تئاتر کودک را برای کودک نمیسازیم!
بهنام شرفی، بازیگر و داور بخش خیابانی جشنواره تئاتر کودک درباره ارزیابی اجراهای جشنواره در گفتوگو با آنا گفت: یک هفته درگیر داوری بودم و بیشتر کنار گروههای بخش خیابانی حضور داشتم. از آنجا که داور بخش خیابانی بودم و داوری این بخش طی سه روز انجام شد، فرصت چندانی برای تماشای اجراهای صحنهای نداشتم. اما حقیقتاً در بخش خیابانی شگفتزده شدم. تصورم این بود که نمایشهای کودک معمولاً با پیامهای سادهتر و فرم ابتداییتری ارائه میشوند، اما امسال کیفیت آثار بسیار بالا بود.
وی ادامه داد: شب جمعبندی آرا، ما حدود سه تا چهار ساعت جلسه داشتیم و چندبار مجبور شدیم برای استراحت وقفه دهیم، چون انتخاب میان ده کارِ باکیفیت واقعاً سخت بود. به نظرم جشنواره امسال، حداقل در بخش خیابانی، کاملاً موفق ظاهر شد.
وقتی نمایش کودک، مخاطب بزرگسال دارد
این بازیگر درباره نقدهای واردشده به بخش صحنهای جشنواره توضیح داد:این موضوع یک معضل قدیمی است و نیاز به آسیبشناسی جدی دارد. پرسش اصلی این است که ما برای چه کسی کار تولید میکنیم؟ آیا داریم به بزرگسالان میگوییم چگونه با کودکان رفتار کنند؟ یا به کودکان آموزش میدهیم چگونه زندگی کنند؟
وی افزود: گاهی پیامها و ساختار نمایش آنقدر بزرگسالانه است که انگار مخاطب اصلی، بزرگترها هستند، اما با عنوان «نمایش کودک» روی صحنه میروند. این عدم تفکیک، هم مخاطب را سردرگم میکند و هم کار هنرمندان را سختتر.
نیاز به تعریف روشن از مخاطب تئاتر کودک
شرفی با تأکید بر ضرورت شفافیت در تولید آثار کودک گفت: به نظرم باید به یک تعریف روشن برسیم: مخاطب ما کودک است؟ والدین کودکاند؟ یا هر دو؟ هرکدام از این انتخابها زبان، فرم و شیوه روایت متفاوتی میطلبد. امیدوارم در سالهای آینده این بحث جدیتر مورد توجه قرار گیرد.
فاصله با اجراهای کودک در سالهای اخیر
وی در پاسخ به این پرسش که آیا اجراهای کودک را بهطور مستمر دنبال میکند، بیان کرد: راستش نه به شکل مستمر. آخرین حضور جدی من در تئاتر کودک برمیگردد به سال ۹۱ که به عنوان بازیگر در یک اثر کودک حضور داشتم. البته تجربههای قدیمیتری هم دارم؛ سالها قبل برای مهدکودکها اجرا میرفتیم و مخاطب ما حتی خردسالان زیر شش سال بودند. با این حوزه غریبه نیستم، اما کمیت فعالیتهایم در سالهای اخیر کم بوده است.
کار کودک؛ سخت، پرزحمت و کمدرآمد
شرفی درباره احتمال ورود به کارگردانی یا تولید آثار کودک نیز گفت: فعلاً نه. دغدغهاش را نداشتهام. کار کودک واقعاً سخت است؛ نیاز به دانش روانشناسی کودک، صرف زمان و انرژی بسیار و البته صبوری دارد. از نظر اقتصادی هم حوزهای نیست که بتوان از آن ارتزاق کرد.
او در پایان تأکید کرد: به همین دلیل معتقدم کسانی که در این حوزه فعالاند، آدمهای بسیار فداکار و دلسوزی هستند که باید قدر زحمتشان را دانست.
انتهای پیام/