منشأ گردوغبار، فعال شدن کانونهای اطراف تهران است/ ماندگاری آلودگی هوا تا پایان هفته
فاطمه کریمی، مدیرعامل شرکت کنترل کیفیت هوای تهران در گفتوگو با خبرنگار آنا درباره وضعیت کنونی آلودگی هوای تهران ناشی از گردوغبار گفت: بر اساس اعلام رسمی سازمان هواشناسی کشور، این پدیده حداقل تا پایان هفته جاری در پایتخت ادامه خواهد داشت. با توجه به مدلهای پیشبینی گرد و خاک، کاهش بارشها و گسترش خشکسالی، پیشبینی میشود وقوع چنین شرایطی در روزهای گرم و خشک آینده نیز استمرار داشته باشد.
وی در تشریح منشأ این آلودگیها اظهار داشت: گسیل تودههای گرد و خاک در تهران عمدتاً ناشی از وزش باد شدید، بهویژه در ساعات پایانی روز، و فعال شدن کانونهای گرد و غبار در اطراف تهران و استانهای همجوار است که منجر به شکلگیری و انتقال ذرات معلق به سطح شهر میشود.
مدیرعامل شرکت کنترل کیفیت هوای تهران با اشاره به لزوم برخورد همزمان با عوامل طبیعی و انسانی در کنترل این پدیده، گفت: منشأ طوفانهای گرد و غبار اغلب مناطق گرم و خشک هستند که بهدلیل خشکسالیهای مداوم، افزایش دما و کاهش چسبندگی بافت خاک مستعد طوفانهای گرد و خاک میشوند. در عین حال، فعالیتهای انسانی مانند ساختوسازهای گسترده، استخراج معادن شن و ماسه، تردد در جادههای خاکی و نبود پوشش گیاهی کافی نیز این روند را تشدید میکند.
راهکارهای اجرایی برای مقابله با گرد و غبار
کریمی مقابله مؤثر با پدیده گردوغبار را نیازمند رویکردی ترکیبی در دو سطح کوتاهمدت و بلندمدت دانست و افزود: در کوتاهمدت، اقداماتی مانند استفاده از مالچپاشی برای تثبیت خاکهای بیابانی و مسیرهای خاکی، ایجاد کمربندهای سبز و بادشکنهای زنده و غیرزنده در اطراف شهرها و اراضی کشاورزی، و آگاهسازی عمومی درباره مخاطرات گردوغبار و راههای مراقبت از سلامت میتوانند نقش مهمی در کاهش آثار فوری این پدیده ایفا کنند.
در بلندمدت نیز احیای تالابها و دریاچههای خشکشده که به کانونهای گرد و خاک تبدیل شدهاند، افزایش پوشش گیاهی در مناطق بیابانی و نیمهخشک، مدیریت پایدار منابع آب و ترویج کشاورزی مقاوم به خشکی، اجرای پروژههای مقابله با بیابانزایی در چارچوب برنامههای بینالمللی، تقویت شبکههای پایش و هشدار منطقهای و همچنین همکاری با کشورهای همسایه برای کنترل کانونهای فرامرزی گرد و غبار از جمله راهبردهای کلیدی محسوب میشوند.
وی در پایان تأکید کرد: استفاده از تجربیات جهانی و جلب حمایت مالی و فنی نهادهای بینالمللی برای پروژههای تثبیت خاک و احیای اراضی تخریبشده باید در اولویت برنامهریزیهای زیستمحیطی کشور قرار گیرد. بدون رویکردی منسجم و فرابخشی، مهار این بحران پرهزینه و آسیبزا ممکن نخواهد بود.
انتهای پیام/