سرمایه اجدادی و خاطرات نوستالژیک دوران کودکی و نوجوانی در خطر

به گزارش خبرنگار خبرگزاری آنا، در متن یادداشت آرش حیدری آمده است:

به نام خداوند سبزینه‌ها

امروز چندمین روز است که کلافگی ذهنم قدرت جسمانی‌ام را تحت شعاع خود قرار داده است به‌طوری‌که حتی حال نوشتن هم ندارم و نمی‌توانم کارهای روزمره‌ام را به نحو احسن انجام دهم.

شاید با خواندن سطرهای اولیه مطلبم فکر کنید حتماً مشکل افسردگی یا تنبلی مزمن دارم یا از حادثه جان‌گدازی به‌سلامت رهایی یافته‌ام؛ اما این‌گونه نیست و ماجرا از یک خبر شوک‌آور که «بخشی از جنگل‌های بخش الوار گرمسیری در منطقه کوس کاوه یا کوس کاویان در میان زبانه‌های آتش تعمدی افراد ناشناس طعمه حریق شد و نابود گشت» شروع‌ شده است و این یعنی همه آنچه من و اقوام و خاندانم به‌عنوان سرمایه اجدادی و خاطرات نوستالژیک دوران کودکی و نوجوانی و امیدی برای برافراشته شدن سیاه‌چادری از نسل آینده یک ایل بر روی سنگ‌چین‌های آرام و به خواب‌رفته آرمان‌های ما و نابود شدند.

آنچه به‌عنوان محیط‌ ‌زیست انسان‌ها و جانوران بومی حال و آینده این سرزمین و همچنین گونه‌های نایاب جنگلی در معرض انقراض نظیر بلوط، کیکم، ونو، تمشک، ارجن، برالیک، بنه، کندر، زالزالک، انجیر، گون، شاه‌پسند و گیاهان خوراکی و دارویی نایاب مانند بن سور، ریواس، پینامه، سیر کوهی، انشق، آب نوس، فیاله، بلکینه یا کرسو،... و از میان رفتن محیط طبیعی قوچ کوهی، بز، کل و حیوانات وحشی نادر نظیر خرس سیاه، پلنگ، گرگ، روباه، کفتار، جوجه‌تیغی، گراز، سنجاب سیاه‌گوش یا کاراکال و پرندگانی همچون کبک، تیهو، شانه‌به‌سر، دال، واشه، کلاغ، دُراج و دارکوب که هرکدام در نوع خود نایاب و کم نظیر هستند.

نبود و کمبود این منابع مهم و تبدیل‌شدن این سرمایه‌های عظیم به زمین سوخته، زمینه مهاجرت بی‌رویه و خارج از عرف و بر هم خوردن نظم اجتماعی، کاهش راندمان تولید و تبدیل‌شدن جامعه مولد و مفید عشایری به حاشیه‌نشینان مصرف‌کننده شهرها و مواجه‌شدن دولت و جامعه با بحران‌های نظیر اشتغال، ازدواج و مسکن و از طرفی رها شدن بخش قابل‌توجهی از سرزمین و سرمایه ارضی مملکت و وابستگی و عدم استقلال اقتصادی کشور که از جمیع جهات باعث ضرر و خسران منطقه‌ای و ملی است.

اما باکمال تأسف باید گفت این اولین باری نیست که این خبر ناگوار اذهان عموم ایرانیان، شهروندان اندیمشکی و به‌ویژه ساکنان و مالکان این مناطق را دچار بهت و اندوه می‌کند و هر بار قول بدون عمل برخی از مسئولان و مدیران را به دنبال دارد و به نظر می‌رسد چنانچه در این زمینه اقدامات قانونی عاجلی صورت نگیرد و با خاطیان این خطای بزرگ که در واقع امنیت ملی ما را نشانه گرفته‌اند، برخورد جدی نشود، بیش از پیش شاهد گسترش این حوادث و بر هم خوردن نظم و امنیت کشور باشیم.

بنابراین در پایان با اعلام حمایت از مردم این دیار سوخته دل از مسئولان تقاضای اقدام و عمل متناسب را داریم و امیدواریم دیگر شاهد سوختن سهم طبیعی آیندگانمان نباشیم.