روایت‌گری و تصویرسازی فریبکارانه از عصر پهلوی توسط امپراتوری رسانه‌ای غربی-عبری
خبرگزاری آناـ شهرام فتاحی؛ به فرجام رسیدن انقلاب اسلامی ایران در بهمن ۱۳۵۷ به واقع تکوین یافتن جنبشی جاری، مطالبه گرایانه و البته سرشار از حادثه و حماسه بود که از سال‌های قرین به انقلاب مشروطه آغاز شد و در نهایت با سیادت رهبری کاریزما و مجاهدت میلیونی آحاد مردم ایران به‌سان روح یک جهان بی روح در یکی از حساس‌ترین کانون‌های ژئوپلتیک جهان و در میان حیرت بازیگران بزرگ پای به عرصه وجود گذارد.
سال‌های اخیر اما از سوی امپراتوری رسانه‌ای غربی-عبری دستور کاری مزورانه و عافیت سوز در دستورکار قرار گرفته و آن هم روایت‌گری و تصویرسازی فریبکارانه از عصر پهلوی است.
{$sepehr_key_5207}
تو گویی پدر و پسر پهلوی، ماندلا و گاندی بوده‌اند و ملتی هیجان زده و اغواشده بر آنها شوریده‌اند و اکنون این عسر و حرج سرمستان قدرناشناس از نفرین فراعنه است و تا زمانی که بر سبیل این ناسپاسی بمانند هر دم غمی از نو به مبارکبادشان خواهد آمد؟!
و کسی را یارای آن نیست که بگوید به راستی چرا شاهنشاه قدرقدرت را انگلیسی‌ها آوردند و همان‌ها هم به جزیره موریسش فرستادند؟
چرا فرزند او نه به اراده ملت که به اصرار و التماس فروغی و التفات بریتانیا بر سریر قدرت تکیه زد؟
چرا به جای هم داستانی با دولت مردمی دکتر مصدق در غائله تاریخی ملی شدن صنعت نفت سر بر آستان آمریکا و انگلیس گذارد تا آنها با کودتای آژاکس دمار از روزگار مصدق و فاطمی، کاشانی و ... برآورند و او ۲۵ سال تمام ردای شاه مشروطه را بردرد و به ابلیس پیروز مستی بدل شود که هر حرکت دموکراتیکی را به چماق آهنین فروکوبد و عملاً به خدایگانی فارغ از خدا بدل شود و کشور از کودتای شوم مرداد ۳۲ تا انقلاب ۵۷ فی‌مابین مشتی رجاله مجیزگو به عنوان نخست وزیر دست به دست شود.
در حالی که درآمد‌های کشور یا جهش خیره کننده قیمت نفت حدوداً ده برابر شده بود عملاً خزانه مملکت به ملک طلق خاندان پهلوی مبدل شده بود و خبری از توزیع عادلانه رانت خداداد نبود.
قاطبه روستا‌های کشور از نعمت آب و برق و حتی راه‌های دسترسی محروم بودند؟!
ضریب نفوذ خدمات بهداشتی و امید به آینده به عنوان یکی از مهم‌ترین شاخصه‌های توسعه پایدار به گونه‌ای بود که متوسط آن در مردان و زنان ایرانی کمتر از ۵۰ سال بود! رقمی که با کشور‌های محجور شاخ آفریقا برابری می‌کرد!
نه تحصیلات عالی که حتی سواد خواندن و نوشتن عامه مردم ذیل ظل الله حتی به ۴۵ درصد هم نمی‌رسید که بدیعی‌ترین پیامد آن عوام‌زدگی و تقدیرگرایی مردمانی بود که عملاً به جای شهروند توده‌هایی سرخورده‌ای بیش نبودند.
در زمینه صنایع زیرساختی و راهبردی تقریباً غیر از چند مورد محدود اقدام مهمی رخ نداد و به قول نیرو‌های چپ آن روزگار معدود صنایعی هم که تأسیس شدند عملاً تجلی بورژوازی کمپرادور (سرمایه داری وابسته) بودند!
نکته مهم دیگر آن که همه اذعان داریم که کشور ما به دلیل منزلت ژئوپلتیکی منحصر‌به‌فرد همواره آماج هجمه‌های مهاجمان از هر کرانه‌ای بوده است از همین رو غرب آسیا و خاورمیانه برای سده‌های متمادی بوی باروت و خون داده و در زنجیره تنازعی بی پایانی گرفتار یوده است؛ البته کسی با دارابودن تسلیحات مدرن و خرید‌های تسلیحاتی که به صیانت از سرحدات این مرزوبوم منجر شود مخالفتی ندارد؛ اما نکته مغفول مانده وابستگی استراتژیک در این زمینه به بازیگران بزرگ و به‌خصوص آمریکاست چنان‌که این روند به استقرار قریب به ۴۰ هزار مستشار آمریکایی در ایران و هزینه‌های سرسام آور اقامت و نظارت آنها انجامید و اعلی حضرت حتی برای لحظه‌ای نیندیشید که ارزنی به درون‌زا کردن قابلیت‌های دفاع استراتژیک کشور اقبال نشان دهد!
در ساحت علم و تولیدات علمی دانشگاه‌های ما محلی از اعراب نداشتند و اصولاً به واردات محصولات و منتوجات عاریتی بسنده شده بود. باور به توانایی و نقش آفرینی خلاقانه جوان ایرانی در افاضات ملوکانه کمترین جایگاهی نداشت!
احزاب و مطبوعات مستقل از قدرت و ناقد قدرت مورد التفات همیشگی ساواک و حتی رکن دو ارتش شاهنشاهی بودند!
خلاصه آن که حضراتی که از سر شیطنت و یا تجاهل عصر پهلوی را غسل تعمید می‌دهند و در رثای پهلوی و نظام اقتدارگرای او مرثیه سرایی و افسانه بافی می‌کنند بهتر آن است که پیشتر ایران تحقیر شده و واپس مانده این عصر را هم بررسی بی غرضانه بنمایند و بعد به شانتاژ وضع موجود بپردازند.
بی هیچ تردیدی گلایه‌ها و نقد‌های بسیاری بر روند‌های حکمرانی و شیوه‌های شهریاری چهل و شش سال اخیر هم وارد است و عجالتا بین آنچه که هستیم و جایگاهی که باید باشیم فاصله‌ای بسیار وجود دارد، اما از سر اخلاق و انصاف اگر قیاسی بی غرضانه داشته باشیم آیا می‌توانیم منکر شویم که؛
به‌رغم غافلگیری و تحمیل جنگی هشت ساله برای نخستین بار حتی یک کف دست از سرحدات مام میهن منتزع نشد...
امید به آینده حدود ۳۰ سال افزوده شده است و پوشش بیمه‌ای و بهداشتی کشور حتی از بسیاری از کشور‌های غربی هم شرایطی مناسبتر دارد ...
در بسیاری از صنایع زیرساختی و ساحت‌های راهبردی دانشی از انرژی هسته‌ای گرفته تا موسسه رویان از جهش علمی خیره کننده در تولیدات مکتوب علمی و دانش بنیان تا صنایع دفاعی غرور آفرین به مدد عنایت به ایمان و اراده دانشمندان و اندیشمندان جوان عالم و مجاهد ایرانی نام آوری جهانی یافته‌ایم و شاید از زمان هخامنشیان به بعد هیچگاه سرحدات حضور نافذ ایران این گونه از باب المندب تا مدیترانه گسترده نبوده است.
این همه در شرایط پیچیده‌ترین نظام تحریم‌ها و شمشیر داموکلس تهدید‌ها میسور شده است.
هر چند تلخکامی مردمان ایران اسلامی از باب تورم افسارگسیخته و برخی اخبار بدآهنگ مفاسد و ... پذیرفتنی نیست و مستلزم بازبینی‌های عاجل و انقلابی در مدیران و مدیریت هاست؛ اما از یاد نبریم که ایران ما از هزاره‌های دور تاکنون آماج هزار کمین شوم و کمان کین کشیدن حرامیان بوده است؛ اما این تبار سلحشور و تمدن آفرین به‌سان رستم شاهنامه اش همیشه از این هفت خوان خوف و خطر گذر کرده و طرحی نو در انداخته است و طرفه آن که از بد حادثه بدترین گزند‌ها را از شغاد‌های برادرکش و حیلت سازی‌های گندم نمایان جوفروش دیده است؛ بنابراین برای گذر از این قلعه سنگباران به هم داستانی و هم آوایی برادرانه و روز افزون و مشفقانه، امیدواری، صبوری و باورمندی به رسالت تاریخی خود در ساخت ایرانی آباد، آزاد و مستقل نیازی ناگزیر داریم.
*دکترای روابط بین‌الملل و عضو هیئت علمی گروه علوم سیاسی دانشگاه آزاد اسلامی واحد کرمانشاه
به گزارش آنا، رهبر معظم انقلاب اسلامی در دیدار اخیر خویش با مردم قم (۱۹ دی ۱۴۰۳) عنوان کردند که کار نرم‌افزاری عبارت است از دروغ‌پردازی، فاصله انداختن بین واقعیت با فکر و تصور افکار عمومی؛ شما رو به قوت می‌روید، او تبلیغ می‌کند که شما دارید ضعیف می‌شوید. خودش دارد ضعیف می‌شود، تبلیغ می‌کند که دارد قوی می‌شود. شما تهدیدناپذیر می‌شوید، او می‌گوید: «من با تهدید شما را از بین می‌برم.» تبلیغات این است. یک عده‌ای هم تحت تاثیر قرار می‌گیرند.
حضرت آیت‌الله خامنه‌ای تأکید کردند که امروز کار اساسی، کار مهم برای دستگاه‌های تبلیغاتی ما، برای دستگاه‌های فرهنگی ما، تبلیغات ما، وزارت ارشاد ما، صداوسیمای ما، فعالان فضای مجازی ما، کار اساسی این است که پرده توهم اقتدار دشمن را پاره کنند، بشکنند، نگذارند تبلیغات دشمن روی افکار عمومی اثر کند. این کاری است که آن روز (قیام ۱۹ دی۵۶) قمی‌ها کردند.
انتهای پیام/