ظهور هوش مصنوعی در هالیوود: آیا تحلیل‌گران فیلمنامه در خطر هستند؟

به گزارش خبرنگار خبرگزاری آنا به نقل از ورایتی، در دنیای پرسرعت و رقابتی هالیوود، جایی که هر روز انبوهی از فیلمنامه‌ها برای بررسی به دفاتر تهیه کنندگان و استودیو‌ها می‌رسد، نقش تحلیل‌گران داستان (Story Analysts) حیاتی است. اما حالا با ظهور ابزار‌های هوش مصنوعی، بسیاری از این تحلیل گران نگران آینده شغلی خود هستند. 

آیا هوش مصنوعی بهتر از انسان‌ها فیلمنامه می‌خواند؟

موریس چَپدلن، تهیه کننده مستقل کانادایی، هر هفته چند فیلمنامه بررسی می‌کند و باقی را به دانشجویانش می‌سپارد. او به تازگی استفاده از پلتفرمی به نام Greenlight Coverage را آغاز کرده که از مدل‌های زبانی بزرگ برای خلاصه سازی، امتیازدهی و حتی اظهار نظر نهایی (رد، بررسی یا توصیه) درباره فیلمنامه‌ها استفاده می‌کند. او معتقد است که این ابزار صادق‌تر و سریع‌تر از تحلیل گران انسانی عمل می‌کند.

اما همه به این اندازه خوش بین نیستند. جیسون هالوک، تحلیل‌گر فیلمنامه شاغل در استودیوی پارامونت، با همکاری اتحادیه ویراستاران، آزمایشی طراحی کرد تا تحلیل انسانی و خروجی شش ابزار هوش مصنوعی را به درستی با هم مقایسه کند. در این آزمون، فیلمنامه‌های قدیمی و منتشرنشده از جمله داستانی درباره یک حشره مهلک و یک داستان علمی‌تخیلی برگرفته از فیلم دل تاریکی به هر دو گروه داده شد.

نتایج چه بود؟

خلاصه‌ها و لوگ لاین‌های (خلاصه‌های کوتاه) تولیدشده توسط هوش مصنوعی تا حد زیادی با نسخه انسانی برابری می‌کردند؛ گاهی حتی بهتر بودند. اما زمانی که صحبت به تحلیل دقیق و یادداشت‌های عمیق رسید، هوش مصنوعی شکست خورد. در تشخیص نقاط ضعف، تحلیل شخصیت‌ها یا درک ظرافت‌های داستانی، الگوریتم‌ها شکست خوردند.

نکته مهم اینجاست: هوش مصنوعی تمایل دارد بیش از حد مثبت نگر باشد. یکی از تحلیل گران می‌گوید این مدل‌ها بیشتر مشوق‌اند تا منتقد. مثلاً یک کمدی رمانتیک که از دید هوش مصنوعی «اثری قوی با رشد شخصیتی بالا» توصیف شد، توسط تحلیل گر انسانی به عنوان «روایتی تکراری و بی رمق» توصیف شده بود. 

مخالفان چه می‌گویند؟

هالی اسکلار، تحلیل گر باسابقه شاغل در استودیوی برادران وارنر، می‌گوید: «مهم‌ترین چیز از نظر من هنگام بررسی فیلمنامه این است که ببینم آیا این موضوع دغدغه امروز جامعه است یا نه؟ یک مدل زبانی نمی‌تواند چنین کاری کند.» به‌عقیده او، هوش مصنوعی فاقد درک انسانی است و نمی‌ت واند جوهره یک اثر را مانند انسان درک کند.

با این حال، برخی متخصصان مانند کریس گیلیبرتی، مدیرعامل پلتفرم Avail، معتقدند هوش مصنوعی می‌تواند کار‌های تکراری را بر عهده بگیرد تا تحلیل گران روی بخش‌های خلاقانه‌تر تمرکز کنند. او می‌گوید: «حالا دیگر گربه از کیسه بیرون آمده؛ دیگر نمی‌شود این روند را متوقف کرد.».

اما آیا این به معنای حذف تحلیل گران انسانی است؟

نه لزوماً. بسیاری مانند آلگره رودریگز معتقدند وقت آن رسیده که تحلیل گران خود را با واقعیت جدید تطبیق دهند و به جای انکار فناوری، سعی کنند در بازی بمانند. اما خطر واقعی آنجاست که مدیران کم تجربه یا صرفاً اقتصادی در هالیوود ممکن است کیفیت را فدای سرعت و هزینه پایین کنند.

در پایان، گرچه هوش مصنوعی در برخی جنبه‌ها کمک کننده است، اما برای کشف استعداد‌های واقعی و درک عمیق آثار، هنوز به قضاوت انسانی نیاز است. تهدید واقعی نه خود فناوری، بلکه وسوسه مدیرانی است که به دنبال صرفه جویی‌های سطحی هستند و ممکن است استعداد‌های درخشان آینده را نادیده بگیرند.