مهدی استاداحمد: شوخی در ماه رمضان به قصد تمسخر نیست/ فضای سوءتفاهم در کشورمان زیاد است

به گزارش گروه فرهنگی آنا مهدی استاداحمد، شاعر، روزنامه‌نگار و مجری رادیو در گفت‌وگو با پایگاه خبری حوزه هنری با بیان اینکه همیشه فضا برای شوخی فراهم است، اظهار کرد: ماه رمضان این فضا را داده است که شوخی‌ها بیشتر منتشر شود و دست به دست بگردد. شوخی‌ها درباره خود ماه رمضان بیشتر شده است و عموما شوخی‌ها بین روزه‌داران و در فضای همدلی است.

وی ادامه داد: شوخی‌هایی که در این ماه رد و بدل می شود به قصد تمسخر یا از سوی افرادی بیرون از فضای روزه داری نیست. بلکه اتفاقا خود روزه داران هستند که در این رابطه به یکدیگر و بیشتر هم با استفاده از شبکه های اجتماعی شوخی می‌کنند.

استاداحمد همچنین گفت: در این ماه فرصت دیدار بین افراد در زمان افطار فراهم می شود و در روزگاری که بیشتر شوخی‌ها از طریق شبکه‌های اجتماعی صورت می‌گیرد و جای خالی شوخی‌های حضوری احساس می‌شود، روزه داران گرد هم جمع می شوند و فرصتی پیدا می شود که شوخی های کلامی را بیشتر بشنویم.

این شاعر با تاکید بر اینکه در آثار مکتوب نیز شوخی با ماه رمضان نیز وجود داشته است، عنوان کرد: اشعاری مانند این بیت معروف که «در خانه ما ز خوردنی چیزی نیست / ای روزه برو ورنه تورا خواهیم خورد» و یا بیت «قُرب یک ماه به میخانه اقامت کردم / اتفاقاً رمضان بود، نمی‌دانستم» شوخی‌هایی است که در ادبیات ما با ماه رمضان شده است. تصور می کنم در ادبیات مکتوب کهن، بیش از امروز، آثار طنز با مضمون و محتوای ماه رمضان داشته ایم.

وی خاطرنشان کرد: متاسفانه امروز فضای سوءتفاهم در کشورمان زیاد است. اگر در سده های گذشته، شاعران و نویسندگان با موضوعات مختلف شوخی می‌کردند، احساس سوءتفاهم کمتری شکل می‌گرفت. اما امروز با وجود گسترش رسانه‌ها، سوء تفاهم ها هم بیشتر شده و احتمالا اگر شاعر یا نویسنده ای بخواهد با ماه رمضان در اثر مکتوبش شوخی کند، دچار سانسور می شود.

استاد احمد اظهار داشت: نقد رفتارهای نادرست در هر شرایطی خوب است و اشاره به ویژگی‌های خوب و رفتارهای صحیح، نیز پسندیده است. در طنز ها و شوخی هایی که در این روزگار در ماه رمضان انجام می شود، می بینیم طنزپردازان بیشتر به سراغ موضوعاتی همچون رفتارهای نادرست هنگام روزه‌داری می‌روند و به طور مثال به این موضوع اشاره می‌کنند که روزه داری تنها یک بعد ندارد و به غیر از پرهیز از خوردن و آشامیدن، باید اصول و آداب دیگری را هم حفظ کرد.