فقیهه سلطانی: از تکرار کردن خودم خسته شده بودم/ اگر قرار باشد نقش اصلی بازی نکنم فیلم باید متفاوت و خاص باشد
فقیهه سلطانی که آخرین حضورش در سینما به «جداافتاده» ساخته داوود موثقی و سال 1383 برمی‌گردد، در گفت‌وگو با خبرنگار فرهنگی آنا از دلایل دوری‌اش از سینما و همچنین حضور در «جاودانگی» گفت: «فیلم «جاودانگی» تجربه جذابی بود؛ چه از نظر کارگردانی و چه از نظر فیلمنامه. نکته دیگر بازی در قالب شخصیتی بود که با من تفاوت زیادی داشت. دلیل اصلی استقبالم از فیلم، اختلاف زیادی بود که با شخصیت داشتم. یکی از نکته‌هایی که همیشه برایم جذاب بوده، پذیرفتن نقش‌هایی متفاوت است. نقش‌هایی که از من دور هستند و شباهتی به خودم ندارند. راستش خسته شدم از تکرار کردن خودم و بازی در فیلم‌هایی که شخصیت هیچ تفاوتی با خودم ندارد؛ چون در این شرایط امکان مانور دادن روی شخصیت وجود ندارد.»
مخاطب خاص باارزش است
سلطانی درمورد مخاطبان فیلم «جاودانگی» که در گروه هنروتجربه و با تماشاگر محدود اکران خواهد شد، گفت: «نکته مهم در مورد فیلم «جاودانگی»، دیده شدن توسط مخاطبانی است که سینما را جدی‌تر دنبال می‌کنند و تعدادشان محدود است. این نکته باارزشی است. البته به هیچ‌وجه اهمیت مخاطب عام را زیرسوال نمی‌برم ولی مخاطب خاص هم باارزش است. بنابراین لزومی ندارد تمام فیلم‌ها برای مخاطب عام ساخته شوند. یکی از دلایل اصلی انتخاب این نقش و بازی در «جاودانگی» همین موضوع بود. وقتی مدت‌زمان فیلم 145 دقیقه است؛ یعنی در حوصله هر مخاطبی نمی‌گنجد. مخاطب در مواجهه با مدت‌زمان فیلم، از خودش می‌پرسد آیا حوصله دیدن این فیلم را دارم؟ خوشبختانه فیلم را با مردم در سالن دیدم و آن‌ها خوش‌شان آمد و تا انتها در سالن ماندند و با رضایت از سالن بیرون رفتند.»
همیشه با نقش‌های اصلی در سینما ظاهر شدم
وی ادامه داد: «در این سال‌ها پیشنهادهای حضور در فیلم‌های معمولی و بازی در نقش‌های معمولی را رد کردم و با پیشنهادهای خاصی مواجه نشدم تا «جاودانگی»؛ فیلمنامه‌ای که واقعا مرا جذب کرد. همیشه با نقش‌های اصلی در سینما ظاهر شدم و هیچ‌وقت نقش فرعی نداشتم. ترجیح می‌دهم این جایگاه را حفظ کنم و اگر قرار باشد در فیلمی بازی کنم که نقشش اصلی‌اش نباشم، باید فیلمی متفاوت و خاص باشد.»
ممکن بود با اشتباهی کوچک تمام زحمات گروه از بین برود
این بازیگر درمورد تجربه فیلمبرداری «جاودانگی» و شباهتش با نمایش هم گفت: «فیلم «جاودانگی» تجربه سخت و جذابی بود. از آن‌جایی که تئاتری بوده‌ام، چنین تجربه‌ای را داشته‌ام و فیلمبرداری بدون قطع شدن برایم ناآشنا نبود. این فیلم هم ماهیتی نزدیک به نمایش داشت اما کمی متفاوت بود. توی نمایش شما شاید بتوانید جایی اشتباه کوچکی کنید و سریع درستش کنید ولی در این شرایط ممکن بود با اشتباهی کوچک تمام زحمات گروه از بین برود.»
یک ماه قبل از فیلمبرداری تمرین مداوم داشتیم
سلطانی در پاسخ به این سوال آیا پلان/ سکانس بودن «جاودانگی» به کیفیت بازی‌ها لطمه زده است؟ گفت: «راستش کیفیت پایین نیامد چون ما تمرین زیادی داشتیم. یک ماه قبل از فیلمبرداری تمرین مداوم داشتیم.»
هیچ‌وقت از کارهایم رضایت کامل ندارم
فقیهه سلطانی در انتها هم گفت: «هیچ‌وقت از کارهایم رضایت کامل ندارم. معمولا امروزم با دیروز متفاوت است و وقتی کار قبلی‌ام را می‌بینم، با خودم می‌گویم ای‌کاش این‌کار را کرده بودی یا آن کار را نکرده بودی...»
گفت‌وگو از سعید طاهری
انتهای پیام/