شادی‌هایی که ناغافل خاموش می‌شود/ غرق شدگی پایانی تلخ برای یک تفریح
مرجان همایونی، گروه اجتماعی- تعطیلات که آغاز می‌شود، افراد زیادی شال و کلاه می‌کنند و ساک‌هاست که در صندوق عقب خودروها و قسمت بار اتوبوس‌ها و قطارها جای می‌گیرد تا سفری کلید بخورد. سفری برای دور بودن از زندگی روزمره؛ گاهی اوقات این مسافرت‌ها ختم می‌شود به کنار دریا، رودخانه، ... رفتن و اما ناگهان حادثه‌ای ناگوار تمام شادی‌های را به تلخی غیر قابل بازگشتی تبدیل میکند.
استان‌های طلایه‌دار غرق شدگی
حوادث ناشی از غرق شدگی با آغاز فصل تابستان و تعطیلی مدارس بیشتر می‌شود و این زنگ خطری است برای آنهایی که تصمیم دارند به کنار رودخانهها، دریاها،دریاچه‌ها،... بروند. طبق آمار اعلام شده از سوی سازمان پزشکی قانونی، استان خوزستان سال گذشته با 132 غرق شدگی طلایه‌دار این ماجرا بوده است و استان‌های مازندران و گیلان با 116 و 105 مورد غرق شدگی، بعد از خوزستان این رکورد را از آن خود کرده‌اند و 748 مرد و 131 زن قربانی این حادثه در سال گذشته بودند.
شناخت محل شنا
بی‌شک 879 نفری که سال گذشته جانشان را بر اثر خفگی در آب از دست دادند، تصورش را نمی‌کردند که تفریحشان در کنار آب، کامشان را به مرگ و زندگی‌شان را به نابودی بکشاند چرا که موارد ایمنی را رعایت نکرده و با این امید که شنا بلد هستند تن به آب می‌دهند، ولی نمی‌دادنند که تن به آب دادن تنها شرط حضور در آب نیست.
یکی از ناجیان غریق جمعیت هلال‌احمر می‌گوید: «جالب است بدانید که آمار غرق شدگی در شب، به مراتب بیشتر از غرق شدگی در روز است. علت این اتفاق این است که در ساعات تاریکی هوا دید کمتر است و شناگران در مناطقی شنا می‌کنند که کسی برای نجات حضور ندارد. از سوی دیگر، شب‌ها اغلب دریا توفانی است به همین دلیل حتی افراد بومی استان‌های شمالی هم در تاریکی شنا نمی‌کنند. آشنا نبودن گردشگران با فنون شنا در محیط دریا نیز دلیل دیگری بر این ماجراست. این را هم نباید فراموش کرد که مهارت شنا کافی نیست و باید شناختی از محیطی که برای شنا انتخاب شده نیز داشته باشیم.»
دلایلی برای غرق شدگی
جلال ملکی، سخنگوی سازمان آتش‌نشانی مهم‌ترین علت غرق‌شدگی را بی‌احتیاطی قربانیان اینگونه حوادث می‌داند و می‌گوید: «در بسیاری از مواقع فرد خودش به خوبی می‌داند که با فنون شنا آشنایی ندارد اما باز هم در محل‌های پر عمق دریا، شنا میکند. افراد باید بدانند که شنا در جاهای پر عمق دریا و در میان آب‌های خروشان با جایی مثل استخر که سطح محکم و مسطحی دارد متفاوت است. در محل‌هایی مثل دریا که ماسه‌ها در زیر پا در حال حرکت است یا موج می‌آید، تخصص شنا چندان کاربردی ندارد. نکته جالب این است که تعداد افراد فوت شده که شناگر بوده‌اند، زیاد است، در مواقعی که ماسه‌های زیر پا خالی شود یا گرداب آبی ایجاد می‌شود دیگر نمی‌توان حرف از تخصص زد.»
سخنگوی آتش‌نشانی تهران خاطرنشان کرد: «خیلی اوقات شنیده ایم که می‌گویند ترس باعث غرق شدن یک فرد شد. در تحلیل این صحبت باید گفت وقتی فردی در شرایط غرق‌شدگی قرار می‌گیرد و می‌ترسد، شوکی به بدنش وارد می‌شود که باعث انقباض بدن می‌شود، به طوری که فرد احساس میکند کنترل بدنش را از دست داده و بدنش دچار گرفتگی عضلانی شدیدی شده است، در اینگونه مواقع فرد اگر هم بخواهد، نمی‌تواند حرکتی کند. البته این موضوع در مورد همه افراد صدق نمی‌کند زیرا برخی از افراد تجربه خوبی دارند و می‌توانند خود را در شرایط نجات قرار دهند. بنابراین هرچقدر آشنایی با فن شنا کمتر باشد ترس و خطر غرق‌شدگی هم بیشتر می‌شود.»
در غرق‌شدگی چه باید کرد؟
سخنگوی آتش‌نشانی تهران ادامه می‌دهد: «گاهی فرد هنگام شنا در مناطق ممنوعه دچار گرفتگی عضلات می‌شود، در این مواقع فرد شنا بلد باشد یا نباشد فرقی نمی‌کند و دچار غرق‌شدگی می‌شود. اغلب در مناطق ممنوعه تابلوی «شنا ممنوع» نصب شده است. شاید بتوان گفت نظارت‌ها ضعیف است اما نمی‌توانیم بگوییم حفاظتی صورت نمی‌گیرد، در واقع برای جلوگیری از حوادث غرق‌شدگی باید مردم همکاری لازم را داشته باشند و از شنا در مناطق ممنوعه خودداری کنند. بهتر است زمانی که فردی دچار غرق‌شدگی می‌شود و او را از آب می‌گیرند هرچه سریع‌تر اورژانس و آتش‌نشانی را خبر کنند اما در صورتی که احساس می‌کنند فرصت کم است باید فرد حادثه دیده را وارونه کنند تا آبی که داخل ریه‌هایش رفته خارج شود. این یک کار تخصصی است و فردی که برای کمک می‌آید باید با اصول کمک‌های اولیه آشنایی داشته و انواع تنفس مصنوعی را بلد باشد و بداند چه موقع باید تنفس مصنوعی بدهد.
برای مثال اگر فردی را از آب بیرون بیاورند و در گلو و بینی‌اش گل و ماسه باشد تنفس مصنوعی دردی را دوا نمی‌کند زیرا ابتدا باید مجاری تنفسی‌اش را باز کنند. در هر صورت حداقل کاری که می‌توان در این مواقع انجام داد برگرداندن مصدوم به پهلو و ضربه به پشت او است تا از این طریق آب داخل ریه‌اش خالی شود.»
بالاترین آمار از آنِ رودخانهها
موضوع دیگری که باید به آن توجه داشت این است که غرق شدگی در رودخانهها بیشترین آمار را به خود اختصاص داده است. طبق اعلام سازمان پزشکی قانونی، سال گذشته 224 نفر در کشور غرق شدند که این آمار در برابر غرق شدگی 879 نفر در رودخانهها، نسبتی حدود یک چهارم را به خود اختصاص داده است که موضوع قابل تاملی است و بعد از آن غرق شدگی در دریا، استخرها، کانال، دریاچه مصنوعی، سد، چاه، دریاچه طبیعی و سایر مکان‌ها رتبه‌های بعدی را از آن خود کرده‌اند.
علت اینکه غرق شدگی در رودخانهها به تناسب از سایر غرق شدگی‌ها بیشتر است این است که طبق اعلام پزشکی قانونی رودخانهها از پایین‌ترین امنیت برای شنا برخوردارند و از طرفی شناگران احتمال نمی‌دهند که امکان غرق شدن در رودخانه وجود دارد، به همین دلیل بی‌گدار به آب می‌رنند.
از طرفی نجات غریق‌ها در کنار رودخانهها حضور ندارند و در صورت بروز حادثه کمک‌رسانی با مشکل مواجه می‌شود. یکی دیگر از دلایلی که آمار غرق شدگی در رودخانهها را بالا می‌برد نمایان نبودن گودی و عمق بستر رودخانه و وجود سنگ و اشیاء تیز، احتمال برخورد سر و شکستگی است.
انتهای پیام/