«اُوردوز» رودخانههای جهان با آنتیبیوتیکها
به گزارش «سایتکدیلی» (scitechdaily)، بر اساس پژوهشی تازه به سرپرستی دانشگاه «مکگیل» (McGill University)، رودخانههایی که میلیونها کیلومتر از سطح زمین را در بر میگیرند، اکنون به آنتیبیوتیکهایی آلودهاند که غلظت آنها میتواند رشد مقاومت دارویی را افزایش داده و حیات گونههای آبزی را تهدید کند.
این پژوهش که در مجله علمی «داوری شده» (PNAS Nexus) منتشر شده، نخستین ارزیابی جامع جهانی از آلودگی رودخانهها ناشی از مصرف آنتیبیوتیکها از سوی انسان است. تیم پژوهشی دریافت که حدود یکسوم از آنتیبیوتیکهای مصرفی جهان معادل ۸،۵۰۰ تُن حتی پس از عبور از تأسیسات تصفیه فاضلاب، وارد شبکههای رودخانهای میشود.
پژوهشگران برآورد کردهاند که هر سال حدود ۸,۵۰۰ تُن آنتیبیوتیک پس از عبور از بدن انسان و سیستمهای تصفیه فاضلاب، وارد سامانههای رودخانهای جهان میشود.
آثار پنهان، اما ماندگار داروها در محیط زیست
به گفته «هلوئیزا اهالت ماسدو» (Heloisa Ehalt Macedo)، پژوهشگر پسادکترا در رشته جغرافیا در دانشگاه مکگیل و نویسنده اصلی مقاله، «اگرچه مقدار باقی مانده هر داروی آنتیبیوتیک به صورت جداگانه در بیشتر رودخانهها بسیار اندک است و همین امر شناسایی آنها را دشوار میکند؛ اما قرارگرفتن مداوم و تجمعی این مواد در محیط زیست میتواند همچنان تهدیدی برای سلامت انسان و اکوسیستمهای آبی به شمار آید».
پژوهشگران برای دستیابی به این نتایج از یک مدل جهانی استفاده کردند که با دادههای میدانی حاصل از نزدیک به ۹۰۰ نقطه رودخانهای در سراسر جهان اعتبارسنجی شده بود. آنان دریافتند که آموکسیسیلین، پرمصرفترین آنتیبیوتیک جهان، بیش از دیگر داروها احتمال دارد در غلظتهای خطرناک در آب وجود داشته باشد؛ به ویژه در مناطق جنوب شرق آسیا که در آنجا مصرف روزافزون و نبود سیستمهای کارآمد تصفیه فاضلاب، وضعیت را وخیمتر کرده است.
تهدیدی جدی تنها از مصرف انسانی
به گفته «برنارد لهنر» (Bernhard Lehner)، استاد «هیدرولوژی جهانی» در دانشگاه مکگیل و یکی از نویسندگان پژوهش هدف این پژوهش هشدار نسبت به استفاده از آنتیبیوتیکها نیست؛ چراکه این داروها برای سلامت جهانی حیاتیاند بلکه نتایج ما نشان میدهد مصرف انسانی آنتیبیوتیکها ممکن است اثرات ناخواستهای بر محیطهای آبی و مقاومت دارویی داشته باشد. این موضوع ضرورت تدوین راهبردهای کاهش و مدیریت را برای پیشگیری یا کاستن از این پیامدها برجسته میکند.
اهمیت این یافتهها در آن است که این پژوهش فقط به آنتیبیوتیکهای ناشی از مصرف انسانی پرداخته و منابع دیگر آلودگی مانند دامداریها و کارخانههای داروسازی را در نظر نگرفته است؛ در حالی که این منابع نیز سهم بزرگی در آلودگی محیطی دارند.
نیاز فوری به پایش جهانی آلودگی رودخانهها
«جیم نایسل» (Jim Nicell)، استاد مهندسی محیط زیست در مکگیل و از نویسندگان مقاله، تاکید کرد: «نتایج ما نشان میدهد که آلودگی آنتیبیوتیکی رودخانهها که تنها از مصرف انسانی ناشی میشود، معضلی جدی است و اگر منابع دامپزشکی یا صنعتی را هم در نظر بگیریم، این مشکل به مراتب شدیدتر خواهد شد. بنابراین، ایجاد برنامههای پایش مستمر برای شناسایی آلودگیهای شیمیایی و دارویی در آبراهها ضروری است، به ویژه در مناطقی که مدل ما آنها را در معرض خطر نشان میدهد».
انتهای پیام/