نگاهی به مستند «پلاک ۱۱۱» / در ستایش مادران شهید

به گزارش خبرنگار خبرگزاری آنا، مستند «پلاک 111» از بازگشت یک مادر به خانه ای قدیمی شروع می شود، مادر خاطراتش را از همسر درگذشته اش روایت می کند و ما در خلال آمادگی او برای میزبانی از خانواده اش، در حیاط خانه قدیمی متوجه می شویم که او مادر دو شهید است. او خانه قدیمی را همچون یک آیین، تمیز می کند و از خاک و غبار می زداید، گویی می داند که دو فرزندش برای میهمانی، از راه می رسند.

فیلمساز به خوبی به شخصیت مادر که زنی ایثارگر و قوی است اشاره دارد، مادر روایت خود را از زندگی دارد، و تنها در یک پلان اشک توی چشمش جمع می شود، او زنی باور مند و معتقد است و اعتقاد دارد که دو پسر شهیدش حضور دارند و او و بقیه را می بینند.

در سال‌های مختلف در سینما و تلویزیون (سریال و مستند) به مادران شهید ادای دین شده است. «پلاک 111» یادآور «مهمان داریم» ساخته محمدمهدی عسگرپور است در آن فیلم هم، پدر و مادری در سالخوردگی و تنهایی میزبان سه فرزند شهیدشان می شوند و حضور فرزندان به آنها آرامش و امنیت می‌دهد. در آن فیلم عسگرپور به خانواده ای ساده اشاره می کند که بر اساس باور قلبی، سه فرزندشان (یک دختر و دو پسر) به شهات رسیده و یک جانباز دارند. فضای فیلم و بازی پرویز پرستویی و آهو خردمند در نقش والدین تنها، و رنج کشیده بیننده را متاثر می کند.

در «پلاک 111» که فیلمی 30 دقیقه‌ای است، قدرت مادر در جمع کردن خانواده و پذیرفتن سرنوشت و افتخار به شهادت فرزندانش مانع از آن می شود که نگاه ترحم انگیز به او داشته باشیم. مادر ساده ای که در مشهد زندگی می کند، و خانواده ای معمولی و بدون مواهب خاص داشته اما برای آرمان هایش جنگیده و بها داده است. هیچ شعاری سیاسی از دهان این مادر و خانواده اش نمی شنویم، هر چه هست، صداقت و باوری است که بخشی از آن در روحیه ایرانی ریشه دارد و بخشی دیگر در باورهای نسلی آرمان خواه و به راستی متدین، که بهای آزادگی و اعتقادشان را با خون پرداختند. راحت بودن مادر شهید و اعضای خانواده او مقابل دوربین، یکی از امتیازهای جدی این مستند است.

«پلاک 111» (امیر اطهر سهیلی) فیلمی کوتاه است که در فیلیمو در دسترس است، فیلمی ساده به احترام همه مادران و زنانی که همه عمر در حسرت دوری از فرزندشان سوختند اما دم نزدند، حمایت خاص و موهبتی دریافت نکردند، سلامت زندگی کردند و آزادگی و اخلاص را معنا بخشیدند.