سریال‌سازی باید از فضای ملودرام شهری خارج شود

به گزارش خبرنگار خبرگزاری آنا، سریال «سوجان» یکی از جدیدترین محصولات تلویزیون است که به همت صداوسیمای گیلان تولید شده و در حال حاضر از شبکه یک سیما به روی آنتن می‌رود. اثری که وقایع آن سال‌های مختلف پیش از انقلاب اسلامی رخ می‌دهد و مهم‌ترین ویژگی آن این است که برخلاف روند غالب اکثر سریال‌های سال‌های اخیر، فضایی غیر شهری دارد و لوکیشن‌های فیلمبرداری آن، همگی روستا‌های شمال و جنگل‌های سرسبز گیلان هستند، نکته‌ای باعث شده قاب‌های جذابی در این سریال ساخته شود و از لحاظ بصری امتیاز ویژه‌ای به این سریال بدهد.

به غیر از این مسئله «سوجان» چند ویژگی جالب توجه دارد. یکی تیم تولید و کارگردانی اثر است. فریدون حسن‌پور یکی از نام‌هایی است که به عنوان نویسنده در این اثر حضور دارد، هنرمند گیلانی که به عنوان کارگردان و نویسنده عملکرد قابل دفاعی دارد و در کارنامه هنری‌اش آثار زیادی دارد که اتفاقات آن در شمال کشور رخ می‌دهد و این شناخت درست او از موقعیت جغرافیایی آن منطقه، به نگارش فیلمنامه بسیار کمک کرده است. کارگردان این سریال هم حسین تبریزی است، فیلمسازی که در دهه‌های ۸۰ و ۹۰ جزو چهره‌های پرکار تلویزیون بود و در کارنامه‌اش سریال‌های ریز و درشت فراوانی داشته.

در مقابل دوربین هم سوجان حرف‌های زیادی برای گفتن دارد و ترکیبی از بازیگران جوان و چهره‌های شناخته شده سینما و تلویزیون، گروه بازیگران این سریال را تشکیل داده‌اند. به غیر از چهره‌های جوانی همچون غزاله اکرمی (سوجان)، بهادر زمانی (سهراب)، علی مرادی (قربان) و دیگر بازیگران جدید که مخصوصاً در قسمت‌های ابتدایی نقش محوری در سریال داشتند، تعداد زیادی از بازیگران مطرح سینما و تلویزیون در این اثر بازی کردند. افرادی همچون ثریا قاسمی، بهزاد فراهانی، سیما تیرانداز، حمیدرضا نعیمی، مهدی صبایی، رامین راستاد، مهران رجبی، بهنام تشکر و سیدمهرداد ضیایی جزو نام‌های مهم این سریال هستند.

به بهانه پخش این سریال در هفته‌های اخیر با سید مهرداد ضیایی گفت‌وگو کردیم، بازیگری که در سریال «سوجان» شخصیت «خسروخان» را به تصویر می‌کشد، یکی از شخصیت‌های مرکزی قصه که نقش پررنگی در اتفاقات این اثر دارد.

قصه‌ای تاریخی با تم خوش آب و رنگ

ضیایی در مورد ویژگی‌های این سریال که او را برای بازی در آن مجاب کرد گفت: قصه سوجان به مقطعی از تاریخ برمی‌گشت که خیلی روی آن کار نشده است و از طرف دیگر ساز و کاری در خصوص حضور آدم‌ها این سریال وجود داشت هم برایم جالب بود. خود شخصیت خسرو خان هم برایم جذاب بود و به همین دلیل بازی در این سریال را پذیرفتم.

وی درخصوص چالش‌های بازی در نقش خسروخان هم گفت: این کاراکتر هم مثل اکثر شخصیت‌ها شرایط خاص خود را داشت. خسرو آدمی با چند ویژگی متضاد بود، تضادی که این آدم در روان و کردار و عملکردش داشت او را شخصیت جذابی کرده بود. به نظرم ویژگی خسرو این بود که مهربانی، خشم، عصبانیت و رفاقت را در کنار هم داشت.

بازیگر سریال «سوجان» در رابطه با حال و هوای سریال و فضای شمالی کار هم گفت: سوژه‌های اینچنینی معمولاً جذاب است. از طرفی داستان سریال به دهه چهل و پنجاه اشاره می‌کند، دهه‌ای که بخش بزرگی از جمعیت ایران آن را درک نکردند، با اینکه خیلی دور نیست، این مسئله هم به علت هرم جمعیتی ایران و سیستم جمعیتی مخاطب تلویزیون به وجود آمد. این دوره از تاریخ در آن منطقه جغرافیایی ویژگی‌های خود را دارد و در این سریال جوری بیان می‌شود که گویا چیز تازه ایست. با اینکه ممکن است برخی از مخاطبان با این فضا آشنا باشند، ولی برای بسیاری تصاویر جدید و بدیعی است.

وی افزود: پرداختن به این قبیل فضا‌ها و خارج کردن دوربین‌ها از فضا‌های شهری، نقشه‌ایست که می‌تواند مخاطبان سریال‌های تلویزیونی را بیشتر کند. ما در کشورمان ملودرام‌های شهری زیادی داریم و نیازمندیم که در آثارمان به تعادل برسیم و قصه‌هایی داشته باشیم که خارج از فضای شهری روایت شوند.

این بازیگر درخصوص بازخورد‌های مربوط به این سریال هم گفت: من خیلی در فضای مجازی و شبکه‌های اجتماعی فعال نیستم، ولی دیگران به من گفتند که این سریال جذاب شده و طرفدار پیدا کرده و مردم آن را دنبال می‌کنند.

وی در رابطه با گروه بازیگران و تیم تولید «سوجان» هم گفت: بازی در این تیم برایم جذاب بود و حضور در این جمع جزو خاطرات خوشایند من از این کار بود. هم کارگردانی کار، هم دوستانی که در آن بازی کردند و عزیزانی که در پشت صحنه بودند، همگی در انتقال این حس سهیم بودند.

رقابت نامتوازن با شبکه نمایش خانگی

این بازیگر پیشکسوت درخصوص رقابت آثار تلویزیونی با سریال‌های این روز‌های شبکه نمایش خانگی هم گفت: این رقابت متوازن نیست و فکر نمی‌کنم سریال‌های تلویزیونی باتوجه به شرایط تولیدشان تاب رقابت با محصولات شبکه نمایش خانگی را داشته باشند، چون در این مسیر موانع زیادی وجود دارد.

وی افزود: در شبکه نمایش خانگی پول زیاد و فضای بازی برای داستان گویی وجود دارد که این کار کردن در آنجا را آسان‌تر می‌کند. امیدوارم تغییر رویه‌ای در تلویزیون هم رخ دهد تا آثار تلویزیون نیز بتوانند در این میان رقابت کنند.

ضیایی در پایان سخنانش گفت: چیزی که برای من جالب است این است که «سوجان» در خود یک پیش بینی از آینده دارد. یعنی انگار این سریال در گذشته پیش‌بینی آینده‌ای را می‌کند که ما امروز با آن دست به گریبان هستیم. یکی از این آینده‌ها، در ارتباط با توسعه نامتوازن است، چیزی که باعث شد منابع طبیعی و محیط زیست ما از بین برود. مثلاً خسرو خان در یک جمله در همین سریال می‌گوید مردم هجوم می‌آورند به شمال برای گرفتن زمین‌ها و ساختن خانه و ویلا در آنجا، اتفاق وحشتناکی که نه تنها امروز در گیلان و مازندران رخ داده است، بلکه فجایعی از این دست در سایر عرصه‌های منابع طبیعی رخ داده است و در همه جا با آن دست به گریبان هستیم.