صفحه نخست

آناتک

آنامدیا

دانشگاه

فرهنگ‌

علم

سیاست و جهان

اقتصاد

ورزش

عکس

فیلم

استانها

بازار

اردبیل

آذربایجان شرقی

آذربایجان غربی

اصفهان

البرز

ایلام

بوشهر

تهران

چهارمحال و بختیاری

خراسان جنوبی

خراسان رضوی

خراسان شمالی

خوزستان

زنجان

سمنان

سیستان و بلوچستان

فارس

قزوین

قم

کردستان

کرمان

کرمانشاه

کهگیلویه و بویراحمد

گلستان

گیلان

لرستان

مازندران

مرکزی

همدان

هرمزگان

یزد

پخش زنده

۰۸:۰۰ | ۱۰ / ۰۷ /۱۴۰۴
| |
در گفتگو با آنا مطرح شد

۲ بال ماندگاری ایران به روایت محمود حبیبی کسبی

شاعر آئینی کشورمان از «مذهب» و «ملیت» به عنوان دو بال ماندگاری ایران و حرکت جامعه به سوی قله‌ها یاد کرد.
کد خبر : 1001362

محمود حبیبی کسبی در گفت‌و‌گو با خبرنگار خبرگزاری آنا با تأکید بر این که پیوند دیرین مذهب و ملیت ایرانیان در جریان جنگ ۱۲ روزه بار دیگر خود را نشان داد افزود: اساساً ماندگاری ایران در طول تاریخ، همیشه بر اساس تعامل هویت ملی و هویت مذهبی رقم خورده است. هر زمانی که یکی از این دو به حاشیه رفته، کشور هم در ابعاد مختلف دچار ضعف شده است. مثل دوران پهلوی که حکومت بر ملی‌گرایی اتکا داشت و سیاستگزاران بال مذهب را فراموش کرده بودند.

 دو بال حرکت ایران به سوی کمال

این شاعر آئینی عنوان کرد: در این نیم قرن اخیر و پس از انقلاب اسلامی، به دو بال هویت ملی و هویت مذهبی ما توجه ویژه‌ای شده است و ما می‌توانیم اهتزاز پرچم کشور عزیزمان را در بلندی‌ها ببینیم. ملت ما هیچکدام از این دو رکن را کنار نمی‌گذارند. عشق به ایران و اعتقاد به هویت ملی و تمامیت ارضی در جان تک‌تک ایرانیان هست؛ کسی که به این خاک مقدس عشقی ندارد، اساساً نمی‌تواند ایرانی باشد. حاج قاسم سلیمانی که رضوان الهی نصیبش باد، چقدر قشنگ گفت که جمهور اسلامی ایران حرم است. این باعث شده نگاه ما به ایران مثل حرم اهل بیت باشد. وقتی که ایران قدرتمند باشد، سایر حرم‌های اهل بیت هم حفظ می‌شود.

حبیبی کسبی گفت: از سوی دیگر، اگر باور مذهبی ما هم کنار برود، تبدیل به یک مشت ناسیونالیست بی‌عقل می‌شویم که فقط نژادپرستانه‌ای میهنش را دوست دارند، اما باورمان این است که عشق و علاقه به میهن در باور‌ها مذهبی ریشه دارد و این دو بال همیشه به صورت یک پیوند قوی در کنار هم هستند تا ایران اسلامی ماندگار و پایدار بماند و جامعه  به سوی قله‌ها حرکت کند.

این شاعر آئینی صحبت‌های خود را بااین دو بیت به پایان برد: «نام حق است ذکر پرچم ما/ از رکاب این نگین نمی‌افتد/ تا که ما را فدایی‌اش دارد/ پرچم ما زمین نمی‌افتد»

انتهای پیام/

ارسال نظر