جای سامان دادن به امور فکر این هستند که کی ممنوع الکار شود کی نه؟ الان خیلی از کسانی که با تلویزیون کار کرده اند، طلبکار هستند.
اگر الان کسی مثل سعید سهیلی زاده به شما پیشنهاد سریال تلویزیونی بدهد قبول نمی کنید؟ چون در جایی گفته بودید دیگر به تلویزیون بر نمی گردم.
- نه بر نمی گردم چون تلویزیون خودش، من را به عنوان بازیگر به جامعه معرفی کرد، به من پر و بال داد و از دست آقای ضرغامی بابت نقشم جایزه گرفتم اما حالا به نحوی که فقط می شود نام آن را خودزنی گذاشت، من را از تلویزیون می رانند. معلوم است که دیگر بر نمی گردم. البته در شرایط موجود، تلویزیون واقعا به سحر قریشی ها احتیاج دارد. وقتی از بازیگرانی بهره گرفته می شود که حتی دو نفر هم در خیابان آنها را نمی شناسند و به اندازه مدیوم تلویزیون محبوب نیستند، نشان از مدیریت غلط تلویزیون است.
کمی احساس با قضیه برخورد نمی کنید؟
- اتفاقا کاملا حرفه ای دارم صحبت می کنم. اگر بخواهم از دید احساسی صحبت کنم، باید بگویم الان نزدیک به هفت سال است که ممنوع الکار هستم و بارها در این باره مصاحبه داشتم و گفته ام دلیل این موضوع را نمی دانم. واقعا نمی دانم کجا باید چیزی به کسی می گفتم و نگفتم یا د ر جایی کسی را نشناخته ام یا ... که من را کنار گذاشتند. وقتی می بینم هیچ کس در این هفت سال دلیل ممنوع الکاری من را نگفته و به من جوابی نمی دهند، در نهایت به این جواب های کاملا شخصی می رسم.
به موفقیت «پیکسل» امیدوار هستید؟
- ژانر معمایی این سریال باعث می شود مردم مدام پیگیر داستان باشند تا نتیجه آن را ببینند. از طرفی اینقدر در بعضی از سریال های اخیر تلویزیون آب بسته شده که مردم تشنه دیدن یک داستان و یک سریال خوب هستند. همچنین می توانند با «پیکسل» متوجه این شوند که یک بازیگر یا یک شخص معروف هم می تواند درگیر خیلی از مسائل روزمره زندگی و حتی داستان های هیجان انگیز شود.