قدس و دگردیسی بازیگران خاورمیانه

هم اکنون و در آستانه روز قدس بیشتر کشورهای مهم منطقه و یا عناصر موثر و دخیل در مسئله فلسطین به دلیلی از نفس افتاده‌اند. عمده نیروهای اصلی و حاضر در میدان مبارزه فلسطینی همچون حماس نیز هم کم اشتباه استراتژیک نداشته و هم در موضع انفعالی افتاده اند و نیاز به تحولاتی است که صحنه را دگرگون کند. دیگر از سفرهای متعدد مقامات کاخ سفید و یا وزارت خارجه آمریکا به منطقه برای کنار هم نشاندن فلسطینیها و صهیونیستها خبری نیست. سفرهائی که همیشه وقوع پخت و پزهای پشت پرده آمریکا در منطقه را در پی داشته است. سفرهائی که منجر به موافقتنامه های اسلو بین رژیم صهیونیستی با مقامات فلسطینی در سال 1993 و وادی عربه در سال 1994 با ا ردن شد که اولین رو در رو نشستن صهیونیستها با فلسطینیها و کشورهای منطقه بود.

زمانی با احتیاط گفته میشد که اولویتهای سیاسی آمریکا در منطقه تغییر کرده است اما الان به وضوح میتوان دید که واقعا" سیاستهای منطقه‌ای آمریکا متحول شده است. از جهت دیدگاه راهبردی آمریکائیها علاقه و اصراری به حل واقعی مسئله خاورمیانه بصورت گذشته که تلاش نمایند دو طرف به پای میز مذاکره آمده و با هم تفاهماتی داشته باشند را ندارند بلکه بیشتر بدنبال مدیریت تحولات منطقه از طریق حذف حواشی مسئله خاورمیانه هستند. راهبرد آمریکا بجاگذاری زمین سوخته از طریق تضعیف، کوچک‌سازی و خود مشغولی کشورهای موثر منطقه و همسایه رژیم صهیونیستی و تشدید اختلافات درونی نیروهای فلسطینی است.

بدبنال همین راهبرد است که آمریکا نه تنها ریخت و قیافه ژئوپلیتیکی منطقه را بهم ریخته است بلکه حرکتها و خیزشهای مردمی در منطقه را تغییر مسیر داده است. آمریکا در سوریه بدنبال جنگ نیابتی طائفی و تقویت زمینه های رشد و شکلگیری داعش، و تلاش برای ساقط نمودن حکومت قانونی و مستقر آن است و تمامی زیر ساختهای این کشور را از بین برده، نیمی از مساحت کشور در اختیار گروههای مسلح قرار گرفته و توازن نیروهای سیاسی- اجتماعی را بهم ریخته است. در مصر نیز با موافقت با کودتای ارتشی‌ها علیه دولت قانونی شرایط این کشور را به سمت و سوئی برده است که این کشور دارای ویژگیهای خاص سیاسی اجتماعی و آبستن حوادث و وقایع جدید خود و مآلا" درگیر یک سزارین سخت است. لیبی قربانی راهبرد زمین سوخته شده و عراق درگیر مسائل طائفی و دیگر رمق و فضایی برای حمایت از قضیه فلسطین و اولویت قائل شدن برای قضیه خاورمیانه برای آنها نمانده است.

مشغولیت ایران به حل مشکلاتش با غرب در قالب مذاکرات با 5+1 (برجام) و پس لرزه های داخلی و منطقه ای آن، مسائل سیاسی، اجتماعی و اقتصادی داخلی ناشی از تحریمها، تغییر و تحول سخت مدیریت کلان سیاسی کشور و حواشی آن، تشکیل دولت جدید با کوهی از مصائب و مشکلات و اولویتهائی نظیر سر و سامان دادن به وضع اقتصادی و معیشتی کشور.

اما سعودی نیز همچنان در زمین آمریکا و منافع منطقه‌ای خود بازی میکند و درگیر بحران بعد از جانشینی و ادامه مسابقه درونی به سردمداری سلمان و فرزند او برای همراه کردن نسل جدید سعودی با خود است. نسل جدید حکام عربستان مبارزه منطقه ائی با ایران را برای ایجاد چسبندگی داخلی و تحکیم موقعیت خود در داخل خاندان سعودی شروع نموده و در قالب تلاش برای ساقط نمودن بشار اسد در سوریه بعنوان حلقه وصل و پشتیبان مقاومت تمامی انرژی و ظرفیت سیاست خارجی خود و کشورهای منطقه را مستحیل نموده است.

در چنین شرایطی می‌توان ادعا کرد نیروهای مبارز فلسطینی پشتوانه‌های عمده خود مانند ایران، مصر و سوریه را از دست داده اند و این یک فرصت طلائی برای پخت و پز آمریکائی بوجود آورده است. مگر آنکه صحنه بازی به دلیل و با عواملی اما نه در شطرنج سیاست و بده بستانهای پشت پرده بلکه توسط مردم و حرکتهای اجتماعی بهم بخورد. در این روند باید بتوان از بسیج تمامی امکانات جهان اسلام و مردم آزاده جهان و ظرفیت روابط بین الملل و سازمانهای بین المللی برای نیل به مقصود استفاده نمود. نامگذاری آخرین جمعه ماه مبارک رمضان ماه ضیافت الهی و ایثار بندگان به عنوان روز جهانی قدس در همین راستا و تصمیمی راهبردی است. روز قدس آغاز احیای گفتمان آرادیخواهی اولین قبله مسلمین و روز وحدت و یکپارچگی جهانی همه رهروان ادیان الهی فارغ از رنگ ، نژاد ، ملیت و دین و مذهب است. بنابراین روز قدس هم دارای مبانی نظری و هم نقطه شروعی برای تقویت عملی روند مبارزاتی مردم فلسطین برای آزاد سازی سرزمین خویش است. انشاءالله!