صفحه نخست

آموزش و دانشگاه

علم‌وفناوری

ارتباطات و فناوری اطلاعات

سلامت

پژوهش

علم +

سیاست

اقتصاد

فرهنگ‌ و‌ جامعه

ورزش

عکس

فیلم

استانها

بازار

اردبیل

آذربایجان شرقی

آذربایجان غربی

اصفهان

البرز

ایلام

بوشهر

تهران

چهارمحال و بختیاری

خراسان جنوبی

خراسان رضوی

خراسان شمالی

خوزستان

زنجان

سمنان

سیستان و بلوچستان

فارس

قزوین

قم

کردستان

کرمان

کرمانشاه

کهگیلویه و بویراحمد

گلستان

گیلان

لرستان

مازندران

مرکزی

هرمزگان

همدان

یزد

هومیانا

پخش زنده

دیده بان پیشرفت علم، فناوری و نوآوری

ستاره‌ای که منظومه‌اش را بلعیده

کیهان‌شناسان در مرکز دانشگاهی شیکاگو ستاره‌ای را در نزدیکی منظومه شمسی و مشابه با خورشید کشف کردند که تقریبا تمامی منظومه‌اش را بلعیده است.
کد خبر : 143667

به گزارش گروه علم و فناوری آنا به‌نقل از وب‌سایت دانشگاه شیکاگو، اطراف هر ستاره‌ای میدان جاذبه قدرتمند وجود دارد و برخی از ستاره‌ها در کهکشان بی‌انتها، این شانس را دارند که چند سیاره یا حتی ستاره‌های کوچک‌تر را در کمند این میدان به دام بیندازند.


در فاصله 300 سال نوری از زمین، ستاره‌ای به‌نام HIP68468 زندگی می‌کند که چندسالی‌ است زیر نظر اخترشناسان قرار گرفته است. این ستاره بسیار شبیه خورشید ماست اما دو سیاره بیشتر در اطرافش نیستند، یکی در مداری نزدیک به مدار زمین و در ابعادی شبیه زمین و دیگری مشابه نپتون در منظومه شمسی. آنچه توجه ستاره‌شناسان را به این منظومه جلب کرد، میزان لیتیوم موجود در ستاره HIP68468 بود.


براساس اعلام، مقدار لیتیوم موجود در این ستاره، چهار برابر مقداری‌ است که در یک ستاره با عمر 6 میلیارد سال انتظار می‌رود. ستاره‌ها به‌ طور معمول در طول زمان لیتیوم و دیگر فلزات مقاوم در برابر حرارت را می‌سوزانند و از دست می‌دهند اما با مقدار لیتیوم و دیگر فلزاتی که در این ستاره وجود دارد می‌توان شش سیاره زمین ساخت. این موضوع توجه ستاره‌شناسان را به خود جلب کرد و متوجه شدند که ستاره مذکور در حال بلعیدن منظومه خود است.


به گفته یکی از اساتید دانشگاه ییل، در توضیح چرایی چنین نتیجه‌گیری‌ای، می‌توان این طور توضیح داد که وقتی گربه‌ای در کنار قفس خالی نشسته و پرهای زردزنگ از دور دهانش بیرون زده است، پس با دقت و شانس بالایی می‌توان حدس زد که گربه قناری را خورده است.


کشف آنچه در این منظومه گذشته، به درک آینده احتمالی منظومه شمسی کمک می‌کند اما باید توضیح داد که جایی برای نگرانی نیست چراکه میلیاردها سال زمان لازم است تا جاذبه‌ها و دافعه‌های موجود در میان سیاره‌ها و خورشید باعث شود که منظومه شمسی توسط ستاره‌اش بلعیده شود.


مدل‌سازی‌های کامپیوتری نشان می‌دهد که زمین حداقل تا چند میلیارد سال دیگر از چنین پدیده‌ای در امان است و در آن زمان نیز ابتدا عطارد و سپس زهره بلعیده خواهند شد.


مترجم: محمدرضا احمدی‌نیا




انتهای پیام/

ارسال نظر