ویدئوهای حیاتوحش تولیدشده با هوش مصنوعی جان حیوانات واقعی را به خطر میاندازند
به گزارش «سایتکدیلی» (SciTechDaily)، یک ویدئوی پربازدید در شبکههای اجتماعی نشان میدهد که یک پلنگ وارد حیاط پشتی خانهای میشود که در آن یک کودک در حال بازی است؛ سپس یک گربه خانگی با جسارت به پلنگ نزدیک شده و آن را فراری میدهد. این کلیپ بیش از یک میلیون «لایک» دریافت کرده و بیش از ۱۵ هزار بار به اشتراک گذاشته شده است.
ویدئوهای محبوب دیگر نیز خرسها یا گوزنهایی را نشان میدهند که روی ترامپولینی در حیاط پشتی بالا و پایین میپرند و در نمونهای دیگر، سه راکون بر روی پشت سه کروکودیل ایستادهاند و در حالی که رودخانه آنها را میبرد، شناورند. تمام این صحنهها توسط هوش مصنوعی تولید شدهاند و سطح بالای واقعگرایی آنها باعث میشود باورپذیر به نظر برسند.
پیامدها برای شناخت و برداشت عمومی از حیات وحش
با رایجتر شدن چنین ویدئوهایی و محدود بودن پژوهش علمی درباره این موضوع، پژوهشگران گروه GESBIO در دانشگاه کوردوبا (خوزه گوئررو، فرانسیسکو سانچس، آنتونیو کارپیئو، روثیو سرانو و تامارا مورییو) بررسی کردهاند که محتوای حیات وحش تولید شده با هوش مصنوعی چگونه بر درک عمومی و حفاظت از گونههای وحشی اثر میگذارد.
تحلیل آنها از ویدئوهایی که بیشتر از همه به اشتراک گذاشته شدهاند، چند نگرانی عمده را آشکار میکند:
برداشتهای نادرست از اینکه حیوانات وحشی چگونه رفتار میکنند (برای مثال، اینکه بسیار بعید است یک پلنگ وارد حیاط پشتی خانهای میشود یا اینکه یک گربه بتواند آن را فراری دهد)، نسبت دادن صفات انسانگونه به حیوانات، و افزایش فاصله میان انسان و جهان طبیعی.
گوئررو توضیح میدهد: «این ویدئوها ویژگیها، رفتارها، زیستگاهها یا روابط میان گونههایی را بازتاب میدهند که واقعی نیستند. برای مثال، ما شکارچیان و طعمهها را میبینیم که با هم بازی میکنند. آنها حیواناتی را به ما نشان میدهند که رفتارهایی انسانی دارند که بسیار دور از واقعیت است».
او ادامه میدهد: «ویدئوی کودک در حال بازی در حیاط، همان که پلنگ را نشان میدهد، حفاظت از این گونه را تضعیف میکند؛ زیرا شما هرگز در آن موقعیت با این حیوان روبهرو نخواهید شد».
روثیو سرانو میگوید: «میان شهروندان و حیات وحش شکاف کاملی ایجاد شده است که به ویژه میان کودکان دوره ابتدایی محسوس است؛ همانطور که در پروژه IncluScienceMe مشاهده کردیم، که نشاندهنده کمبود آگاهی درباره جانوران محلی در میان کودکان است. این ویدئوها پیوندهای نادرست با طبیعت ایجاد میکنند؛ زیرا گونههای آسیبپذیر در این ویدئوها فراوان به نظر میرسند و این برای تلاشهای حفاظتی پیامد منفی دارد».
این ویدئوها همچنین موجب ناامیدی کودکان خردسال میشوند؛ کودکانی که انتظار دارند در طبیعت خارج از شهر حیواناتی مانند برگچهخوار (کَپیبارا) را ببینند یا حیوانات وحشی به پیشواز آنها بیایند. سرانو تاکید میکند: «اگر کودکان خردسال به طبیعت خارج از شهر بروند و این حیواناتی را که ویژگیها یا رفتارهای کاریزماتیک یا جادویی دارند پیدا نکنند، نتیجه آن برخلاف هدف ارتباط با طبیعت خواهد بود».
از آنجا که کودکان عمدتا از طریق محتوای بصری یاد میگیرند، این ویدئوها برداشتهای گمراهکنندهای درباره حیاتوحش ایجاد میکنند. اثر این موضوع با وابستگی فزاینده مخاطبانِ کمسنتر به شبکههای اجتماعی برای کسب اطلاعات بیشازپیش افزایش مییابد.
تاثیر بر تقاضا برای حیوانات خانگی عجیب وغریب و رفتار عمومی
«تامارا مورییو» میگوید: «ما با یک مشکل جدی دیگر نیز مواجهیم. افزایش تقاضا برای گونههای عجیب وغریب بهعنوان حیوان خانگی». قرار گرفتن در معرض این حیوانات عجیب و غریب و کاریزماتیک که در ویدئوها دارای خلقوخوهای اجتماعی نشان داده میشوند، باعث میشود افراد بیشتری بخواهند آنها را در خانه نگه دارند.
استراتژیهایی که این تیم پیشنهاد میکند شامل این موارد است: ارتقای سواد رسانهای و فراهم کردن ابزارهایی برای شهروندان به منظور پرسش و راستیآزمایی اطلاعات از طریق رجوع به منابع معتبر و همچنین طبق گفته فرانسیسکو سانچس تلاش برای گنجاندن دانش محیط زیستی در برنامه درسی مدارس، روشن سازی مفاهیمی مانند گونههای بومی و گونه غیر بومی و اینکه کودکان از سنین پایین درک کنند که اینجا شیر وجود ندارد.
این مطالعه کیفی که در نشریه «زیستشناسی حفاظت» (Conservation Biology) منتشر شده است، یک مسیر تازه پژوهشی ایجاد میکند که تاکنون مورد بررسی قرار نگرفته بود و پژوهشهای بیشتر درباره تاثیر محتوای تولید شده با هوش مصنوعی بر حفاظت از تنوع زیستی را ترغیب میکند.
انتهای پیام/